Το κεφάλαιο “Ευρώπη” έκλεισε σχετικά νωρίς για τον μπασκετικό Άρη και μπορεί να του κάνει και καλό, διότι αυτή τη στιγμή άλλες είναι οι προτεραιότητες για την ΚΑΕ και όχι μία ευρωπαϊκή συμμετοχή, δίχως ακόμα να έχουν εξασφαλιστεί όλα όσα απαιτούνται για μια ομαλή σεζόν.
Προφανώς και η θέση του Άρη είναι στην Ευρώπη, δεν υπάρχει ουδείς που να το αμφισβητεί αυτό. Από την άλλη πλευρά, το εγχείρημα της σεζόν 2018-19 απέτυχε παταγωδώς και η ευρωπαϊκή συμμετοχή όχι μόνο κόστισε σε χρήματα (άνω των 120.000 ευρώ η “χασούρα, χρήματα με τα οποία θα μπορούσε να είχε αρθεί το ban), αλλά και σε νίκες, διότι ο Άρης μη μπορώντας να αντέξει σε δύο διοργανώσεις, έχασε έδαφος και στο πρωτάθλημα και από το πουθενά άρχισε να κινδυνεύει με υποβιβασμό.
Την επόμενη σεζόν θα ήταν ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη μια συμμετοχή στην Ευρώπη, ειδικότερα από τη στιγμή που ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει ξεκάθαρο τοπίο στο ιδιοκτησιακό – διοικητικό.
Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ο Δημήτρης Γουλιέλμος τι θέλει να κάνει, ακόμα η διοίκηση πρωτοδικείου και ο ΑΣ Άρης δεν έχουν αναλύσει το πλάνο που έχουν για την επόμενη σεζόν.
Η Ευρώπη δεν… φεύγει. Εκεί θα είναι και θα περιμένει τον Άρη και είναι βέβαιο πως όταν ο Άρης πατήσει ξανά στα πόδια του και αποκτήσει υγεία στα ενδότερά του, θα τον καλέσουν, δεν θα στείλει αίτημα για να παίξει σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Πρέπει να νοικοκυρευτεί πρώτα, πρέπει να βάλει σε μια σειρά όλα τα προβλήματα οικονομικής – και όχι μόνο – φύσης που τον ταλαιπωρούν χρόνια και μετά να αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά.
Αυτός πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος της διοίκησης που θα αναλάβει να “τρέξει” την ομάδα από την επόμενη σεζόν, από τη στιγμή που δεν υπάρχει… κάνουλα να δίνει χρήματα δίχως πρόβλημα.
