Από την αρχή του πρωταθλήματος γνωρίζαμε πως η χρονιά όχι μόνο θα είναι δύσκολη, αλλά αγχωτική και επίπονη σε όλα τα επίπεδα διοικητικά, αγωνιστικά, οικονομικά.
Δυστυχώς, ο Άρης για ακόμα μια φορά βρίσκεται μόνος του κόντρα στο ρεύμα. Καλείται να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που ξεφυτρώνουν μπροστά του σε κάθε βήμα.
Αγωνιστικά, μετά από τρεις αλλαγές στην τεχνική ηγεσία και με ρόστερ ανάγκης σε μια μεταβατική χρονιά, ίσως δεν θα έπρεπε να έχουμε υπέρμετρες απαιτήσεις. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να καταθέσουμε την άποψή μας.
Η παρουσία του Αλκαράθ δεν έχει αποφέρει έως τώρα τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Όταν ο Άρης ήρθε σε συμφωνία με τον Ισπανό γνώριζε πως είναι προπονητής ποδοσφαίρου και όχι μάγος. Κανείς δεν περίμενε από τον 46χρονο να μεταμορφώσει την ομάδα εν μια νυκτί. Θα ήταν τουλάχιστον ουτοπία. Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος ο Αλκαράθ γνώριζε που ήρθε, τις συνθήκες που επικρατούσαν κι επικρατούν στην ομάδα με την οποία συμφώνησε.
Δίχως πρόθεση δηκτικής διάθεσης θα λέγαμε πως κάποιες δηλώσεις (όντως σποραδικές) δημιουργούν σ’ ένα βαθμό προβληματισμό. Ο σύλλογος προσπαθεί να ορθοποδήσει, η βιωσιμότητά του δοκιμάζεται καθημερινά. Τι περίμενε ο Ισπανός να αλλάξει μέσα σε διάστημα ενός μήνα; Ποιες είναι πράξεις που έμειναν μόνο στα λόγια;
Παράλληλα, θα περίμενε κανείς να αναθεωρήσει κάποια δικά του στάνταρ στον τρόπο που επιλέγει να παρατάσσει την ομάδα.
Οι αδυναμίες του Άρη είναι εμφανείς. Οι περισσότεροι δίνουν ότι μπορούν μέσα στο γήπεδο παρά την απειρία τους. Απαιτείται προσπάθεια απ’ όλους και κυρίως από τον προπονητή.
Αυτός θα δώσει χαρακτήρα στο σύνολο που προπονεί. Η επιλογή στον σχηματισμό δεν τον έχει δικαιώσει. Το 4-4-2 που επιλέγει θα μπορούσε να ήταν ιδανικό κάτω από άλλες συνθήκες, αν και θεωρείται πλέον παρωχημένο.
Σε κάθε περίπτωση είναι δικό του θέμα, αλλά το ποδόσφαιρο είναι ταυτόχρονα πολύπλοκο και απλό. Η ομάδα δεν διαθέτει το βάθος και την ποιότητα να αναλώνεται σε πειραματισμούς τέτοιου τύπου στα μέσα της χρονιάς.
Ο φετινός Άρης δεν έχει την ποιότητα να παίξει αυτό το ποδόσφαιρο. Τα επιθετικά του χαφ μπορεί να έχουν ταλέντο, όχι όμως παιχνίδια στα πόδια τους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Οι αμυντικοί του μέσοι μπορούν σ’ ένα βαθμό να ανταπεξέλθουν με αλληλοκάλυψη. Είναι εμφανές ότι χρειάζονται τρεις ανασταλτικοί μέσοι για πολλούς λόγους. Η βοήθεια από τους πλάγιους μπακ επιθετικά είναι ανεμική. Η παρουσία στην επίθεση όταν απουσιάζουν οι Αγκάνθο, Γιαννιώτας είναι προβληματική και κυρίως προβλέψιμη.
Ορθολογικά, η ομάδα ανταποκρίνεται καλύτερα έχοντας περισσότερους παίκτες στο κέντρο. Έτσι, της δίνεται η δυνατότητα να γεμίζει την αντίθετη περιοχή με παίκτη που θα έχει αυτόν τον ρόλο, ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιο «σφιχτή» στην πίεση του αντιπάλου από τον άξονα.
Με άλλα λόγια έχει πέσει πολύ μεγαλύτερο βάρος στα παιδιά αυτά που φορούν την φανέλα της ομάδας έχοντας την ευθύνη της στη φετινή προβληματική χρονιά. Ωστόσο, κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, ακόμα κι αν είναι νεοφερμένος, ακόμα κι αν οι επιλογές είναι περιορισμένες και όχι δικές του.
