Η οικογένεια του Άρη είναι από χθες πιο φτωχή…
Ο Γιάννης Καρασλίδης, ο αγαπητός κυρ Γιάννης μας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 χρόνων, γεμίζοντας με ανάμικτα συναισθήματα όλους όσους τον γνώρισαν… Συμπάθειας, αγάπης, νοσταλγίας για την απώλεια, αλλά και βεβαιότητας ότι τον περιμένει μια θέση εκεί ψηλά στον παράδεισο.
Απλός με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού… Γενναίος, ανοιχτόμυαλος και αλτρουιστής ως πατέρας. Τρυφερός και δοτικός ως παππούς πάντα με ανοιχτή την αγκαλιά και την καρδιά του. Ανεξάντλητος σε ιστορίες, καλαμπούρια και αγάπη ως φίλος. Τι να πρωτοπείς, τι να πρωτογράψεις…
Πιστός φίλος του Άρη, πάντα με το διαρκείας του, τη θέση του στο γήπεδο, με την ίδια λαχτάρα δεκαετιών, την έγνοια να δει την ομάδα του, όπως την πρωταγάπησε μικρό παιδί… Τον Άρη του κυπέλλου του ’70, τον Άρη του μπαράζ, της Περούτζια, τον Άρη της “αυτοεξορίας” σε Γ’ και Β’ εθνική, τον Άρη της επιστροφής και της προοπτικής του κυπέλλου. Τι σημασία είχε; Άλλωστε, τον ίδιο Άρη “κουβαλούσε” κατεβαίνοντας από τη Νέα Ελβετία μέχρι το γήπεδο Χαριλάου χρόνια τώρα, με μια ανεξίτηλη και αγνή αγάπη, αλλά και τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς…
Στενοχωρήθηκε τα τελευταία χρόνια που έφυγαν ο αγαπημένος του Κόκε, ο Νάτσο Γκαρσία και πολλοί άλλοι, όμως ο Άρης ήταν γι αυτόν πάνω από πρόσωπα. Αυτό φρόντισε να το λέει και να το ξαναλέει στους μικρότερους, τους συνεχιστές μιας τόσο μεγάλης ομάδας, της αγαπημένης του ομάδας.
Αιωνία σου η μνήμη Κυρ Γιάννη… Καλό παράδεισο!
ΥΓ: Εκεί ψηλά, μακάρι να δεις και να χαρείς και συ τον Άρη να σηκώνει το κύπελλο που τόσο λαχταρούσες…
