Πολύ επιτυχημένη χαρακτήρισε ο πρώην operation manager και υπηρεσιακός προπονητής και βοηθός προπονητή, Παρασκευάς Μουρατίδης την χρονιά του Άρη σε συνέντευξη που έδωσε λίγες μέρες μετά τη λύση της συνεργασίας του με τους κίτρινους.
Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα “Metrosport”:
Ο δικός σας απολογισμός για τη φετινή χρονιά του Άρη;
«Ήταν πολύ επιτυχημένη η χρονιά για τον Άρη, γιατί ήταν η μόνη ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα που αγωνιζόταν με Έλληνες παίκτες και κατά το πλείστον με νεαρούς Έλληνες παίκτες σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Χωρίς βέβαια να παραμερίσουμε τη βοήθεια των έμπειρων παικτών σε όλα τα επίπεδα. Ποτέ στα τελευταία χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν παρουσιάστηκε ομάδα με ελληνικό προφίλ και τόσο νεαρούς και εξελίξιμους παίκτες στην πρώτη γραμμή. Ήταν ένα πρόγραμμα που στήθηκε από τον κόουτς Αγγέλου, και όχι μόνο για τους παίκτες, αλλά και για τους συνεργάτες και με τη στήριξη της διοίκησης πάντα».
Πήρε όμως την 7η θέση…
«Μία ομάδα που σε άλλες εποχές θα λέγαμε ότι θα πήγαινε για την παραμονή, με όλα τα παραπάνω δεδομένα, παρά κάποια άτυχα αποτελέσματα με αγώνες που χάθηκαν στον πόντο, κατάφερε να τερματίσει στην 7η θέση αν και συνέβησαν τόσα στη διάφορα της χρονιάς. Ο συντελεστής του πρότζεκτ Αγγέλου έφυγε από την ομάδα, το πρόγραμμα όμως συνεχίστηκε όμως γιατί ήταν καλά δομημένο. Στη συνέχεια υπήρχαν τραυματισμοί Χαρίση, Σαρικόπουλου, Γκίκα, η αποχώρηση του Αθηναίου στην Αρμάνι, όμως παρ’ όλα αυτά η ομάδα κατάφερε πριν την αναχώρηση του Αγγέλου να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου που είχε να παίξει 9 χρόνια και μέχρι την τελευταία αγωνιστική διεκδικούσε μέχρι και την 5η θέση. Αν σ’ αυτό υπολογιστεί και η παρουσία των νέων παικτών οι οποίοι από αναπληρωματικοί έγιναν βασικοί σε μια μεγάλη ομάδα με απαιτήσεις όπως ο Άρης, τότε πιστεύω ότι η χρονιά ήταν επιτυχημένη. Αν ο Άρης συνεχίσει αυτό το πρόγραμμα ανεξαρτήτως παραμονής ή όχι κάποιων παιδιών, μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα και στο μέλλον, αφού έτσι μπορεί να έρθουν παίκτες που να πιστέψουν σε αυτό το πρότζεκτ και να συνεχιστεί η υψηλού επιπέδου παρουσία της ομάδας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτό το πρόγραμμα το οποίο δύσκολα άλλος επαγγελματίας προπονητής εκτός του Αγγέλου θα πίστευε και θα εφάρμοζε ήταν επιτυχημένο. Άσχετα αν θεωρώ πως πλέον κι άλλες ομάδες θα το ακολουθήσουν και λόγω της κρίσης και λόγω της ανάγκης εξέλιξης νέων Ελλήνων παικτών στα ρόστερ τους, γιατί δεν αντέχει ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία να βλέπει έξι ξένους παίκτες».
Για τον κόσμο όμως η χρονιά ήταν μέτρια…
«Αν κάναμε μια δημοσκόπηση ανάμεσα στους φιλάθλους, οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι στήριζαν την προσπάθεια και έβλεπαν κάτι νέο και φρέσκο. Και αυτό φάνηκε από το χειροκρότημα στο τελευταίο παιχνίδι. Κι αυτό γιατί ο Άρης που πέρασε από μεγάλες επιτυχίες και από μεγάλες ατυχίες, όπως π.χ. το 1997-1998 που έπαιζε για την παραμονή του, έχει κόσμο που ξέρει. Και στις ήττες και στις νίκες ο κόσμος χειροκροτούσε τις προσπάθειες της ομάδας».
Τι πιστεύετε ότι έφταιξε και η ομάδα έχασε στο τέλος το στόχο της;
«Ο αρχικός στόχος που τέθηκε ήταν η 6η θέση στην κανονική διάρκεια. Μην ξεχνάμε ότι αυτός για αυτόν τον στόχο που ήταν εφικτός για την ομάδα, η φυγή ενός παίκτη όπως ο Αθηναίου, ήταν μεγάλο στοιχείο για να τον αναπροσαρμόσει. Θα ήταν πιο μεγάλη επιτυχία αν βγαίναμε 6οι ή 5οι, αλλά κανείς δεν λέει ότι η ομάδα έπαιξε χωρίς τον βασικό πόιντ γκαρντ στον οποίο ήταν δομημένη απ’ την αρχή της σεζόν. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτό ήταν η μεγαλύτερη δικαιολογία για την απώλεια της 6ης θέσης. Δυστυχώς στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς είτε από υπεραισιοδοξία ή από υπέρμετρο ενθουσιασμό, η ομάδα δεν παρουσιάστηκε όπως έπρεπε. Δηλαδή τι να πει η Μπαρτσελόνα που πάει στον ημιτελικό και χάνει με 40 πόντους απ’ τη Ρεάλ και μετά πάει η Ρεάλ και χάνει απ’ τη Μακάμπι; Κι ο Άρης μπορεί να μην πέτυχε, τελικά, την 6η θέση, κέρδισε όμως όλα τα υπόλοιπα. Γι αυτό και ο Άρης πρέπει να συνεχίσει το πρόγραμμα, η διοίκηση να θέσει στον επόμενο προπονητή ως όρο να συνεχίσει αυτή την προσπάθεια και να κρατήσει, γι’ αυτό το λόγο, το υπόλοιπο σταφ στην ομάδα».
Λέτε, δηλαδή, ότι το πρόγραμμα αυτό είναι «μονόδρομος» και για του χρόνου;
«Λέω ότι η επιλογή της διοίκησης στο θέμα του προπονητή θα μπορούσε να είναι με βάση αυτό το πρόγραμμα που στήθηκε. Το αν θέλει να το συνεχίσει, είναι δικό της θέμα. Εγώ σαν άνθρωπος του μπάσκετ πιστεύω ότι έτσι μόνο μια ομάδα που δεν έχει οικονομική ευρωστία μπορεί να βγάλει υγεία και να προχωρήσει, και να μην εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα. Οι υγιείς φίλαθλοι του Άρη έχουν τη γνώση και την υπομονή να καταλάβουν ότι μόνο έτσι μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει ο Άρης στο ελληνικό μπάσκετ και να δείτε που του χρόνου θα το ακολουθήσουν κι άλλες ελληνικές ομάδες».
Η φυγή του Αγγέλου ήταν κάτι που ενόχλησε. Τι συνέβη;
«Στη ζωή υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες που δίνονται σε κάθε επαγγελματία, που ζει μέσα απ’ αυτό το άθλημα, να μπορέσει και οικονομικά να κερδίσει κάποια πράγματα που προηγουμένως δεν μπόρεσε ή δεν έτυχε, και μπασκετικά να είναι ένας ακόμη Έλληνας προπονητής σε μια ευρωπαϊκή ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο του μπάσκετ. Θεωρώ ότι αυτό είναι τιμή για τον Έλληνα προπονητή. Μπορεί η φυγή να είναι κάτι σκληρό για μια ομάδα που ο προπονητής «έχτισε» αλλά η ομάδα κέρδισε και οικονομικά και τεχνικά και την εμπιστοσύνη του μπασκετικού κόσμου γενικότερα. Ο προπονητής έκανε μια ξεκάθαρη κουβέντα με τη διοίκηση, η ομάδα όσο κι αν βρέθηκε σε δύσκολη θέση κατάλαβε κι αυτή ότι και το πρόγραμμα μπορούσε να συνεχιστεί και κερδισμένη θα έβγαινε, όπως και βγήκε, σε οικονομικό επίπεδο. Και με τα δικά του λεφτά, και με τα λεφτά που πήρε η ομάδα απ’ τον Αθηναίου, και με τον Βεζένκοφ που ο Αγγέλου και ο κ. Αρβανίτης τον έπεισαν να μείνει και τώρα θα μπορέσει να πάρει, αν φύγει το παιδί, 250-300 χιλιάδες ευρώ».
Από το περιβάλλον του Άρη είστε ευχαριστημένος απ’ τη στήριξη του προγράμματος;
«Αν εξαιρέσουμε τη διοίκηση που πάλευε για να βοηθήσει και με τη συμμετοχή φυσικά του κ. Πλιάκη, που είναι ο άνθρωπος που βοήθησε τα μέγιστα γιατί η αγάπη του για τον Άρη είναι ανιδιοτελής, και τον κόσμο που στήριξε όσο μπορούσε την προσπάθεια, απ’ το υπόλοιπο περιβάλλον περίμενα περισσότερη στήριξη. Γιατί αν δεν υπάρχει στο μπάσκετ Άρης και ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη δεν θα έχει κάποιος λόγος ύπαρξης που κόπτονται ότι είναι Αρειανοί ή επαγγελματίες που λένε ότι έχουν συμφέρον απ’ την πρόοδο του αθλήματος. Η κριτική που δέχθηκαν κατά καιρούς και οι προπονητές και η διοίκηση θεωρώ ότι ήταν άδικη και άστοχη, και μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει στην κατά τα άλλα άψογη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος, όπου όλη η ομάδα ήταν ενωμένη και συγκεντρωμένη σε όλα της. Όταν μιλάμε για μια ομάδα που αποτελείται από νέους, θέλει το χρόνο της, θέλει τη στήριξη της, θέλει την ενθάρρυνση της. Προφανώς κάποιοι που κόπτονται για το καλό του Άρη, κοιτούσαν τα μικροσυμφέροντα τους και δεν ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για την προσπάθεια της ομάδας».
