Η… μαύρη μέρα για το ελληνικό μπάσκετ – Το άδοξο τέλος του κορυφαίου Έλληνα αθλητή!

Εκείνη την Παρασκευή λοιπόν ο “Νικ” επισημοποίησε αυτό που ακούγονταν αλλά κανείς δεν ήθελε να πιστέψει. Ότι δεν θα ξαναφορέσει την φανέλα με το Νο6, που τότε είχε πράσινο χρώμα μιας και αγωνίζονταν στον Παναθηναικό.

Όλα ξεκίνησαν σε εκείνο το περίφημο περιστατικό στο κλειστό του Μετς και στον αγώνα του Παναθηναικού με τους Αμπελόκηπους στις 18 Οκτωβρίου του 1994.

Ο “Gangster” δεν ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα και όταν ο Κώστας Πολίτης, προπονητής των “πράσινων” του ζήτησε να μπει στον αγωνιστικό χώρο, ο Νίκος Γκάλης αρνήθηκε και αποχώρησε από το γήπεδο. Και δυστυχώς αυτή θα ήταν η τελευταία εικόνα που έχει όλη η Ελλάδα από τον “Νικ” με την φανέλα με το Νο6.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, που είχε τινάξει την “μπάνκα” για να τον φέρει στον Παναθηναικό όταν ο “Νικ” έφυγε από τον Άρη, προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.

Ο “Νικ” είχε πάρει την οριστική του απόφαση και απλά απέμενε η ανακοίνωση του η οποία ανέφερε: «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι.

Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία.

Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν.

Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.

Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι»

Με αυτά τα λόγια ο Νίκος Γκάλης είπε αντίο στο μπάσκετ, είπε αντίο σε έναν ολόκληρο λαό που τον λάτρεψε σαν “Θεό”, ένα ένθος το οποίο έβγαλε στους δρόμους το 1987 με την κατάκτηση του χρυσού στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας.

Πηγή: sdna.gr