Επιστολή στο PRESSARIS για την απόφαση… χάδι για την δολοφονική φωτοβολίδα στην Νέα Σμύρνη μας έστειλε ο φίλος αναγνώστης Μάνθος Μ. ο οποίος μοιράζεται κάποιες από τις σκέψεις του με τους φιλάθλους του Άρη.
Αναλυτικά:
“Αγαπητοί εν Αρη αδερφοί και αδερφές
Πέρασαν πάνω από 30 χρόνια απ’ όταν ένας νέος άνθρωπος έχασε την ζωή του σε ποδοσφαιρικό γήπεδο χτυπημένος από φωτοβολίδα που εκτόξευσαν οπαδοί της αντιπάλου ομάδας. Η λογική μου λέει, πως εκείνη θα έπρεπε να είναι και η τελευταία που κατάφεραν φίλαθλοι να «περάσουν» σε γήπεδο. Κι όμως από τότε “πέρασαν” εκατοντάδες ακόμη, μέσα στις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων. Το τελευταίο ανάλογο συμβάν που έλαβε χώρα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης τιμωρήθηκε με χρηματικό πρόστιμο λίγο περισσότερο από 20.000 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι ασήμαντο για μία εταιρεία που συχνά πυκνά συνδιαλλάσσεται με εκατομμύρια ευρώ. Αρα στην ουσία η ποινή είναι για τα μάτια του κόσμου. Όχι χαστούκι όπως θα έπρεπε αλλά χάδι.
Η αντίπαλη ομάδα από αυτήν που οπαδοί της εκτόξευσαν την φωτοβολίδα τιμωρήθηκε με πρόστιμο περίπου 13000 ευρώ για υβριστικά συνθήματα. Δυσανάλογη μικρή η διαφορά ανάμεσα στα δύο πρόστιμα. Σαν να λέμε πως είναι περίπου το ίδιο είτε βρίσεις είτε πετάξεις κάτι που μπορεί και να σκοτώσει.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που αρέσει σε πολλούς ενώ κάποιοι άλλοι βαριούνται μαζί του.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που κάποιοι κερδίζουν λεφτά από αυτό, άλλοι λίγα άλλοι πολλά.
Το βασικό είναι πως πρόκειται για παιχνίδι. Και ως τέτοιο πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να το προσεγγίζουμε. Σε ένα παιχνίδι λοιπόν δεν μπορεί να βρίσκεται κάποιος που νομίζει ότι βρίσκεται σε πόλεμο. Αν το έχει μεράκι να πάει να πολεμήσει. Δυστυχώς δεν θα δυσκολευτεί να βρει προορισμό για κάτι τέτοιο.
Η αθλητική δικαιοσύνη ως θεσμός δεν μπορεί να μην δημιουργήσει τις ικανές συνθήκες για να αποτρέπονται τέτοιου είδους εγχειρήματα. Και δεν πρόκειται για καμιά «βαριά» φιλοσοφία. Ο υπαίτιος πρέπει να τιμωρείται όπως και αυτός που τον υποθάλπει. Ατυχώς η κοινωνία μας χρειάζεται και την τιμωρία για να γίνει καλύτερη. Και μάλλον στην περίπτωση ενός κάφρου είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για πάει ένα βηματάκι μπροστά. Καθώς και στην περίπτωση του κάθε αδίστακτου που θεωρεί πως μπορεί να χρησιμοποιεί τους κάφρους για να πετύχει τον σκοπό του. Εν προκειμένω να βγάλει όσο πιο πολλά λεφτά μπορεί.
Ο τρόπος που η αθλητική δικαιοσύνη αγνόησε την σοβαρότητα του γεγονότος είναι πραγματικά δηλωτική της ειλικρινούς φιλοδοξίας της. Να διατηρήσει το τρέχον status quo για όσο πάει. Για να μαζέψουν κάποιοι όσα πιο πολλά λεφτά προλάβουν.
Ας σκεφτούμε αν αυτό μας αρέσει και ας ενεργήσουμε”.
