Η ατάκα του Στιβ Τζομπς «το όραμα σε σπρώχνει» ήταν αυτή που έκανε τον Γουίλ Κάμινγκς να πει το «ναι» στον Άρη φέτος, και η απάντηση που έδωσε σε πολλούς, όταν τον ρώτησαν «γιατί εκεί;», καθώς θεωρεί πως έχει βρει ό,τι έψαχνε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Ο νέος πλέι μέικερ του «Αυτοκράτορα» μίλησε στην εφημερίδα «Goal» για τις εντυπώσεις που έχει μέχρι στιγμής τόσο από το σύλλογο, όσο και από τη χώρα μας.
Αναλυτικά η συνέντευξή του
Ποιο άλλο κίνητρο, πέρα από τα χρήματα, τον έκανε να πει «ναι» στον Άρη: «Μετά τη συζήτηση που έκανα με τον κόουτς, το κίνητρο δημιουργήθηκε αυτόματα. Μεγάλη πρόκληση όλα. Ο ρόλος μου σε μια ιστορική ομάδα, που κάνει σταθερά βήματα με ένα πιστό κοινό, σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Έχω πολλά να μάθω και να πάρω μέσα από την παρουσία μου στον Άρη, ως παίκτης και ως άνθρωπος. Το νιώθω ήδη αυτό. Ο Άρης είναι από μόνος του κίνητρο».
Αν ο Άρης είναι ένα σκαλοπάτι, για να παίξει σε πιο υψηλό επίπεδο: «Δεν το βλέπω έτσι. Δουλεύω σε κάτι για το οποίο πραγματικά νοιάζομαι: το μπάσκετ. Όταν με ρώτησαν στην Αμερική “γιατί στον Άρη;”, απάντησα αυτό που είχε πει ο Στιβ Τζομπς: “το όραμα σε σπρώχνει”. Το όραμα για το ίδιο το μπάσκετ. Είχε πει και κάτι άλλο ο Τζομπς: “ο μόνος τρόπος για να κάνεις καταπληκτική δουλειά, είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Αν δεν το έχεις βρει ακόμη, συνέχισε να ψάχνεις”. Εγώ το βρήκα. Στον Άρη υπάρχει όραμα. Αυτό έχω μπροστά μου αυτή τη στιγμή».
Αν αισθάνεται πίεση, όσο καιρό βρίσκεται στην ομάδα: «Έπαιξα μπάσκετ στη Φιλαδέλφεια με το Τεμπλ. Πίστεψέ με, είναι η πιο πιεστική πόλη για να παίζεις μπάσκετ. Καταλαβαίνω πως εδώ οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές, όπως και η νοοτροπία. Όμως, με την πίεση έμαθα να ζω».
Πως ήταν η περσινή του πορεία στην Τρέντο: «Έπαιξα για λίγο στο τέλος στα πλέι οφ. Σίγουρα είδα πως είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Βέβαια, αντιλαμβάνομαι πως στην Ελλάδα το στυλ είναι διαφορετικό: έχει στοιχεία δύναμης και τακτικής σε μεγαλύτερο βαθμό».
Αν του κάνει κάτι εντύπωση στην Ελλάδα, πέρα από το μπάσκετ: «Όταν επιστρέφαμε από την Αθήνα, κάποιος μου είπε “τώρα περνάμε από τον Όλυμπο”. Είχαμε μάθει στο σχολείο για τον Όλυμπο και τους θεούς του. Κάποια στιγμή, όταν βρω χρόνο, θέλω να επισκεφτώ αυτό το βουνό».
