Ακριβώς πριν από έξι χρόνια, ο Άρης έδινε το συγκλονιστικότερο και πιο κρίσιμο παιχνίδι της νεότερης ιστορίας του. Στις 30 Απριλίου 2006, κόντρα στο Χαϊδάρι, οι «κίτρινοι» έβρισκαν τον τρόπο να βγουν από το τούνελ, μέσα από μία χρονιά γεμάτη εμπόδια και με ολόκληρο το ελληνικό κατεστημένο εναντίον τους…
Η μαύρη χρονιά της Β’ Εθνικής πλησίαζε στο τέλος της και ο Άρης έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα στο «Σταύρος Μαυροθαλασσίτης», κόντρα στο Χαϊδάρι, για την 29η και προτελευταία αγωνιστική. Η νίκη ήταν μονόδρομος, αφού ο Θρασύβουλος καραδοκούσε ένα βαθμό πιο πίσω, κλείνοντας την σεζόν με δύο ματς στο γήπεδό του. Έτσι οι «κίτρινοι» ήθελαν το 2/2 με Χαϊδάρι εκτός και Κέρκυρα εντός, στις δύο τελευταίες αγωνιστικές.
Οι «καλοθελητές», θέλοντας τόσο να τονώσουν τον εγωισμό των γηπεδούχων του Βασίλη Βούζα, όσο και να «υπνωτίσουν» τους ποδοσφαιριστές του Νίκου Αναστόπουλου, έκαναν όλη την εβδομάδα που προηγήθηκε λόγο για συνομωσίες και εξέφραζαν την σιγουριά τους πως ο Άρης θα τα… έβρισκε με το Χαϊδάρι. Στην ουσία, τον σκοπό τους τον πέτυχαν κατά το ήμισυ. Ο Άρης μπήκε να παίξει στα ίσα το «must win» παιχνίδι της χρονιάς, βρίσκοντας απέναντί του μία ομάδα που έπαιζε σαν να ήταν ο τελευταίος της αγώνας.
Παρών ο κόσμος, αλλά και ο… Μπριάκος
Με περισσότερους από 2.500 οπαδούς του στην εξέδρα, ο Άρης διεκδικούσε κάτι το οποίο ήταν δικό του. Τη συμμετοχή του στην κατηγορία που ανήκει και από την οποία τόσο άδικα είχε υποβιβαστεί. Ο κόσμος ήταν αποφασισμένος και στο γήπεδο ένα πράγμα άκουγε κανείς από τα στόματα των οπαδών της ομάδας: «Χωρίς τη νίκη, πίσω δε γυρίζουμε».
Κατά ειρωνικό τρόπο, μάλιστα, διαιτητής στο παιχνίδι ήταν ο Θανάσης Μπριάκος, ο οποίος είχε σφυρίξει και το παιχνίδι με τον Ηρακλή, ένα χρόνο πριν. Αυτός δηλαδή που διεύθυνε τον αγώνα με τον οποίο σφραγίστηκε ο υποβιβασμός της ομάδας, αυτός έμελλε να υπογράψει το φύλλο αγώνα που ουσιαστικά σήμαινε επιστροφή!
Παγωμάρα με το «καλημέρα», ισοφάριση και δράμα
Το παιχνίδι ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο για την ομάδα του «αλενατόρε», μιας και οι «μανιασμένοι» ποδοσφαιριστές του Χαϊδαρίου, έπαιζαν λες και θα κέρδιζαν αυτοί την κατηγορία (το σχολίασε και ο Κουλουχέρης μετά το τέλος του ματς) και προηγήθηκαν αναπάντεχα. Με τη συμπλήρωση του πρώτου εικοσάλεπτου, ο Φρίμπονγκ με προβολή σε κενό τέρμα από την κεφαλιά του Πετρόπουλου, ανοίγει το σκορ και μουδιάζει τον κόσμο του Άρη στην εξέδρα.
Οι «κίτρινοι» άρχισαν να παίζουν λυσσαλέα, να παλεύουν κάθε φάση και στο γήπεδο έπεφταν κυριολεκτικά κορμιά. Στο 36′ και έπειτα από μία φάση διαρκείας, η οποία ξεκίνησε από το σουτ του Νεμπεγλέρα, ο Πάουλο Κόστα με ατομική ενέργεια σερβίρει το 1-1 στον Γκουγκουλιά. Ο Άρης ισοφαρίζει κι επιστρέφει από τον… Άδη. Ο κόσμος στην κερκίδα ξεσπάει…
Στο δεύτερο μέρος το σκηνικό παραμένει το ίδιο και ο «μουστάκιας» ψάχνει τρόπους να αλλάξει την κατάσταση. Βάζει στο παιχνίδι τον Μίμη Μπενίσκο ώστε να κερδίσει μάχες στον αέρα, αλλά ο Άρης καθαρή ευκαιρία δεν μπορεί να κάνει. Το άγχος μοιάζει να πνίγει τους «κίτρινους» και ο κόσμος αρχίζει να βλέπει τον… εφιάλτη.
