Ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης ήταν εκ των κεντρικών ομιλητών στο 1ο θεματικό φόρουμ, που διοργανώθηκε από τις Ενώσεις Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής υπό την αιγίδα της Π.Ο.ΑΣ.Υ..
Θέμη του φόρουμ ήταν: “Η Αθλητική βία ως μέρος της κοινωνικής βίας” (Τα αίτια και οι επιπτώσεις στην Ελληνική Αστυνομία. Προτάσεις και Αποφάσεις), που πραγματοποιήθηκε σήμερα Δευτέρα 18 Ιουνίου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.
Η ομιλία του κ. Βασιλειάδη:
“Χαίρομαι πάρα πολύ που σήμερα με πρωτοβουλία των συνδικαλιστών της αστυνομίας γίνεται αυτή η συζήτηση. Το πρόβλημα της αθλητικής βίας είναι μεγάλο. Είναι όμως μόνο ελληνικό και μόνο αθλητικό; Να πάμε πρώτα στο αν είναι μόνο αθλητικό. Διαχρονικά υπήρχε το φαινόμενο της βίας στους αθλητικούς χώρους και ανάλογα την κοινωνική περίοδο είχε αυξήσεις ή μειώσεις στην έντασή του. Σε μία λοιπόν περίοδο που η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλη οικονομική κρίση την τελευταία δεκαετία και με τα ποσοστά ανεργίας στους νέους να αγγίζουν το 50%, τα φαινόμενα της βίας είναι δεδομένο ότι θα ενταθούν. Γιατί μέσα στον αθλητισμό; Διότι μέσα στον αθλητικό χώρο των οργανωμένων οπαδών είναι πολύ πιο εύκολη να γίνει αυτή η κοινωνική συνεύρεση και όσμωση, αποτελείται κυρίως από νέους ανθρώπους και ταυτόχρονα έρχονται εδώ οι αγαπητοί παράγοντες που πολύ πιο εύκολα μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν για επίτευξη αλλότριων σκοπών από την υποστήριξη των ομάδων.
Η βία είναι μόνο ελληνική; Μα κοιτάξτε τα δύο τελευταία χρόνια τί έχει συμβεί σε χώρες οι οποίες δεν είναι βαλκανικές, που μπορεί να έχουν άλλο ταμπεραμέντο, πχ στη Σουηδία, που δεν φημίζονται πως “βράζει το αίμα τους”, στη Γαλλία, στην Πορτογαλία, στην Πολωνία. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Είναι λογικό σε μία Ευρώπη που χειμάζεται από προβλήματα και οι κοινωνικές αντιθέσεις εντείνονται, τα φαινόμενα της βίας πολλαπλασιάζονται.
Να δούμε κάποια πράγματα ακόμα, σχετικά και με το περιθώριο που έχουν οι οπαδοί να κινηθούνε οφείλεται μόνο στο προβληματικό νομικό πλαίσιο; Δηλαδή μπορείς με ένα πιο αυστηρό νομικό πλαίσιο να λύσεις όλα τα ζητήματα; Προφανώς και όχι, μελετώντας το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο, πέρα από τα σημεία που χρειάζονται παρεμβάσεις και όλοι συμφωνούμε σε αυτό, είναι ένα σχεδόν ολοκληρωμένο πλαίσιο.
Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτά τα κενά, που φωτογραφίζουν ειδικές καταστάσεις , ηθελημένα ή αθέλητα έχουν δημιουργηθεί, σε αυτά ακριβώς τα κενά είναι που μπορεί να εμφιλοχωρήσει προσπάθεια δημοσίων σχέσεων. Να εξηγήσω τι εννοώ: ο Νόμος για το κλειστό κύκλωμα ασφαλείας ορίζει πως στο ξεκίνημα κάθε αγωνιστικής σεζόν πρέπει τα αντίστοιχα πιστοποιητικά ασφαλείας να εκδίδονται από την ΓΓΑ. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί η Υπηρεσία δεν διαθέτει τον αριθμό υπαλλήλων που απαιτείται γι’ αυτή τη δουλειά σε ολόκληρη την χώρα, έτσι η ΓΓΑ εξουσιοδοτεί την ελληνική αστυνομία για να προχωρήσει κάθε φορά στους σχετικούς ελέγχους! Σημειώνω λοιπόν ότι ενώ ποτέ δεν μας έχει επισημανθεί ότι κάποια συστήματα ασφαλείας σε αγωνιστικούς χώρους δεν λειτουργούν, τελικά αν τύχει και γίνουν επεισόδια ανακαλύπτουμε ότι τα συστήματα δεν λειτούργησαν! Άρα κάτι λάθος συμβαίνει και προφανώς όταν έρχεται η ώρα να λογοδοτήσουν κάποιοι, ουδείς τελικά λογοδοτεί!
Οι προηγούμενοι ομιλητές στάθηκαν στο πως λύθηκε το πρόβλημα της αθλητικής βίας στην Αγγλία. Το πρόβλημα λύθηκε με αυστηρό νομικό πλαίσιο, με κανόνες ασφαλείας, με συστήματα ασφαλείας και αυτό είναι η μισή αλήθεια! Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι στο βρετανικό ποδόσφαιρο δαπανήθηκε ένας πακτωλός χρημάτων σε αντάλλαγμα να συνεργαστούν όλοι προς την εξάλειψη του νοσηρού φαινομένου της βίας.
