Όταν στις 21 Αυγούστου, μετά από τέσσερις-πέντε μήνες διαπιστώνει μια διοίκηση ότι “δεν βγαίνει” το σχέδιο βιωσιμότητας που η ίδια διαβεβαίωνε ότι μπορεί να εφαρμοστεί, δεν μπορεί να είναι άμοιρη ευθυνών.
Και φυσικά δεν μπορεί να γίνει κουβέντα περί ηθικών πυροτεχνημάτων… Αυτά όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν “φωτίζουν” για λίγο, αλλά δεν αποτελούν ενέργεια “μακράς πνοής”.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και από τις πράξεις τους. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει το θέμα της άρνησης της παρούσας διοίκησης να υπογράψει αυτό που έχει δηλώσει προφορικά: την αδυναμία να εξασφαλίσει την βιώσιμη παρουσία της ομάδας στη Β΄ εθνική.
Η… ταμπακιέρα της άρνησης αυτής πέρα από την ηθική (αν γίνει πραγματική συζήτηση στον Άρη περί ηθικής οι περισσότεροι παράγοντες δεν θα μπορούν να πλησιάσουν στο Χαριλάου) έχει να κάνει με:
1. Tις νομικές ευθύνες που φοβούνται τα μέλη της διοίκησης ότι τυχόν θα έχουν, αναλαμβάνοντας μια τέτοια απόφαση.
2. Tα χρέη που ανέλαβε με την “υπογραφή” του ο Κώστας Ελευθεριάδης κατά τη διάρκεια της θητείας του. Λόγω της εφορίας των ποδοσφαιριστών που έχει επωμιστεί, μένει… έκθετος για ένα ποσό που ξεπερνά τις 200.000 ευρώ.
3. Tην επιταγή της Μπριζ. Όπως αναφέραμε σε άλλο ρεπορτάζ, υπάρχει το θέμα της επιταγής της μεταγραφής Διούδη (250.000 ευρώ), η οποία είναι στα χέρια της διοίκησης της ΠΑΕ (και θα είναι εισπρακτέα μέχρι το τέλος της ερχόμενης βδομάδας). Υπάρχει ο ισχυρισμός των μελών της διοίκησης της ΠΑΕ ότι από τη στιγμή που μπήκαν κάποια χρήματα τις τελευταίες μέρες (υπολογίζονται 70-80.000 ευρώ) θα πρέπει να βρεθεί η φόρμουλα για να επιστραφούν σε όσους διευκόλυναν ταμειακά την ομάδα. Άρα, θέλουν να εξασφαλίσουν τα χρήματα τους…
Αυτή είναι η ουσία. Τα περί “ηθικής και Β’ εθνικής” ακολουθούν…
