Μια εικόνα από το γήπεδο Χαριλάου που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο τις τελευταίες ώρες, μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερης σημασίας. Ανεκτίμητης αξίας… Μια εικόνα μηνυμάτων για το αν τελικά ο Άρης παραδειγματίστηκε από το “χθες” κι αν είναι έτοιμος να μπει ακόμη πιο δυνατά στο άμεσο μέλλον.
Ακολούθησε το PRESSARIS και στο Instagram, για ακόμα πιο άμεση ενημέρωση στα θέματα του Άρη!
Είναι από το ημίχρονο του αγώνα Άρης-ΟΦΗ για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος… Σαββατόβραδο καλοκαιριού, κι όμως χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στις κερκίδες του απόλυτα ποδοσφαιρικού γηπέδου που λέγεται Κλεάνθης Βικελίδης… Η κάμερα αυθόρμητα σταματάει σε μια σκηνή που προκαλεί μόνο χαμόγελα… Στην Θύρα 1 μερικά παιδιά, φίλαθλοι της ομάδας, γαλουχημένοι μόνο από ιστορίες του “χθες” και από τα ιδανικά που κουβαλάει αυτός ο σύλλογος, απολαμβάνουν αμέριμνα την βραδιά παίζοντας μπάλα! Σαν στο σπίτι τους, στην αλάνα, στην αυλή τους…
Μια εικόνα που ίσως σε κανένα άλλο γήπεδο της Ελλάδας, δεν μπορεί να συναντήσει κάποιος… Μια εικόνα που ενδεχομένως θα έβλεπε σε κάποιο γήπεδο της Λατινικής Αμερικής, εκεί όπου το ποδόσφαιρο απολαμβάνει τιμές που του αξίζουν.
Κομμάτι μιας ατμόσφαιρας που για μια ακόμη φορά ήταν άριστη, κάνοντας όλη την Ελλάδα να υποκλιθεί, λίγες μέρες μετά το συγκλονιστικό ματς με την Μόλντε (ακόμη και τώρα πολλοί το μνημονεύουν)… Δεν είναι τυχαίο ότι από τους επτά γηπεδούχους της πρεμιέρας, μόνο ο Άρης δεν κλήθηκε σε απολογία.
Ο Άρης κατάφερε μετά από δύσκολα χρόνια, πολλά πικρά ποτήρια να σταθεί στα πόδια, να ανατείλει και να προχωρήσει προς την κορυφή. Τέτοιες εικόνες δίνουν μόνο δύναμη και λειτουργούν ως αντίβαρο στην καταστροφολογία, στην ισοπέδωση των πάντων, στην απαξίωση προσώπων και καταστάσεων, επειδή αντί για “δοκάρι και μέσα”, είχαμε “δοκάρι κι έξω”.
Ο Άρης έχει μια διοίκηση, ένα τεχνικό τιμ και παίκτες που δείχνουν ότι θέλουν, δουλεύουν για να έρθουν καλύτερες μέρες, μεγάλες επιτυχίες. Γνωρίζει πάνω από όλα όμως, ότι έχει έναν κόσμο που παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες του ή τις υπερβολές του, αποτελεί το μεγάλο του όπλο.
Την επιτυχία άλλωστε, την οφείλουν όλοι ανεξαιρέτως πρώτα απ’ όλα σε αυτά τα μικρά παιδιά…
Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της:
