Με αφορμή την επέτειο του Euro 2004, o Φάνης Κατεργιαννάκης μίλησε για εκείνη την επιτυχία αλλά και για την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο Άρης.
Αναλυτικά όσα είπε στo Yellow Radio…
Πέρασαν 16 χρόνια από την κατάκτηση του Euro, ωστόσο η κατάσταση που επικρατεί τώρα σε «άφησε» να το χαρείς όσο ήθελες;
Για όλο τον κόσμο νομίζω ήταν περίεργο. Η πανδημία στοίχισε, όσο μπορέσαμε το γιορτάσαμε. Θυμηθήκαμε τα παλιά, βγήκαμε σε ραδιόφωνα, όποτε μπορούμε και εμείς βγαίνουμε σαν «παλιοπαρέα» και συζητάμε πράγματα παρασκηνιακά κυρίως που θυμόμαστε από εκείνα τα χεόνια.
Δηλαδή; Σαν τι θυμηθήκατε;
Από αυτά που λέγονται, βιβλίο πρέπει να γράψουμε (γέλια). Θα γράψουμε ναι, ακόμη δεν γνωρίζουμε τι και πως αλλά αυτό ισχύει και για εμένα ο ιδανικός τίτλος θα ήταν «30 μέρες στον παράδεισο». Μην σας πω 37 μέρες, να βάλω μέσα και την προετοιμασία, παράδεισος ήταν η παρέα που δημιουργήθηκε. Μετά ήρθε το μότο του Ζαγοράκη που έλεγε «να προσέξουμε να μην ξεφτιλιστούμε». Αλλά είδαμε πως βγήκαμε αρκετά προσεκτικοί, σιγά-σιγά βρίσκαμε τα πατήματα μας και μια συνοχή, μας βοηθούσαν και τα αποτελέσματα, οπότε εν τέλει έγινε… όνειρο!
Σε ποια φάση κατάλαβες ότι πάει να γίνει κάτι καλό;
Σίγουρα σε όλα τα παιχνίδια αν τα δούμε ένα-ένα, είχαμε και την ικανότητα και την τύχη. Τώρα το ματς με την Τσεχία, έχαναν ευκαιρίες, «σφύριζαν» τα δοκάρια και όταν τελικά βάλαμε το γκολ, λέγαμε δεν πρόκειται να χάσουμε, αν χάσουμε θα είναι μόνο στα πέναλτι.
Υπάρχει κάτι που να σε ενόχλησε από εκείνη την περίοδο;
Όχι, όλα ήταν τέλεια. Δεν έχω καμία πικρία και αν είχα κάτι «έχει μπει κάτω από το χαλί», δεν μπορώ καν να το θυμηθώ.
Μίλησες πριν για παρέα, σκέφτομαι την παρέα που είχες στον Άρη αλλά και την τωρινή παρέα του Άρη. Θα φανταζόσουν ποτέ να ερχόσουν στην θέση του Κουέστα που κλήθηκε να παίξει σχεδόν μια σεζόν φουλ 90λεπτα εκτός της περιόδου του τραυματισμού του;
Σίγουρα είναι θέμα καλής διαχείρισης και προπόνησης από τα παιδιά, τους γυμναστές και όλο το επιτελείο, αλλά θεωρώ πως το παιχνίδι είναι χαρά, δεν πιστεύω ότι κανένα από τα παιδιά θα ήθελε να βγει εκτός αγωνιστικού χώρου.
Υπάρχουν οι αντοχές για να μπορέσει να ανταπεξέλθει ένας αθλητής σε τέτοιου είδους πίεση;
Όσο υπάρχουν οι στόχοι, υπάρχουν και οι αντοχές και το κουράγιο. Για παράδειγμα, αν ο Άρης πήγαινε στον τελικό Κυπέλλου δεν νομίζω να έφευγε κανένας, ούτε κούραση θα σκέφτονταν. Απλώς έγινε αυτή η στραβή πριν 15 μέρες και έφυγαν πολλοί παίκτες, έφυγε η ενέργεια αλλά αυτό είναι και το λογικό, άνθρωποι είμαστε.
Είναι φυσικά και η απόφαση της ΕΠΟ να μην σταματήσει το πρωτάθλημα. Εσύ είχες παίξει ποτέ Ιούλιο μήνα και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες μπάλα;
Όχι, στο Εuro μόνο αλλά ήμουν στον πάγκο. Είναι πολύ βαρύ για τον ποδοσφαιριστή και μάλιστα απομένουν άλλα τέσσερα παιχνίδια, είναι αρκετά δύσκολες οι συνθήκες και για τους ίδιους τους παίκτες. Έμαθα πως παιδιά έπαιζαν και με ενέσεις και στο όριο της θλάσης, τα έδωσαν όλα όσοι έπαιξαν!
