Ο Άρης έπαιξε χθες το απόγευμα για τις πιθανότητες που έχει να βγει έκτος, για το πρεστίζ και την ιστορία του. Ο Άρης όπως έκανε και λίγα χρόνια πριν κέρδισε όλες τις ομάδες που πάλευαν για την παραμονή τους. Δεν μπήκε σε κανένα σενάριο συνομωσίας, δεν έδωσε το δικαίωμα σε κανέναν να πει το παραμικρό.
Γράψε GALIS και στείλε στο 54911 για να βρεθείς στην γιορτή του Νίκου Γκάλη
Αγωνιστικά είναι ομάδα που δείχνει κουρασμένη, ίσως και εκτός ρυθμού, αλλά αυτό μάλλον έχει λογική εξήγηση στον… ανεξήγητο ΕΣΑΚΕ και τις διακοπές για να ευνοηθούν οι δύο “αιώνιοι” λόγω Ευρωλίγκας (παρεμπιπτόντως ο Παναθηναϊκός έπαιξε χθες στο πρωτάθλημα – μας έκανε την… τιμή – μετά από έναν μήνα, είχε αγωνιστεί τελευταία φορά στις 31 Μαρτίου!). Βέβαια, διακοπές είχε για όλες τις ομάδες όχι μόνο για τον Άρη, αλλά γενικώς αν παρατηρήσει κανείς τα παιχνίδια, οι περισσότερες ομάδες εκτός ρυθμού είναι.
Απολογισμός για τον Άρη δεν μπορεί να γίνει ακόμα γιατί έχουμε μια αγωνιστική για την κανονική διάρκεια και ακολουθούν τα πλέι οφ. Οπότε υπομονή.
Η Καβάλα πέραν του ότι έπαιζε χθες την ύπαρξή της και είχε κίνητρο, είχε και έξι (συν τον ελληνοποιημένο Μιλόσεβιτς) ξένους στο ρόστερ της, την ώρα που ο Άρης είχε μόλις για 12 λεπτά στο παρκέ τον Μοχάμεντ Πάσαλιτς και τραυματία τον Χαντ.
Τα κλειδιά της νίκης κρατούσε χθες ο Τάσος Δήμας. Μετά τα έδωσε στον Ασημακόπουλο, τον Βεζένκοφ ή τον Βεργίνη. Στα τέλη του 2012 είδαμε τον Βεζένκοφ να αναδεικνύεται μέσα από την ομαδική προσπάθεια, στον αγώνα με τον ΚΑΟΔ στη Δράμα. Λίγες βδομάδες μετά, εμφανίστηκε από το… πουθενά ο Μούρτος, που πήρε χρόνο συμμετοχής και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ξεκίνημα του 2013. Εσχάτως μας προέκυψε… Δήμας! Μπαίνει, κάνει αυτά που ζητάει ο Αγγέλου, βγαίνει και ο Άρης έχει άλλον ρυθμό. Το έκανε και στο Περιστέρι, όταν παίζοντας άμυνα στον Σμους Πάρκερ – αν δεν κάνω λάθος – “έφαγε” ένα καλάθι. Το έκανε και χθες με τον Μιλόσεβιτς.
Ο Άρης βρίσκει λύσεις από εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Ούτε καν ο αντίπαλος. Αυτό το γεγονός οφείλεται σαφέσταστα στην δουλειά που γίνεται όλη τη βδομάδα, εκεί που δεν υπάρχουν ούτε φωτογραφίες, ούτε κόσμος, ούτε άλλα βλέμματα πέρα από του Αγγέλου και των συνεργατών του.
Το ότι ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ θεωρείται πλέον από όλους (μας) “κανονικός παίκτης” και όχι “ταλέντο”, το ότι ο Σπύρος Μούρτος μπήκε και έπαιξε μπάσκετ, το ότι ο Δήμας άρπαξε την ευκαιρία και την κρατάει στα χέρια του είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι στον μπασκετικό Άρη γίνεται δουλειά. Πραγματική δουλειά, όχι στα λόγια. Αυτή η δουλειά, θα φέρει και αποτελέσματα. Αργά ή γρήγορα. Προτιμώ το πρώτο.
ΥΓ: Ο προπονητής του Άρη μαλώνει με έναν παίκτη του, γιατί ο τελευταίος είναι εκνευρισμένος επειδή δεν έπαιξε πολύ και δεν πηγαίνει να φωτογραφηθεί με την υπόλοιπη ομάδα με τα παιδιά από το παιδικό χωριό SOS. Και βρίσκονται 4-5 “ευαίσθητοι” και τα βάζουν με τον προπονητή της ομάδας, γιατί δεν μίλησε καλά στον παίκτη του. Πόσο Αρειανοί είναι αυτοί; Ή μάλλον, είναι Αρειανοί; Γιατί αν είναι, τότε έχουν πολύ κοντή μνήμη. Τόσο κοντή που ξεκινάει από τα τέλη Οκτώβρη…
