Κατάθεση ψυχής από τον φίλο του Άρη, Στυλιανού Μητσίογλου, που έγινε γνωστός στην «κιτρινόμαυρη» οικογένεια από την εικόνα του στο γήπεδο Χαριλάου με το φορητό δοχείο οξυγόνου.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio…
«Είμαι αυτός που έρχεται στο γήπεδο στη θύρα 1 με το φορητό δοχείο οξυγόνου. Θέλω να κάνω μια κατάθεση ψυχής, για να δείξω την ευαίσθητη πλευρά της διοίκησης της ΠΑΕ, του προέδρου μας, καθώς και την αγάπη του Super 3 δια μέσου του κ. Γιώργου. Ο λόγος που καλώ στο ραδιόφωνο είναι ότι τώρα προσγειώθηκα λίγο στη γη. Μετά την μεγάλη τιμή που μου έκανε ο σύλλογος μας.
Πρώτα-πρώτα θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο για την λήψη που είχε κάνει στον αγώνα με την Λάρισα και έγινε η αιτία να δούνε και οι φίλαθλοι άλλων ομάδων πόσο αγαπάμε εμείς οι Αρειανοί την ομάδα μας. Δεύτερον θέλω να ευχαριστήσω τους συν-Αρειανούς μου, που ήταν μαζί μου στο γήπεδο, που με σεβάστηκαν και στη παράκληση μου ότι με ενοχλεί το τσιγάρο, δεν κάπνισε κανείς. Και όταν κάποιος ήθελε να καπνίσει είχε την τιμή να σηκωθεί, να πάει να καπνίσει και μετά να ξανακάτσει.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Ζουμπούλη, υπεύθυνο επικοινωνίας της ομάδας μας, ο οποίος με ενημέρωσε ότι ο πρόεδρος μας, κ. Καρυπίδης, είχε δώσει εντολή να με βρουν και να με τιμήσουν με εισιτήριο διαρκείας. Εύχομαι στον πρόεδρο μας να είναι γερός και να το παρακαλέσω μέσα από την καρδιά μου να μην σταματήσει να ενεργεί για το καλό της αγαπημένης μας ομάδος με όλες τις δυνάμεις που έχει.
Θέλω να ευχαριστήσω και τον κ. Γιώργο διότι μέσω αυτού έγινε η συνάντηση μας και με τίμησε και ο ίδιος με ένα κασκόλ του Super 3 και μια φανέλα του Super 3, τα οποία υπόσχομαι να μην τα απαρνηθώ ποτέ στην ζωή μου. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον ποδοσφαιριστής μας, κ. Βέλεθ, ο οποίος είχε την καλοσύνη και την ευγένεια να βγούμε μια αναμνηστική φωτογραφία την οποία θα την έχω τιμή μου και καμάρι μου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που ήταν έκει στα γραφεία της ΠΑΕ και εκεί γνώρισα τον γιο του κ. Αλεξιάδης, συγκινήθηκα τόσο πολύ και του είπα : «στην θύρα 1 σε εκείνη την εστία είχε βάλει ο Αλέκος μας το 2ο γκολ με κεφαλιά εναντίον του ΠΑΟΚ».
Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον αγαπημένο μας σύλλογο, το Super 3 και να παρακαλέσω τους συν- Αρειανούς μου να πηγαίνουν στο γήπεδο, όπως φυσικά κι εγώ όσο μου το επιτρέπει η υγεία μου. Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι σαν εμένα και πιο δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν συν- Αρειανοί, οι οποίοι δεν μπορούν να έρθουν στο γήπεδο και παρακολουθούν την ομάδα μας είπε ραδιοφωνικά είτε τηλεοπτικά και δεν είναι τυχεροί σαν εμένα να τους τιμήσει ο σύλλογος μας δίνοντας το εισιτήριο διαρκείας, σε αυτούς αξίζει η μεγαλύτερη τιμή.
Πριν από τρια χρόνια έκανα τριπλό μπαλονάκι. Πηγαίνω στο γήπεδο πάνω από 40 χρόνια και μάλιστα όταν ερχόμουν εγώ στο γήπεδο, το γήπεδο μας δεν είχε ούτε χόρτο ούτε τίποτα, ήταν κοκκινόχωμα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Είναι πολύ διαφορετικός. Καταρχήν όταν πηγαίναμε στο γήπεδο οι αγώνες ξεκινούσα 4 η ώρα, εμείς πηγαίναμε από τις 12 ήταν γιορτή. Οι φίλαθλοι τότε δεν είναι όπως τώρα. Τότε παίζαμε παραδείγματος χάριν με τον Ηρακλή, τον ΠΑΟΚ ήμασταν όλοι μαζί ανακατεμμένοι. Πήγαινα εγώ στο γήπεδο του Φωστήρα, του Εθνικού και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Και για τα παιδιά που παίζαν τότε… για ποιον να πω ; τι να πω; για τον Χρηστίδη, για τον Μπάλα, για τον συγχωρεμένο τον Συρόπουλο, τι να πω; Αυτές ήταν μορφές. Περιμέναμε πότε θα έρθει η Κυριακή να δούμε αυτά τα παλικάρια. Πήρα γιατί είχα ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου. Ήθελα να δείξω και την καλή πλευρά της ομάδας, του Super 3, των φιλάθλων.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ
Τότε ο Αλεξιάδης. Τώρα με συγκίνησε ο Βέλεθ και είμαι μαζί του.
