O Παναγιώτης Γιαννάκης βιώνει την καθημερινότητα του στην πόλη όπου μεγαλούργησε. Την Θεσσαλονίκη…
Ο Περικλής Τράιος ανέβασε πριν λίγη ώρα, την δική του “κατάθεση”, μετά από την τυχαία συνάντηση με τον “δράκο” και την σχετική φωτογραφία.
Διαβάστε εδώ:
“Περπατάς τη Τσιρογιάννη, στο θρυλικό πάρκο του Ντορέ.
Στη σκιά του Λευκού Πύργου. Απόγευμα Πέμπτης.
Και τι βλέπεις…; Παναγιώτης Γιαννάκης!
Αγέρωχος, λεβέντης, ψυχάρα, όπως ήταν πάντα, στέκεται και μιλάει στο κινητό, στο πάρκο, με φόντο Λευκό Πύργο. .
Κόσμος περνάει κ τον χαιρετάει! Το χαίρεται. Το ζει. Το γουστάρει.
Συγκινούμε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Κι ας πέρασαν τρεις δεκαετίες, από κείνες τις ονειρεμένες Πέμπτες, που τέτοια ώρα (17:00) κρεμόμασταν σαν τα τσαμπιά στις κυκλικές σκάλες του Παλέ, περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες και να πάρουμε τις θέσεις «μάχης» κι εμείς, στις κερκίδες του Αλεξανδρείου.
Παρόντες σ εκείνη τη μυσταγωγία, για να θαυμάσουμε, να χειροκροτήσουμε, να συγκινηθούμε, να χαρούμε, να ανατριχιάσουμε και να κλείσουμε τις φωνές μας, τραγουδώντας, για τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Σούμποτιτς, τον Φιλίππου, τον Λυπιρίδη, τον Ρωμανίδη, τον Γουίλτζερ και όλα τα παιδιά του Γιάννη Ιωαννίδη, της υπέροχης και πολύ μεγάλης εκείνης ομάδας.
Ο ΑΡΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοθυμηθώ βλέποντας τον «Δράκο» του ΑΡΗ και της Εθνικής…
Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω.
Μέχρι το βράδυ θα μιλούσαμε…
Απλά τον καλωσόρισα και του ευχήθηκα, Υγεία πάνω απ όλα και εκπλήρωση των στόχων και των προσδοκιών
Όλα να πάνε καλά και βήμα-βήμα να φτιαχτεί ξανά μια ομάδα μεγάλη, δυνατή και πρωταγωνίστρια, όπως αξίζει και ταιριάζει σ αυτό τον μεγάλο Σύλλογο”
