Η κριτική που δέχθηκε και δέχεται το παρόν διοικητικό συμβούλιο της Κοινωνίας Μελών λίγους μόνο μήνες μετά την εκλογή του (μέσα από διαδικασίες που τα τελευταία χρόνια αποφάσισε και εδραίωσε η οικογένεια του Άρη), κορυφώθηκε…
Την ώρα που ο σύλλογος είναι τα τελευταία δυο χρόνια σε κατάσταση “εκτάκτου ανάγκης” εξαιτίας της λαίλαπας από την κακοδιαχείριση που σάρωσε τα πάντα, με αποτέλεσμα ο Άρης να είναι στο χείλος του γκρεμού με 32 εκατομμύρια ευρώ χρέη, η συσπείρωση μοιάζει με είδος πολυτελείας.
Η νυν διοίκηση της ΚΜΑ έχει δεχθεί σκληρή κριτική, σκληρότερη και από εκείνες που δέχθηκαν οι προηγούμενες διοικήσεις του φορέα που συμμετείχαν ακούσια ή όχι στην δημιουργία της “μαύρης τρύπας”. Αν και όλα τα μέλη της, ανέδειξαν στο πρόσφατο παρελθόν την εγκληματική αμέλεια των προηγούμενων διοικήσεων που έφεραν τον Άρη στο σημείο “μηδέν”!
Τα μέλη της δεν κρύβουν την πικρία τους για την ένταση και τη συχνότητα της “επίθεσης”, την ώρα που όπως τονίζεται με έμφαση στην Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, έγιναν σημαντικά βήματα προς τα μπρος, άσχετα με τη δημοσιότητα που πήραν.
Αυτά τα βήματα είναι και ο λόγος για τον οποίο αποφασίστηκε να δοθεί τις επόμενες μέρες συνέντευξη τύπου προκειμένου να καταγραφούν τα όσα έγιναν σε σημαντικά θέματα, όπως άρθρο 99, ΑΡΗΣ- Εμπορική, “100 χρόνια” κ.α. κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες της δεκαετίας.
Από κει και πέρα θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι εν ευθέτω χρόνο το δ.σ. της ΚΜΑ θα προχωρήσει σε πρόσκληση έκτακτης γ.σ., ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να παρθούν αποφάσεις. Όχι εν θερμώ, ούτε για “λαϊκή κατανάλωση”. Ενώπιος, ενωπίω.
Τους τελευταίους 20 μήνες έγιναν αμέτρητες συνελεύσεις, ψηφοφορίες, συζητήσεις, λαϊκά δικαστήρια. Είναι αυτονόητο ότι για τις τύχες της η ίδια η ΚΜΑ, η Λέσχη θα αποφασίσει με τα μέλη της, το μέλλον της. Η Λέσχη θα αποφασίσει η ίδια εάν θα υπάρχει ή όχι. Με την ενεργό συμμετοχή.
Είναι προφανές ότι το μοντέλο της Λέσχης είναι σε κρίση, από τη στιγμή που δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την ομάδα, ούτε να την θωρακίσει διοικητικά. Από αυτό, όμως, μέχρι την πλήρη απαξίωση υπάρχει τεράστια απόσταση. Μήπως θεσμοί, ΠΑΕ, ΚΑΕ, ΑΣ, δεν είναι σε κρίση; Μήπως ακόμη και το συνδεσμικό κίνημα, ο ίδιος ο κόσμος του Αρη δεν πέρασε κρίση και δύσκολες καταστάσεις; Δεν καταργήθηκαν όμως. Χαλυβδώθηκαν, βρήκαν την δύναμη και μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες προχώρησαν και παραμένουν ζωντανά κύτταρα, με τις όποιες αδυναμίες τους!
Ο Άρης χρειάζεται τώρα τη συμμετοχή. Ο καθένας να συμμετάσχει στο διάλογο με επιχειρήματα, να λέει τη θέση του και τους λόγους για τους οποίους πιστεύει αυτά που λέει και να βρίσκεται λύση. Όχι με φυγοπονία, αλλά με την ευθύνη ΟΛΩΝ στον Άρη! Με όνομα και “υπογραφή”!
Από κει και πέρα, είναι δεδομένη η ανάγκη του επενδυτή σε αυτή την ομάδα. Ενός επενδυτή που θα εκπέμπει υγεία, θα βγάλει την ομάδα από την κρίση και θα την απογειώσει. Υπάρχουν, όμως, επενδυτές και “επενδυτές”. Mήπως από τους δεύτερους δεν “γεννήθηκε” η ανάγκη της Λέσχης;
Τώρα με ποιους μηχανισμούς η ομάδα θα προστατευθεί είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση είναι θέμα ουσιαστικής συζήτησης και αποτελεσματικότητας. Αρκεί να υπάρχει διάλογος, καθαρές φωνές και καθαρά μυαλά!
