“Ευχαριστώ και τον Θεό που μ’ έχει κάνει Αρειανό”! Ποιος δεν το τραγούδησε, ποιος δεν το βίωσε μετά το τέλος του ντέρμπι θρίλερ με την ΑΕΚ; Το γράφουμε και νιώθουμε ένα αδιαπέραστο ρίγος.
Μέχρι το 75′ πολλοί δεν είχαν πιστέψει στην ανατροπή, κάποιοι ενδεχομένως έφυγαν από το γήπεδο (ανθρώπινο είναι, το είδαμε πρόσφατα στο Ρεάλ-Μάντσεστερ Σίτι), πολλοί περισσότεροι τα είχαν με την τύχη τους και την ομάδα που αγάπησαν.
Να εξομολογηθούμε ότι και μείς μετά το 0-2, τα είχαμε με την ομάδα, τους παίκτες, τον πρόεδρο, τον… φροντιστή. Όλα μας έφταιγαν, για όλα, κατηγορούσαμε τους πάντες.
Κι όμως… Μετά το 62′ ο Χερμάν Μπούργος είχε “φωνή” και “άστρο”. Έριξε στη μάχη τους Πάλμα, Ματέο, Σάκιτς αντί των Σούντγκρεν, Μπερτόγλιο, Ιτούρμπε και αλλάζοντας το σύστημα σε 4-4-2, άλλαξε τα πάντα όλα! Ο Άρης πίεσε και στο 64′ ο Πάλμα κατέβασε την μπάλα και σούταρε, πάνω στον Χατζισαφί, εκεί έδωσε το πέναλτι για χέρι ο Μάντεν, το οποίο πήρε “πίσω”, “εξαφανίζοντας” το, αφού είδε το VAR.
Και φτάσαμε στο 78′. Τότε που “μίλησε” η… κόμπρα από την Ονδούρα. Ο Λουίς Πάλμα έβαλε τον Άρη στο παιχνίδι κι έδωσε το σύνθημα! Το γκολ, το πάθος και η ενέργεια του, αφύπνισαν τον Άρη, βγάζοντας τον από το μπλακ άουτ.
Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ένα αγωνιστικό έπος. Το γράψαμε και χθες. Δεν θυμόμαστε εδώ και περίπου πέντε δεκαετίες τον Άρη, να γεμίζει το Χαριλάου και να κερδίζει έναν τελικό ή έστω όπως χθες, ένα ματς “τελικό” η ομάδα του Άρη. Πάντα γέμιζε την καρδάρα και έδινε μια… στραβοκλωτσιά και τα “γκρέμιζε” όλα.
Χθες έγινε ένα άθλος. Και κακά τα ψέματα με τέτοιους άθλους “γεννήθηκε” χθες νέα γενιά Αρειανών! Τα πλατιά χαμόγελα που συνόδευαν τους χιλιάδες φίλους του Άρη κατά την αποχώρησή τους, αποτέλεσαν ακόμη μεγαλύτερη νίκη, από τους τρεις βαθμούς και την ανατροπή των παικτών.
