Ιούνιος του 2015. Ο Σωκράτης Διούδης μιλάει στο PRESSARIS για την εμπειρία του Βελγίου, την ενδεχόμενη τότε επιστροφή του στο ελληνικό πρωτάθλημα και φυσικά την επιστροφή του στο “Κλεάνθης Βικελίδης”.
Έναν χρόνο μετά και ο 23χρονος γκολκίπερ, βρίσκεται μία ανάσα από το να φορέσει ξανά τα “κιτρινόμαυρα”.
Τι θα έπειθε τον διεθνή γκολκίπερ να επιστρέψει; Το όραμα και το πλάνο όπως είχε δηλώσει, κάτι που βλέπει στο πρόσωπο του Θοδωρή Καρυπίδη.
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο PRESSARIS στις 21 Ιουνίου του 2015…
“Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα από τα πρόσωπα των ημερών, καθώς μετά την επιθυμία του να επιστρέψει στην Ελλάδα, ύστερα από την εμπειρία του εξωτερικού, την… πόρτα του έχουν ήδη χτυπήσει πολλές ομάδες της Σούπερ Λιγκ, προκειμένου να αποσπάσουν την υπογραφή του.
Ο λόγος για τον πρώην τερματοφύλακα του Άρη, Σωκράτη Διούδη, ο οποίος μίλησε στο PRESSARIS για το ενδιαφέρον που έχουν επιδείξει προς το πρόσωπο του διάφοροι σύλλογοι, τις επαφές που διατηρεί με ποδοσφαιριστές του Άρη, το κλίμα που υπάρχει, όπως, το γνωρίζει ο ίδιος αυτή τη στιγμή στην ομάδα, αλλά και το ενδεχόμενο μελλοντικής επιστροφής του στο… «δεύτερο σπίτι» του όπως αποκαλεί το «Κλεάνθης Βικελίδης».
Ερωτώμενος για τις φήμες που τον θέλουν ψηλά στη λίστα αρκετών ομάδων και για το αν έχει καταλήξει που θα αγωνιστεί φέτος, αρκέστηκε να πει: «Αυτά που διαβάζετε εσείς, διαβάζω καθημερινά κι εγώ.Δεν υπάρχει τίποτα επίσημο, απλά θα επιλέξω το καλύτερο δυνατό για το μέλλον μου. Τίποτα δεν είναι σίγουρο για το αν θα συνεχίσω στην Ελλάδα, απλά εξέφρασα την επιθυμία μου να επιστρέψω».
Αναφορικά με την εμπειρία του στη Κλαμπ Μπριζ, εμφανώς απογοητευμένος, τόνισε: «Τα συναισθήματα μου από αυτή την εμπειρία ήταν σαφέστατα ανάμεικτα. Αποκόμισα πολλές και χρήσιμες για την καριέρα μου εμπειρίες, αλλά δεν πήρα τις ευκαιρίες που έπρεπε. Νιώθω πολύ αδικημένος. Ειδικά για εμένα που είχα συνηθίσει την προηγούμενη χρονιά, να αγωνίζομαι βασικός. Δεν με εμπιστεύτηκαν όσο θα έπρεπε, για να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό».
Δεν θα γινόταν να μην ερωτηθεί για τον φετινό Άρη, με τον νεαρό τερματοφύλακα να τονίζει ότι διατηρεί επαφές με τους ποδοσφαιριστές (με αρκετούς ήταν συμπαίκτης πέρσι) του τωρινού «κιτρινόμαυρου» ρόστερ, οπότε γνωρίζει ποιο είναι το κλίμα αυτή την περίοδο στα αποδυτήρια: «Έχω συνεχείς επαφές με τα παιδιά. Με πολλούς, άλλωστε, υπήρξαμε και συμπαίκτες στην ομάδα. Γνωρίζω, πλέον, από αυτό που μου μεταφέρουν ότι πλέον υπάρχει μία διοικητική ηρεμία στην ομάδα. Δυστυχώς, όμως, συνέβησαν πολλά και δεν κατάφεραν να ανέβουν. Ακόμα κι έτσι, όμως, πιστεύω ότι θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκαθαρίσει το θέμα και να ξέρει ο Άρης που θα αγωνίζεται τη νέα χρονιά. Δεν δικαιολογείται τόσο μεγάλη καθυστέρηση στις αποφάσεις.
Για το ποια είναι ή αίσθηση που έχει αποκομίσει από τις συνομιλίες του με τους παίκτες του Άρη, είπε: «Ξέρω ότι συνεχίζουν τις προπονήσεις. Οι παίκτες είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι για τα όσα έγιναν φέτος. Δουλεύουν ακόμα και τώρα και ελπίζουν ότι μέσω των μπαράζ θα έχουν μία δεύτερη ευκαιρία να πετύχουν ότι δεν κατάφεραν στο πρωτάθλημα».
Έχοντας την εμπειρία του Άρη από παλαιότερα χρόνια, προσπάθησε να εξηγήσει τι έφταιξε φέτος και δεν επιτεύχθηκε ο αρχικός στόχος της ανόδου: «Όσα έζησε φέτος η τωρινή ομάδα του Άρη, τα έχω ζήσει κι εγώ τα προηγούμενα χρόνια. Αβεβαιότητα, πολλές αλλαγές, διοικητικά και προπονητικά. Όλα αυτά συντέλεσαν στο να συμπληρωθεί στο ‘παζλ’ της αποτυχίας.
Η ενδεχόμενη επιστροφή του στον Άρη, σίγουρα «βασανίζει» το μυαλό του, με τον Διούδη να «σκιαγραφεί» τις κατάλληλες συνθήκες για να πάρει σάρκα και οστά η επιθυμία του μελλοντικά: «Το ‘Κλεάνθης Βικελίδης’ είναι το ‘δεύτερο σπίτι’ μου. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Φυσικά και θα επέστρεφα και κάποια μέρα θα το κάνω. Μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι πλέον κάτι το πολύ εμπορικό, αλλά για εμένα λειτουργεί και το συναίσθημα. Θα ήθελα να υπάρχει όραμα και ένα πλάνο στην ομάδα. Να δημιουργηθεί κάτι που να μας βάλει στο δρόμο του πρωταθλητισμού. Τότε, θα έλεγα ναι δίχως δεύτερη σκέψη μου. Μεγάλωσα σε αυτό το γήπεδο και αυτή την οικογένεια και φυσικά θέλω κάποια μέρα να προσφέρω ότι μπορώ».
