Επέστρεψε μετά από δυόμιση χρόνια απουσίας του, στο εξωτερικό και συγκεκριμένα την Ουκρανία και την Τσέρνομορετς. Στη πραγματικότητα ήταν σαν να μην έφυγε ποτέ. Ο Κρίστι Βανγκέλι, γύρισε στον Αρη με ένα και μοναδικό στόχο να βάλει το λιθαράκι του και η ομάδα να παραμείνει στη Σούπερ Λιγκ.
Με το «καλημέρα», ο Σούλης Παπαδόπουλος, δίχως δεύτερη σκέψη του έδωσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Ο 28χρονος αμυντικός, μίλησε στην karfitsa.gr. Μια εξαιρετική συνέντευξη:
-Kρίστι, τα περιθώρια έχουν στενέψει πολύ. Το παιχνίδι με τον Πλατανιά λόγω και της βαθμολογικής θέσης που έχει η ομάδα των Χανίων, πιστεύεις είναι όλη η χρονιά για τον Αρη;
«Ασφαλώς. Αν θέλουμε να παραμείνουμε μέχρι το τέλος ζωντανοί στο κυνήγι της παραμονής, πρέπει την Κυριακή το βράδυ να επιστρέψουμε στην Θεσσαλονίκη με το τρίποντο. Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα για εμάς».
-Πιστεύεις ότι μπορείτε να τα καταφέρετε; Πολλοί είναι αυτοί που μετά την ισοπαλία με τη Βέροια, είπαν ότι ο Αρης δεν θα τα καταφέρει…
«Εχω μάθει από πολύ μικρός στη ζωή μου να μην τα παρατάω. Οποιος δεν πιστεύει ότι θα γυρίσουμε νικητές από την Κρήτη ας μην έρθει μαζί με την αποστολή ή ας μην δει το παιχνίδι από την τηλεόραση. Πιστεύω στην ομάδα, στο υλικό στις δυνατότητές μας. Γι’ αυτό άλλωστε από την πρώτη στιγμή που τέθηκε θέμα επιστροφής μου στην ομάδα, είπα αμέσως το «ναι»».
-Ας περάσουμε στην επιστροφή σου στον Αρη. Είχες πει και σε παλιότερη συνέντευξή σου ότι μία μέρα ήσουν βέβαιος ότι θα επιστρέψεις. Περίμενες να γίνει τόσο σύντομα;
«Δεν είναι και τόσο σύντομα. Εμεινα στην Ουκρανία και την Τσερνομόρετς, δυόμιση χρόνια. Πέρασα όμορφα εκεί, όμως η ζωή προχωράει και πλέον είμαι στον Αρη και δεν με απασχολεί τίποτα άλλο. Είμαι χαρούμενος που ανήκω και πάλι στην ομάδα της καρδιάς μου και θέλω να όσο τίποτα άλλο να βοηθήσω την ομάδα μου να επιτύχει το στόχο της».
–Κρατάει χρόνια αυτή η αγάπη σου με τον σύλλογο…
«Στη ζωή έχω μάθει να εκτιμώ όσους με βοήθησαν. Ο Αρης μου πρόσφερε τα πάντα. Στον Αρη μεγάλωσα ποδοσφαιρικά, με τον Αρη κλήθηκα στην Εθνική ομάδα της χώρας μου, με τον Αρη έπαιξα στα Κύπελλα της Ευρώπης και χάρη στον Αρη, πήρα μεταγραφή στο εξωτερικό. Θα ήμουν αχάριστος μετά από όλα αυτά που έχω ζήσει να μην αγαπάω αυτή την ομάδα».
-Όταν ήρθε η πρόταση να επιστρέψεις, το σκέφτηκες ή αμέσως είπες το «ναι»;
«Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά. Η αλήθεια είναι ότι ήξερα ότι ο Αρης έχει περιορισμό στις μεταγραφές και κοίταζε παίκτες σε άλλη θέση. Όμως όταν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν σε θέλουμε να βοηθήσεις την ομάδα, δεν σκέφτηκα κάτι άλλο. Ημουν ήδη Θεσσαλονίκη, αφού είχα λύσει τη συνεργασία μου με την πρώην ομάδα μου στην Ουκρανία και μέσα σε πολύ λίγη ώρα ήμουν ήδη στα γραφεία της ΠΑΕ για να υπογράψω».
-Από την ημέρα της επιστροφής σου, έχει αγωνιστεί σε τρία παιχνίδια και ο Αρης δεν έχει γνωρίσει την ήττα…
«Δεν έχουν σημασία αυτά. Αλίμονο. Μακάρι τα αποτελέσματά μας να ήταν όπως με τον Πανιώνιο, δηλαδή, νίκες».
-Πήρες θέση βασικού όμως, αλλά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού…
«Θα ξεκινήσω από το δεύτερο. Είναι τιμή μου. Και αυτό το εννοώ. Το να είσαι αρχηγός μίας ομάδας πόσο μάλλον του Αρη είναι τεράστια ευθύνη. Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου, που με προτίμησε και αυτό που υπόσχομαι είναι ό,τι θα «ματώσω» στο γήπεδο για να το τιμήσω και στη πράξη. Οσο για την συμμετοχή μου στην ενδεκάδα, αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από τον προπονητή. Με εμπιστεύεται και εγώ προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος μπορώ και να βοηθάω την ομάδα».
-Και ο κόσμος σε υποδέχτηκε θερμά…
«Ευχαριστώ τον κόσμο για όσα μου έχει προσφέρει. Είμαι Αρης και αυτό δεν το έκρυψα ποτέ μου. Τα συναισθήματά μου δεν μπορώ να τα περιγράψω όταν πάτησα και πάλι το πόδι μου στο «Κλεάνθης Βικελίδης»».
-Τι πιστεύεις φταίει και ο Αρης βρίσκεται σήμερα σε αυτό το σημείο;
«Πολλοί είναι οι λόγοι. Δεν είναι η δική μου θέση να τους αναλύσω. Εγώ αυτό που θέλω να σταθώ είναι ότι ο Αρης δεν είναι ομάδα για να παλεύει για την σωτηρία του, πόσο μάλλον στα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Μακάρι να τα καταφέρουμε. Πιστεύω πολύ στην ομάδα και με τη βοήθεια του Θεού, θα σώσουμε τη παρτίδα».
-Ας περάσουμε λίγο και στην εμπειρία του εξωτερικού. Πως την έζησες;
«Απλά όποιος δεν ζήσει τον αθλητισμό και ειδικά το ποδόσφαιρο εκτός Ελλάδος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τις διαφορές και να κατανοήσει την αξία του. Για μένα ήταν κάτι το καταπληκτικό. Ημουν σε μία υπέροχη πόλη την Οδησσό, η ομάδα μας παρείχε τα πάντα, αγωνιζόμασταν στο Europa League. Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ο σοβαρός τραυματισμός που είχα που με πήγε πίσω. Ετσι όμως είναι η ζωή. Είχα όμως δίπλα μου την γυναίκα μου και την ευχαριστώ για τη στήριξη που μου παρείχε».
-Παντρεμένος;
«Ακόμα, όχι. Πριν από λίγο καιρό αρραβωνιάστηκα».
