Είχα έτοιμο το αρθράκι απ’ την Παρασκευή το βράδυ. Στέλνω στον Γιώργο: “Περίμενε 2 μέρες, φίλε. Να τελειώσει το μπασκετάκι, να ισορροπήσουμε λιγάκι μέσα μας”! Την Κυριακή ξύπνησα με ανισορροπία!
Ευτυχώς, έχουμε ζήσει και ζούμε πολύ Άρη, για να ξέρουμε να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας. Ειδικά όταν οι εποχές, οι μέρες, τα αποτελέσματα στραβώνουν.
Η πονηρή σύγκριση
Αυτός ο Σύλλογος, οτιδήποτε κερδίσει θα είναι με ιδρώτα, με μάχη. Θα είναι η απόφαση του δευτερολέπτου. Ένα σουτ έξω απ’ τα 6,75 ή μετά από ριμπάουντ και προσποίηση στον αέρα. Μία εκτός έδρας νίκη και ανατροπή, μετά από ήττα και γιούχα εντός, μία κεφαλιά ή ένα σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αυτή η ομάδα, σε Παλέ και Κλεάνθης Βικελίδης, σε οποιοδήποτε γήπεδο, δεν θα τελειώνει αγώνες, ούτε θα την τελειώνουν. Γεννημένη στην κόψη του ξυραφιού, θαρρείς.
Στο ενδιάμεσο, θα εμφανίζεται “το ιερατείο”, να συγκρίνει ντεμέκ. Πονηρά. Ο καλός και ο κακός. Ίσως και ο άσχημος. Να χαϊδεύω το παιδί που χόρτασε την ματαιοδοξία μου, να “μαλώνω” το πιο αδύναμο. Γεμίσαμε πονηρούς και ξυπνητζήδες. Που εύχονται, κρυφά ή φανερά, επιτυχίες εδώ και αποτυχίες αλλού. Στον ίδιο Σύλλογο, στα ίδια χρώματα, στο ίδιο σήμα. Μακριά μου, όλοι τους. Γκουρού και σοφοί του διαδικτύου, των thrash εκπομπών, της αυτοπροβολής. Μακριά κι αγαπημένοι, σαν κάτι συγγενείς που τους ανεχόμαστε στα τραπέζια, κάποτε, γιατί ήμασταν πιτσιρικάδες. Τώρα; Σπίτια τους και ας μιζεριάζουν εκεί. Ο Άρης είναι ένας. Έτσι θα προχωρήσει και θα προκόψει. Με στραβές. Με κόπο. Αλλά ως ένα.
Το δάχτυλο που δείχνει
Ο Άρης, αγωνιστικά, είναι μία κατηγορία μόνος του. Ξεκάθαρο. Πιο πολύ, στην μπάλα. Οι πάνω, οι κάτω κι εμείς. Η μοναξιά του σχοινοβάτη, που λέει και το τραγούδι. Και τα παιχνίδια μας, κάπως έτσι. Εδώ και χρόνια, ως και σήμερα. Στο όριο. Όταν δεν φροντίζεις τα πράγματα ενώ έχεις το περιθώριο και δημιούργησες τις συνθήκες, κάποια στιγμή θα σε φροντίσουν αυτά!
Πριν λίγες μέρες είχε γραφτεί από εδώ πως με τον Ο.Φ.Η. ο Βερστράτε γκρέμισε αντίπαλο στο κέντρο, σε ίδια με την Λαμία αντεπίθεση, στο ίδιο χρονικό σημείο και δεν στράβωσε το ματς. Λίγες μέρες μετά, κάποιοι επιφανείς και πονηροί, δικοί μας, “είδαν” αδιαφορία και ξενέρωμα του Βέλγου, επειδή μπαίνει, λέει, αλλαγή. Αγαπημένη τακτική η στόχευση προσώπων. Το δάχτυλο που δείχνει. Όταν, κάποτε, κατηγορήθηκαν οι ίδιοι, “δεν είδαν, δεν άκουσαν”, ενώ ήταν μέσα στα πράγματα. Κλείνει εδώ.
Απαράδεκτος τρόπος να χάνονται βαθμοί και ευκαιρίες αναρρίχησης, αλλά και καλής νοοτροπίας και ψυχολογίας. Ψυχολογίας για το σύνολο, την ομάδα και για εμάς. Δύο παιχνίδια με καμιά 50 ευκαιρίες, το ένα τρίτο από αυτές “μάτια”, νίκη στο όριο το ένα, ισοπαλία σαν ήττα στο άλλο. Συμβαίνει , όμως. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Απλά, όταν είναι υπέρ μας, παραβλέπουμε το γεγονός.βΚάτω το κεφάλι και δουλειά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Οι πατεράδες της νίκης και ο γιος της ήττας
Το “παιχνίδι” της στόχευσης, βέβαια, παίζεται και στο μπάσκετ. Τολμάνε, κάποιοι, να κατηγορούν τον Χ παίχτη, ως υπεύθυνο της ήττας, καθώς έκανε άσχημο ματς. Υποκριτές και Φαρισαίοι. Οι νίκες μας, με τον “Τολιό” να ηγείται, με τον Χάρελ να υπερβαίνει εαυτόν, με τον οποιονδήποτε παίχτη, χρεώνονται “του Άρη” ή και δικές τους. Πολλοί οι πατεράδες της. Οι ήττες είναι ευθύνη του ενός. Ο γιος της ήττας, δηλαδή.
Μακριά μου και αυτοί. Αυτό είναι το νόημα, τα φετινά Χριστούγεννα. Διδακτικές οι γιορτές του 2023. Απόσταση από όσους δηλητηριάζουν νοοτροπίες και σπέρνουν, ύπουλα, την διχόνοια. Κι αν η τακτική των αντιπάλων είναι ευδιάκριτη, η δική τους είναι ύπουλη. Προστασία στην ομάδα, στον Σύλλογο. Αυτή είναι η αποστολή, η στόχευση και η ευχή.
Ο δύσκολος δρόμος
Καταλήγω. Το πλέον εύκολο είναι να αποδομείς, στην ζωή αυτή. Οτιδήποτε. Ειδικά μία ομάδα, σε οποιοδήποτε άθλημα. Το δύσκολο είναι να διαβλέπεις, να αποφασίζεις, να ρισκάρεις ενδεχομένως, κάποιες φορές. Να αγωνίζεσαι για να χτίσεις, να δομήσεις σύνολο. Η αρχή, η ευθύνη των παραπάνω ξεκινάει και τελειώνει από την διοίκηση, σε οποιοδήποτε άθλημα. Στο τέλος; Άρης. Μόνο Άρης. Όλο Άρης. Μια ζωή!
Καλό ταξίδι σπουδαίε Βασίλη Καρρά. Ελαφρύ το χώμα…
Ανοίξτε τις κερκίδες, τραγικοί.
Χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς ανθρώπους.
Χριστούγεννα 2023
“ο Χιούι”