Κάποια στιγμή αναφέρθηκε ότι η ομάδα μόλις έφυγε ο Αγγέλου συνέχισε χωρίς προπονητή…
«Ήταν ένα σημείο που η ομάδα έπρεπε να βρει την κατάλληλη λύση για τη συνέχεια της πορείας της και όλοι εμείς που ήμασταν στην ομάδα κάναμε το βήμα μπροστά. Εγώ μπορεί να είχα άτυπα τον τίτλο του προπονητή, αλλά όλο το «σταφ» βοήθησε εκείνη την περίοδο και μπορώ να πω ότι στα 3 εκείνα παιχνίδια, που ήμουν εγώ, η ομάδα κέρδισε με πολύ καλό μπάσκετ τον Ίκαρο, έχασε ένα ματς στα Τρίκαλα στην παράταση από καθαρή ατυχία, που για μένα ήταν κερδισμένο, και χάθηκε ένα ματς με τον Κολοσσό Ρόδου που ήταν κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς τους δύο σέντερ μας που ήταν τραυματίες. Αυτά δεν είναι δικαιολογία, αλλά προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό. Το αν είμαι προπονητής ενεργός ή όχι, είναι σα να λες αν κάποιος που έμαθε ποδήλατο, το ξεχνά. Ποτέ δεν ξεχνιέται! Το μπάσκετ είναι μέσα στη ζωή μου για πάντα και το βλέπω από αγάπη και όχι από συμφέρον. Εξ άλλου στην πορεία μπορεί κάποιος να βρει ποιους παίκτες προπόνησα και πιστεύω ότι μόνο καλά λόγια μπορούν να πουν οι περισσότεροι».
Η επόμενη μέρα για τον Άρη πώς προδιαγράφεται κατά την εκτίμηση σας;
«Εγώ κλήθηκα να βοηθήσω τον φίλο και συνάδελφο μου Βαγγέλη Αγγέλου και λόγω της σχέσης μου με τη διοίκηση προσπάθησα να βοηθήσω από οποιοδήποτε πόστο την ομάδα. Είμαι άνθρωπος του μπάσκετ, που πάλεψε, κάπου πέτυχα, κάπου ίσως όχι. Ο Άρης είναι μεγάλο σωματείο και θα συνεχίσει την πορεία του. Πιστεύω ότι θα το κάνει ευκολότερα αν συνεχίσει με το ίδιο πρόγραμμα, με την ίδια φιλοσοφία…».
Το έργο του Μίλαν Μίνιτς πώς το κρίνετε;
«Θεωρώ ότι είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής, που και αυτός μπήκε μέσα στο πρόγραμμα και έβαλε και κάποια δικά του στοιχεία στη λειτουργία της ομάδας. Για μένα ήταν μια πετυχημένη παρουσία, είναι ένας άνθρωπος του μπάσκετ, έχει δουλέψει χρόνια σε μεγάλες ομάδες, είναι και τώρα στην Εθνική Σερβίας δίπλα στον Τζόρτζεβιτς. Όπως όλοι οι άνθρωποι έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Είχε περάσει άλλωστε και παλιότερα απ’ τον Άρη και τότε με επιτυχία, κι ας μην είχε ολοκληρώσει το έργο του».
Tη διοίκηση του κ.Αρβανίτη πώς την κρίνετε;
«Είχε και έχει πολύ μεγάλο και δύσκολο έργο να κάνει, γιατί έχει αναλάβει όλα τα προβλήματα της ομάδας, τα χρέη, το άρθρο 99 και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό. Χρειάζεται να την βοηθήσουν όλοι γιατί του Άρη του αξίζει να πετυχαίνει συνέχεια πράγματα, ώστε να μπορεί να είναι στις υψηλές θέσεις, να είναι πάντα στο επίκεντρο των μπασκετικών πραγμάτων της χώρας μας, και γιατί όχι και της Ευρώπης. Πρέπει όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη να στηρίξουν τις δύο ομάδες που βρίσκονται στο ψηλότερο επίπεδο, αλλά και όλες που είναι και στις Εθνικές κατηγορίες, και να τις βοηθήσουν όσο μπορούν. Όλοι, ακόμη και οι δημοσιογράφοι του μπάσκετ, γιατί αν δεν υπάρχουν αυτές οι ομάδες, δύσκολα θα μπορέσει το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης να πάει και πάλι ψηλά».
