Η χθεσινή νίκη του εφηβικού τμήματος του Άρη επί του ΠΑΟΚ και η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήρθε σε μια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου διαπιστώνει (όχι αδίκως) πως σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί σωστά στον σύλλογο.
Υπάρχουν, όμως, και τμήματα που προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά το Αρειανό φρόνημα και πίσω από τα τμήματα άνθρωποι (ξέρουν αυτοί ποιοι είναι) που “ματώνουν” είτε από προσωπικό χρόνο, είτε από χρήμα. Άνθρωποι που μεθοδικά προσπαθούν να βελτιώσουν τα τμήματα υποδομής στο άθλημα του μπάσκετ, που δουλεύουν με στόχο και σκοπό όχι μόνο τις… κούπες, αλλά την ουσία του πράγματος, την ανάδειξη αθλητών.
Το κέρδος από την χθεσινή νίκη (πρέπει να) είναι τριπλό. Καταρχήν τα παιδιά αυτά μαζί με τον Ανδρέα Κεσαπίδη και όλο το υπόλοιπο τεχνικό τιμ θα διεκδικήσουν ξανά τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, τον οποίο κατέκτησαν πέρσι στην Πάτρα.
Δευτερευόντως (χρονικά και μόνο, γιατί στην ουσία αυτό είναι πιο σημαντικό) αυτός ο τίτλος και όσοι ακολουθήσουν, δημιουργούν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να πειστούν παιδιά από όλη την Ελλάδα να μπουν στο πρόγραμμα του Άρη. Παιδιά 12, 13, 14 ετών που έχουν ένα ταλέντο, βλέποντας την δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής, βλέποντας παίκτες να αναδεικνύονται και να προωθούνται στην πρώτη ομάδα, θα… ψηφίσουν Άρη. Είναι τεράστιο κέρδος αυτό για τον σύλλογο, γιατί πέραν όλων των άλλων αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να πολλαπλασιάσει ο (κάθε) σύλλογος τους φιλάθλους του.
Τρίτο κέρδος είναι η ανάδειξη αθλητών. Αυτός είναι ο θεμελιώδης ρόλος των ακαδημιών, αυτός είναι ο στόχος όλου του προγράμματος. Να προσφέρει παίκτες στην πρώτη ομάδα. Ίσως αυτήν την εποχή, αυτό να συμβαίνει και από ανάγκη, όμως η ανάγκη καμιά φορά γεννά και ιδέες και στρατηγικές. Αν υπάρχει κοινή γραμμή πλεύσης μεταξύ τμημάτων υποδομής και ανδρικής ομάδας, τότε πολλά καλά μπορούν να συμβούν. Αν όχι, τότε περισσότερα θα είναι τα προβλήματα.
Είναι απλό και κατανοητό ότι δεν μπορεί από μια τέτοια ομάδα, πρωταθλήτρια, να παίξουν όλοι στην πρώτη ομάδα. Ούτε κάθε χρονιά, θα προκύπτουν Παπανικολάου, Χρυσικόπουλοι, Μποχωρίδηδες, Βεζένκοφ, Πουλιανίτηδες ή Μήτογλου. Αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να διαφοροποιήσει επ ουδενί τον τρόπο λειτουργίας των τμημάτων υποδομής. Το αντίθετο μάλιστα, θα πρέπει να τον ενισχύσει.
