Ο Λευτέρης Κακιούσης, μέλος του τεχνικού team της Εθνικής Ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες τους 2008, μίλησε στο EOK WebRadio.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Για το τι χρειάζεται για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Όταν μιλάμε για παιχνίδια χωρίς επιστροφή, όλα τα δεδομένα είναι μέσα στο παρκέ και στο σαραντάλεπτο. Σε τι μέρα θα βρεθείς, τι προετοιμασία θα έχεις κάνει. Οι παίκτες έχουν πολλά χιλιόμετρα, μεγάλες παρατάσσεις και τεράστια εμπειρία, αλλά πέρα απ’ την αγωνιστικότητά και την τακτική, υπάρχει η θέληση και η πίστη, όπου μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε. Σε αυτά τα ματς έχουμε όλα τα εχέγγυα σαν Έλληνες και σαν ομάδα να μπορέσουμε να κερδίσουμε και τη Σλοβενία και την Κροατία, έτσι ώστε να προκριθούμε. Από ‘κει και πέρα, όταν θα φύγει το άγχος απ’ την ομάδα εύχομαι και ελπίζω για μια πάρα πολύ καλή θέση. Αξίζει αυτή η γενιά να πάρει ένα μετάλλιο. Επειδή έχουμε πολλά χρόνια να πάρουμε ένα μετάλλιο, έχει ωριμάσει πολύ η ώρα να μπορέσει αυτή η γενιά να πάρει κάτι».
Για το ότι το Προολυμπιακό γίνεται στο ΣΕΦ: «Υπάρχει και το ότι έχεις πολύ μεγάλο αβαντάζ, αλλά και πολύ μεγάλη πίεση. Αυτού του είδους οι παίκτες μπορούν να παίξουν σε οποιαδήποτε έδρα και να κερδίσουν οποιονδήποτε αντίπαλο. Αυτό συμβαίνει συνήθως σε ομάδες αδύναμες που προσπαθούν να βοηθηθούν απ’ τον κόσμο. Εμείς έχουμε και πολύ καλή ομάδα και πολύ καλούς παίκτες και παίκτες που μπορούν να σταθούν σε οποιαδήποτε διοργάνωση και παιχνίδι. Ο κόσμος είναι αυτός που θα βοηθήσει την ομάδα και θα τη σπρώξει αν υπάρχουν δύσκολες στιγμές».
Για το πιο είναι το πιο έντονο συναίσθημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Επειδή έχω πάει σε τρεις Ολυμπιάδες, όταν μπαίνεις μέσα στο στάδιο, που είναι η ελληνική σημαία πρώτη και ακολουθούν όλοι οι αθλητές, είναι πολύ συγκλονιστικό το πώς αισθάνεσαι, πώς ανατριχιάζεις, πώς βλέπεις τα πράγματα. Το δεύτερο πολύ μεγάλο είναι ένα μετάλλιο, πολύ περισσότερο αν είναι και χρυσό. Αν το ζήσεις, αυτήν η στιγμή είναι ανεπανάληπτη και μένει χαραγμένη για μια ζωή μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου».
Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Η πορεία του σε αυτά τα δύο χρόνια ως προπονητής έχει φανεί απ’ την αρχή το τι μπορεί να προσφέρει και από αυτήν τη θέση. Ωστόσο, η θέση τού προπονητή είναι κάτι διαφορετικό. Νομίζω ότι το έχει ξεπεράσει γρήγορα, έχει “σκοτώσει” μέσα του τον παίκτη, έχει μπει γρήγορα στον ρόλο του προπονητή. Έχει το background σαν παίκτης που ήταν πρωταγωνιστής. Αυτό τού έχει δώσει ένα πολύ μεγάλο προτέρημα για τη θέληση που έχει αναλάβει τώρα. Συν το ότι βρέθηκε και ο ίδιος σε ανάλογες παραστάσεις τέτοιων αγώνων. Χειρίστηκε πάρα πολύ καλά το θέμα και τη σχέση των παικτών και αυτό θα φανεί και στα παιχνίδια που έρχονται».
Για το αν θυμάται ακόμη η Σπανούλης το χαμένο τρίποντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 απέναντι στην Αργεντινή: «Φαντάζεστε να έμπαιναν όλα τα τελευταία σουτ; Θα ήταν κάτι μαγικό. Αυτή είναι και η ομορφιά του αθλήματος, τα τελευταία σουτ να τα παίρνουν οι παίκτες που μπορούν, που έχουν καρδιά. Ο Βασίλης ήταν ένας από αυτούς. Σε εκείνη την Εθνική είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε αρκετά τέτοια παιδιά που να θέλουν να πάρουν την τελευταία επίθεση, να είναι μέσα στο τελευταίο λεπτό. Κάποια στιγμή γύρισα στον πάγκο, ήταν προς το τέλος του αγώνα με την Αργεντινή, και ο Παπαλουκάς τέρμα αριστερά μου μάς κοιτούσε επίμονα σαν να έλεγε “Βάλτε με!”. Είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε πολύ μεγάλους παίκτες σε εκείνη την ομάδα, με πολύ μεγάλη καρδιά και αυτό το εισέπραξε όλη η Ελλάδα και τα επόμενα χρόνια».
