Ο Ολυμπιακός έχασε με κατεβασμένα τα χέρια -κατά την προσφιλή του συνήθεια στην Ευρώπη- και πριν προλάβει να μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα, η κριτική στράφηκε… μονόπατα στην αδικία που βίωσε στη φάση που δεν του δόθηκε πέναλτι, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη (τι έγινε άραγε εκείνη η δικογραφία;). Οι κύριοι της ελληνικής ΚΕΔ ας προσέξουν, λοιπόν… Και θα εξηγήσουμε το γιατί.
Ο Άρης δεν μπορεί να αποτελέσει το εξιλαστήριο θύμα για να… απαλύνει τον πόνο του ο εφοπλιστής-αφεντικό του Ολυμπιακού.
«Ο Ολυμπιακός της Ευρώπης» έχει γίνει ανέκδοτο, τα τελευταία χρόνια στην ελληνική επικράτεια και έχει προσφέρει αμέτρητες στιγμές χαράς στην Ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομήγυρη. Γνωστό αυτό. Η ομάδα του Πειραιά, η οποία έχει παράλληλα προσφέρει ταπεινωτικές βραδιές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έχασε δίκαια από την Ντόρτμουντ στο κατακίτρινο «Βεστφάλεν Στάντιον» με σκορ 1-0. Δεν έκανε ούτε μια φάση σε όλο το παιχνίδι.
Η αλήθεια είναι ότι ο διαιτητής του αγώνα δεν του έδωσε ένα πέναλτι όταν σε ένα κόρνερ, ο Χούμελς της Ντόρτμουντ σε μια επίδειξη επιπολαιότητας έδιωξε την μπάλα με το χέρι. Ήταν πέναλτι και δεν δόθηκε… Ήταν μια μεμονωμένη φάση σε χιλιάδες φάσεις δικαιοσύνης σε όλα τα παιχνίδια της Ευρώπης για τον Ολυμπιακό, κλασική εξαίρεση, αλλά και επιβεβαίωση του κανόνα: «οι διαιτητές κάνουν και ανθρώπινα λάθη».
Τεράστια η διαφορά πρακτικής ανάμεσα στα ευρωπαϊκά δρώμενα και στην κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα της… κασέτας, των χιλιάδων σελίδων από τις δικογραφίες για τα «ύποπτα» παιχνίδια (στις δικογραφίες τελικά παραμένει το όνομα του Μαρινάκη ή έπεσε… μπλάνκο;) της διαιτητικής εξάρτησης και ανυποληψίας. Επίσης γνωστά όλα αυτά.
Από την Γερμανία, λοιπόν, ξεκίνησε και καλλιεργείται το κλίμα της «ερυθρόλευκης» αδικίας που… εξόργισε (sic) τους πάντες, από τον πρόεδρο έως τον προπονητή. Προφανώς βιώνουν όλοι ένα σπάνιο αίσθημα.
Το PRESSARIS κάνει μια απλή καταγραφή και στέλνει από το δημόσιο βήμα του μια απλή υπενθύμιση προς την ΚΕΔ και τους… καλούς διαιτητές να προσέξουν. Να προσέξουν να μην λειτουργήσουν ως… καθαρτήριο για τον «αδικημένο Ολυμπιακό». Κυρίως, όμως να προσέξουν να διαφυλάξουν ότι απέμεινε από την χαμένη αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το «χώμα βάφτηκε κόκκινο» ουκ ολίγες φορές. Το… «κούρεμα» της διαιτησίας δεν περνάει.
Ο Άρης και ο κάθε Άρης δεν γίνεται να πληρώνουν πάντα το μάρμαρο, ούτε να αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα.
Η παραπάνω τοποθέτηση ίσως δεν θα είχε λόγο κατάθεσης, εάν δεν υπήρχε το… βεβαρυμμένο παρελθόν των διαιτησιών στα παιχνίδια Άρη και Ολυμπιακού. Όπως και οι κακές διαιτησίες (κατά σύμπτωση προφανώς) σε βάρος του Άρη των Τριτσώνη, Σπάθα, Γιάχου στα φετινά παιχνίδια…