Χρειαζόμαστε έναν Νόμο ρεαλιστικό. Έναν νόμο που δεν θα έχει γραφτεί σε πολιτικό γραφείο, αλλά θα έχει επεξεργαστεί και θα έχει συνταχθεί από όλους όσοι ζουν το πρόβλημα εκ των έσω. Έχουμε ήδη συστήσει μία ομάδα εργασίας με τους ανθρώπους της Αστυνομίας, με τα μέλη του τμήματος της αθλητικής βίας, που κάνουν εξαιρετική δουλειά στο κομμάτι που τους αφορά με στόχο να καταφέρουμε να συγγράψουμε έναν Νόμο ρεαλιστικό που θα βοηθήσει στον στόχο μας. Η άποψή μου και η άποψη της Κυβέρνησης είναι ότι για να σταματήσει αυτό το μπαλάκι ευθυνών που σχεδόν πάντα καταλήγει στην ελληνική Αστυνομία, η λύση είναι αποκλειστικά η μετάθεση της ευθύνης περιφρούρησης του χώρου των γηπέδων στα πρότυπα των μεγάλων εκδηλώσεων, συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων, κλπ, όπου δραστηριοποιούνται σεκιούριτι που μισθώνει ο ιδιώτης – διοργανωτής της εκδήλωσης, στην περίπτωσή μας του ποδοσφαιρικού αγώνα.
Η ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ταξιθέτης, ελεγκτής εισιτηρίων ή τροχονόμος. Επεξεργαζόμαστε λοιπόν την αλλαγή του νομικού πλαισίου σχετικά με τη θέση της Αστυνομίας και το που ξεκινάει και τελειώνει η ευθύνη της, και που ξεκινάει και τελειώνει η ευθύνη των ίδιων των ΠΑΕ! Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν σαφείς ευθύνες για τις ΠΑΕ και τις εταιρίες σεκιούριτι, ώστε να τελειώσει κάποια στιγμή αυτό το πανηγύρι ευθυνών στην ελληνική Αστυνομία. Εξετάζουμε τη δυνατότητα να μπορούν οι εταιρίες σεκιούριτι να μπορούν να κάνουν σωματικούς ελέγχους στα πρότυπα των αεροδρομίων και να υποδεικνύουν συλλήψεις, να έχουν δηλαδή κανονικές αρμοδιότητες.
Σχετικά με την τιμωρία των ταραξιών, έχω ακούσει πολλάκις ότι το ιδιώνυμο θα ήταν λύση. Διαφωνώ. Αυτό που πονάει είναι η άμεση και ρητή απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να τελεσιδικήσει μία ποινική διαδικασία μέχρι ο κατά συρροή πολλές φορές ταραξίας να μην δύναται να εισέλθει στο γήπεδο. Είμαστε αποφασισμένοι να νομοθετήσουμε την υποχρεωτική απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους όσο διάστημα εκκρεμεί η ποινική διαδικασία του διωκόμενου. Σε περίπτωση που εκείνος παρακούσει και παρακάμψει τη δικαστική εντολή, τότε φυσικά να υπάρχουν αυστηρότερες ποινές. Το βασικό για μένα είναι να μην μπαίνει στο γήπεδο όποιος δημιουργεί επεισόδιο γιατί κατά το πρόσφατο παρελθόν μάθαμε για άτομα που ενώ είχαν συλληφθεί 4 φορές μέσα στην ίδια χρονιά για πρόκληση επεισοδίων, παρά ταύτα έμπαιναν ανενόχλητοι στο γήπεδο!
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν και στις διοικήσεις των ομάδων, καθώς οι οργανωμένες ομάδες οπαδών γίνονται πολλές φορές – εις γνώση τους ή μη – υποχείρια στην προσπάθεια αλλότριων επιδιώξεων από τις ίδιες τις διοικήσεις. Επιδιώξεων που ουδεμία σχέση έχουν με τη στήριξη της ομάδας αλλά με τη στήριξη του προέδρου – ιδιοκτήτη – μεγαλομετόχου, ώστε αυτός να διευκολυνθεί για ίδιον όφελος. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτή η “δουλεία” των οπαδών είναι η θέσπιση της ευθύνης των προέδρων των ΠΑΕ, η οποία πρέπει να γίνει προσεχτικά. Σας θυμίζω ότι απέναντι στον Νόμο υπεύθυνοι ποινικά για την οργανωμένη μετακίνηση των οπαδών είναι οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ! Και τι έγινε; Ανακαλύφτηκε ο διαχωρισμός της οργανωμένης και της μεμονωμένης μετακίνησης, κι έτσι πίσω από την μετακίνηση των μεμονωμένων ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε εύκολες απαντήσεις. Έχουμε κάνει βήματα μπροστά, όπως το ηλεκτρονικό εισιτήριο, όμως βλέπουμε το ποδόσφαιρό μας να καταρρέει, καθώς οι μισές σχεδόν ομάδες της Σουπερ Λιγκ δεν έχουν τηλεοπτική στέγη. Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να την κοντόφθαλμη λογική του να νομοθετήσουμε μόνο για τη λεζάντα, αλλά με την μακρόπνοη προοπτική της βελτίωσης του προϊόντος σε κάθε επίπεδο”.