Το τελευταίο συγκλονιστικό δεκάλεπτο
Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Αναστόπουλος ξέρει πως πρέπει να τα παίξει όλα για όλα. Βγάζει έξω και τον Κουλουχέρη (ο οποίος έπαιζε με τράβηγμα) για να βάλει τον Χρήστο Βελώνη, με τον Άρη να βγαίνει όλος μπροστά αφήνοντας κενούς χώρους τους οποίους μπορεί ανά πάσα στιγμή να «πληρώσει».
Στο τελευταίο πεντάλεπτο οι «κίτρινοι» βάζουν το Χαϊδάρι μέσα στην εστία του και το σφυροκοπούν. Το παιχνίδι φτάνει στο 91′ και ο Άρης γκολ δε βρίσκει, ώσπου σε μία φάση διαρκείας από την κεφαλιά του Μπενίσκου, η μπάλα στρώνεται στον Σκαρμούτσο, αυτός θα σουτάρει, ο Κοτταράς θα αποκρούσει και ο Βελώνης σε κενό τέρμα θα γράψει ιστορία. Ούτε δέκα λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι θα λυτρώσει την ομάδα του και θα κάνει τον κόσμο στην εξέδρα να κλάψει από χαρά.
Σκηνές αλλοφροσύνης!
Οι σκηνές που ακολουθούν δεν έχουν προηγούμενο. Ο εκτελεστικός διευθυντής της ΠΑΕ, Γιάννης Κόντης γλιστράει στην εξέδρα, χτυπάει την πλάτη του στην προσπάθεια να πανηγυρίσει και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Οι παίκτες της ομάδας πανηγυρίζουν ξέφρενα, ενώ ο κόσμος ξεσπάει. Όσοι είδαν το παιχνίδι στην τηλεόραση θα θυμούνται σίγουρα το σχολιαστή του αγώνα για την ΕΤ3, Λάζαρο Μουρκάκο (ο οποίος έχει πια φύγει από τη ζωή), να χάνει τα λόγια του στον αέρα…
Την ώρα των πανηγυρισμών, είναι χαρακτηριστική η στάση του Γιουράι Μπούτσεκ, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους συμπαίκτες του να επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο, θυμίζοντάς τους πως ακόμη δεν τελείωσε το παιχνίδι! Στο δίλεπτο που απομένει, ο Άρης θα κρατήσει τη νίκη και τα πανηγύρια θα συνεχιστούν. Πανηγύρια που δεν έχουν να κάνουν τόσο με το επίτευγμα, αλλά με τη σκληρή πραγματικότητα που είχε βιώσει η ομάδα επί μήνες.
Οι παίκτες αγκαλιάζονται, η υπερένταση δεν εκτονώνεται. Συγκλονιστική στιγμή είναι αυτή που η κάμερα συλλαμβάνει τον πρόσφατα εκλιπόντα Στέφανο Γιώρη, να κλαίει με λυγμούς στην αγκαλιά του Χρήστου Βελώνη, την ώρα που ο τελευταίος κάνει δηλώσεις!
«Προλαβαίνω τους νταλαβερτζήδες…»
Στη συνέντευξη Τύπου, ο Αναστόπουλος τα είπε όλα με μία φράση: «Η νίκη αυτή ήταν αντρίκεια, καθαρή, πεντακάθαρη και προλαβαίνω λοιπόν τους… νταλαβερτζήδες που θα πουν τα διάφορα που λέγανε όλη τη βδομάδα. Μόνο αυτοί οι συγκεκριμένοι παίκτες, αυτός ο συγκεκριμένος Άρης πίστευε ότι θα κάνουμε το γκολ. Επειδή ο Θεός βλέπει και δεν του αρέσουν οι αδικίες, μας δικαίωσε».
Ο Άρης πήρε μία μεγάλη νίκη. Όχι επί του Χαϊδαρίου, αλλά κόντρα σε όλους όσους ήθελαν να τον βλάψουν κι επιστρέφει πληρώνοντας με αίμα. Γι’ αυτό, θα έπρεπε όλοι ανεξαρέτως να μην ξεχνάνε εύκολα. Να θυμούνται πού βρισκόταν και πού βρίσκεται η ομάδα, κυρίως όμως πώς επέστρεψε ξανά εδώ…
Θυμηθείτε την συγκλονιστική νίκη, μέσα από το φωτογραφικό αρχείο της ιστοσελίδας του Super 3:
{gallery}karaoglanidis/haidari{/gallery}
Δείτε τα στιγμιότυπα του αγώνα και τις δηλώσεις του Αναστόπουλου και των παικτών:
{youtube}g0P36vlqX2I|480|360|1{/youtube}
