Άραγε πόσοι να είναι οι ποδοσφαιριστές που δεν έκαναν καριέρα, παρότι είχαν τα προσόντα, ωστόσο η κακοδαιμονία και οι συγκυρίες τους στέρησαν το δικαίωμα στο να καταγράψουν μεγάλη ποδοσφαιρική πορεία;
Αναμφισβήτητα πολλοί, καθώς το να κάνει ένας ποδοσφαιριστής μία αξιόλογη πορεία στο ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου ή ποδοσφαιρικής εξυπνάδας, αλλά συγκυριών και τύχης.
Έτσι υπήρξαν ορισμένοι παίκτες οι οποίοι είχαν μπροστά τους ένα δρόμο στρωμένο με… ροδοπέταλα και κάποιοι άλλοι οι οποίοι ανέβηκαν το… δικό τους Γολγοθά, ώστε να βρουν τη «γη της επαγγελίας».
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει και ο Γιάννης Γκέσιος. Ο 24χρονος παίκτης στην ως τώρα καριέρα του είχε πολλούς και δύσκολους τραυματισμούς (δεν είναι τυχαίο πως ο Βαγγέλης Πανταζής του έχει μεγάλη αδυναμία, διότι ξέρει το τι έχει περάσει), πολλές ατυχίες και κυρίως κάθε φορά που έδειχνε να ξαναβρίσκει τον εαυτό του, κάτι βρισκόταν και του έκοβε το δρόμο.
Το ξεκίνημα
Ξεκίνησε από την Άρνισσα Πέλλας και τον τοπικό Μέγα Αλέξανδρο και άμεσα πήγε στην Ελπίδα Έδεσσας, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η μεταγραφή του στον Εδεσσαϊκό.
Ο Γιώρης και ο Πασιαλής
Περίπου εβδομήντα γκολ σε τρεις χρονιές, του έδωσαν το… διαβατήριο για τη μεταγραφή του στον Άρη, μετά από την εισήγηση του αείμνηστου Στέφανου Γιώρη (στην πρώτη του συνέντευξη στο PRESSARIS είχε αφιερώσει την επιστροφή του στον άνθρωπο που ταύτισε το όνομά του με τις ακαδημίες του Συλλόγου) και τη δεύτερη ομάδα, με τη φανέλα της οποίας πέτυχε 20 γκολ, έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις, κάνοντας τους πάντες να μιλούν γι’ αυτόν περισσότερο και λιγότερο για τον Θανάση Παπάζογλου, που τότε ήταν το αστέρι των υποδομών και των ακαδημιών του Άρη.
Έτσι του δόθηκε η δυνατότητα να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, το πρώτο της καριέρας του, μετά από την προτροπή του Νίκου Πασιαλή, ο οποίος τότε ήταν προπονητής του στη Β’ ομάδα και του είπε: «’Ήρθε η ώρα να σκοράρεις με την πρώτη ομάδα».
Ο πρώτος τραυματισμός
Η τύχη του γύρισε την πλάτη με το… καλημέρα, αφού σε μία προπόνηση τον Οκτώβριο του 2007 υπέστη ρήξη χιαστών, σε μία σύγκρουση στην προπόνηση του Άρη, με τον στενό του φίλο, Κρίστι Βανγκέλι. Ο Γκέσιος έμεινε για έξι μήνες εκτός δράσης και πάλευε με το χρόνο να προλάβει να επιστρέψει για να ξαναπαίξει, όμως όταν αυτό συνέβη, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς του είχε κλείσει την πόρτα και δεν τον χρησιμοποίησε σε κανένα παιχνίδι, ούτε καν σε αυτά που ο Άρης δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Το «φεύγω αλλά θα επιστρέψω»
Κάπου εκεί ο νεαρός τότε στράικερ άρχισε να αντιλαμβάνεται πως δύσκολα θα πάρει ευκαιρίες και αυτό επιβεβαιώθηκε περίτρανα από τον ερχομό των Βλόνταρτσικ, Ντελόρτε, όπου ουσιαστικά του έδειχνε την πόρτα της εξόδου. Η διοίκηση ήθελε να τον δώσει δανεικό, ο ίδιος αποφάσισε να φύγει και έτσι έμεινε ελεύθερος πηγαίνοντας στον ΠΑΟΝΕ να αγωνιστεί και με προπονητή τον Γιάννη Μιχαλήτσο έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις, βάζοντας 8 γκολ, όμως το πρόβλημα που υπήρχε με τις πληρωμές, τον ανάγκασε στη συνέχεια να πάει στη Ρόδο, όπου επίσης τα προβλήματα με τα χρήματα ήταν μεγαλύτερα κι έτσι το Γενάρη του 2010 πήρε την απόφαση να πάει ως δανεικός στη Βέροια.
Με τη φανέλα της «Βασίλισσας» έκανε καλές εμφανίσεις, αλλά παρά τη θέλησή του να μείνει εκεί, ο τότε πρόεδρος της Ρόδου δεν τον άφησε, κρατώντας τον στο νησί των Ιπποτών άλλους έξι μήνες για να έρθει η δεύτερη ρήξη χιαστών, που τον άφησε τους πέντε από τους έξι μήνες εκτός γηπέδων.
Προφανώς και χωρίς ψυχολογία ο νεαρός φορ έψαχνε να βρει τον εαυτό του και τελικά, τα προβλήματα άρχισαν να παίρνουν τέλος, όταν το Γενάρη του 2011 πήγε στην Αναγέννηση Επανομής, όπου ενάμιση χρόνο ο Γκέσιος ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας, κάνοντας μεγάλες εμφανίσεις και πετυχαίνοντας 16 τέρματα.
Αυτά του τα κατορθώματα δεν πέρασαν απαρατήρητα και το καλοκαίρι του 2012 του έδωσαν την ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσει στο Χαριλάου ακόμη μία φορά…
Κι όμως τα πράγματα δεν ξεκίνησαν όσο εύκολα τα είχε φανταστεί. Ο Κατσαβάκης από βασικό στην προετοιμασία, τον άφησε στην κερκίδα στην πρεμιέρα με τον Πανιώνιο, στη Νέα Σμύρνη. Ο ίδιος ήθελε να παίξει, να δείξει πράγματα, αλλά δεν μπορούσε.
Ο Γκέσιος το βίωνε αυτό από την αρχή της χρονιάς. Με τον ΟΦΗ όσο έπαιξε προσπάθησε, έτρεξε, πάλεψε, αλλά γκολ δεν έβαλε.
Με την Κέρκυρα είχε σουτ στο τέρμα, πέναλτι καθαρό που δεν του δόθηκε, αλλά και πάλι γκολ δεν έκανε.
Με τον Ολυμπιακό στην πρώτη του επαφή με την μπάλα είδε τον Μανιάτη λίγο πριν τη γραμμή να της κόβει την πορεία προς τα δίχτυα, όπως και τον Κάρολ να του στερεί τη δυνατότητα να χριστεί σκόρερ (ασχέτως αν ο Αγκάνθο σκόραρε στην πορεία της φάσης).
Εντέλει το… ρόδι έσπασε με τη Βέροια, με ένα πανέμορφο γκολ, το οποίο ο 24χρονος πανηγύρισε έξαλα, ξεσπώντας, δίνοντας την ελπίδα στον κόσμο της ομάδας για ανάλογη συνέχεια…