Που το αποδίδεις αυτό; Ένας παίκτης να τα δίνει όλα ενώ μάλιστα γνωρίζει πως θα φύγει;
Νομίζω είναι το φιλότιμο, αυτό έχουν υιοθετήσει, ακόμη και για τους ξένους πιστεύω πως ισχύει αυτό. Θεωρώ ότι ο Άγγελος κατάφερε να τους το μεταφέρει αυτό, μίλησε με τους παίκτες και όσους κατάφερε να μεταπείσει.
Τι γίνεται με τους Έλληνες παίκτες στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Νομίζω έχουν αποδείξει σε όλες τις ομάδες, πως όποιο… Ελληνάκι μπει στο γήπεδο, κάνει τα πάντα. Απλώς η βιομηχανία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν ενδιαφέρεται για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, πιο πολύ νοιάζεται για το τι είπε ο ένας πρόεδρος στον άλλον, τον διαιτητή, το VAR, ποιος θα παίξει κτλ.
Αυτό θα μπορούσε να ρυθμιστεί από την κεντρική πολιτεία;
Νομίζω πως έχει μπει στο «μικροσκόπιο» και για μικρότερες κατηγορίες μάλιστα. Από εκεί και πέρα πρέπει να υλοποιηθεί για να φτάσει στην ανώτερη κατηγορία και μάλιστα θα άλλαζε πολλά. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά ταλέντα, επειδή ασχολούμαι με την Εθνική ομάδα αλλά στις μικρές ομάδες, βλέπω πως αντιμετωπίζουμε τον αντίπαλο. Απλώς δεν τους δίνουν τις ευκαιρίες, π.χ σκέφτομαι εμένα. Έλεγαν «ο Άρης βγάζει τερματοφύλακες», δεν είναι έτσι. Εγώ ευθυνόμουν για γκολ την προηγούμενη Κυριακή και αντί να με βρίζουν, με χειροκροτούσαν. Το λάθος όμως είναι εργαλείο μάθησης, προσπαθούσα να μην κάνω τα ίδια λάθη.
Άρα ο Άρης βγάζει τερματοφύλακες ή καλούς ποδοσφαιριστές; Είναι μήπως και το γεγονός ότι ο Άρης σε κάθε περίπτωση «αγκαλιάζει» τους ποδοσφαιριστές του;
Ναι έτσι νομίζω, είναι από τις λίγες ομάδες και αυτό φαίνεται. Ο Άρης έχει να πάρει τίτλο 50 χρόνια και όλοι βλέπουμε τι πάθος έχει αυτός ο κόσμος και το περνάει και στους παίκτες αυτό.
Έπρεπε ο Άρης να είναι στον τελικό Κυπέλλου φέτος;
Για εμένα ο Άρης αδικήθηκε. Ήταν η κακιά στιγμή, η διαχείριση του αγώνα, σε τρία λεπτά δηλαδή. Είναι όλα μια αλυσίδα, μην ξεχνάμε ότι παίζαμε χωρίς κόσμο αλλά και πάλι είχαμε στα πόδια μας την πρόκριση.
Ως τερματοφύλακας, είχες από πίσω του το πέταλο, πως το βίωνες;
Είτε φιλοξενούμενος είτε γηπεδούχος δεν θέλεις να παίζεις τέτοια παιχνίδια χωρίς κόσμο, θυμίζουν προπόνηση, θέλεις και τον κόσμο τα συνθήματα, ακόμη πολλές φορές και το βρίσιμο.
Παρακολούθησες φέτος τον Απόστολο Τσιλιγγίρη;
Τον είδα ναι αρκετές φορές, δεν είχε τις ευκαιρίες. Θέλει παραστάσεις, έδειξε και στα δύο ματς πως έχει τα απαραίτητα στοιχεία, ελπίζω ο ΑΠΟΕΛ να του δώσει ευκαιρίες και χρόνο για να αποδείξει τι πραγματικά είναι.
Τι βλέπεις για το μέλλον του Άρη; Μπορεί να χτιστεί ξανά μια ομάδα από το μηδέν;
Το έχω ζήσει και εγώ αυτό την πρώτη χρονιά που υποβιβαστήκαμε, βρεθήκαμε στα αποδυτήρια 7 παιδιά και λέμε τώρα τι κάνουμε; Θεωρώ πως ήταν καλό όλο αυτό, από εκεί βγήκαν και περισσότερα Ελληνάκια, έτσι ξεκίνησα και εγώ. Βέβαια για τον Άρη υπάρχει η διαφορά ότι θα παίζει Ευρώπη, δεν είναι το ίδιο. Όλα εξαρτούνται από το ban.
