Επέτειος χαράς, αλλά και… θλίψης είναι η 13η Μαΐου για τον μπασκετικό Άρη. Χαράς γιατί κατέκτησε το έκτο Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στην ΑΕΚ σαν σήμερα 26 χρόνια πριν, θλίψης γιατί εκείνος ο τελικός στο ΣΕΦ ήταν το κύκνειο άσμα του Νίκου Γκάλη με την κιτρινόμαυρη φανέλα!
Stoiximan.gr: Τα Virtual Sports είναι ΕΔΩ με συνεχή δράση & πληθώρα αθλημάτων!
Ο Άρης είχε χάσει το πρωτάθλημα με τους γνωστούς τρόπους και τη σύμπραξη Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ, αλλά κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο, επικρατώντας στον τελικό της ΑΕΚ σχετικά εύκολα με σκορ 74-62, παρότι είχε υπηρεσιακό προπονητή τον… παίκτη Μέμο Ιωάννου.
Ημίχρονο: 42-28
Διαιτητές: Μάνος-Μπακάλης
ΑΡΗΣ (Ιωάννου): Λυπηρίδης 7(1), Γιαννάκης 14(1), Γκάλης 18(1), Σούμποτιτς 3(1), Τζόουνς 9, Μισούνοφ 17, Βουρτζούμης 2, Πετσάρσκι 4, Αγγελίδης, Μπαλτατζής
ΑΕΚ (Νικητόπουλος): Γαλακτερός 13(1), Παταβούκας 10(1), Παπασαράντου 3, Κατσικάρης 11(3), Λανές 9, Αριδάς 2, Τζόρνταν 10, Κουντουράκης 4, Πιούκας, Μπάλκλεϊ.
Το τελευταίο ματς του “θεού”
Στις 13 Μαΐου 1992, ο Γκάλης σκόραρε τους τελευταίους 18 πόντους του με την φανέλα του Άρη. Εκείνη τη μέρα 26 χρόνια πριν δεν το ήξερε κανείς, ούτε θα μπορούσε να διανοηθεί τι θα γινόταν 35 μέρες μετά…
Το PRESSARIS μεταφέρει τις λεπτομέρειες μέσα από το βιβλίο “Θεσσαλονίκη: Η πόλη του μπάσκετ”:
“Ουδείς μπορούσε να προβλέψει ή να διανοηθεί, 35 μέρες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1992, ότι ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα μιας ομάδας, ενός αθλήματος, του αθλητισμού μιας χώρας, θα αποτελούσε παρελθόν. Ο Νίκος Γκάλης φόρεσε την κίτρινη φανέλα για τελευταία φορά στο ΣΕΦ, πανηγύρισε άλλον έναν τίτλο, αλλά δεν… αποχαιρέτησε. Δεν το ήξερε ούτε ο ίδιος ότι θα έπαιζε για τελευταία φορά μπάσκετ με τη φανέλα του Άρη.
Απόγευμα Τετάρτης 17 Ιουνίου. Ο Θεόφιλος Μητρούδης, πρόεδρος του Άρη πλέον ως νέα διοίκηση, μετά την επιστροφή του ύστερα από πέντε χρόνια, καλεί τον Νίκο Γκάλη στο γραφείο του. Πρόταση ανανέωσης δεν υπάρχει. Πρόταση τέλους καριέρας και ανάληψης καθηκόντων υπεύθυνου του «φυτώριου» του Άρη βγαίνει από το στόμα του Μητρούδη. Πρόταση για συμβόλαιο πέντε ετών με αποδοχές 120 εκατ. δραχμές.
Ο Γκάλης φεύγει κλαίγοντας από το γραφείο του Μητρούδη. Έχει απαντήσει αρνητικά φυσικά, γιατί ήθελε να παίξει μπάσκετ και να αποφασίσει ο ίδιος πότε θα αποχωρούσε από την ενεργό δράση. Ακριβώς κάτω από το γραφείο του παράγοντα του Άρη υπάρχουν 50-60 φίλαθλοι, που ζούσαν μέσα στην αγωνία. «Θέλω να ξέρετε ότι εγώ στενοχωρήθηκα πιο πολύ από την αποχώρηση του Γκάλη», θα πει αρχικά ο Μητρούδης σε μια προσπάθεια να εξηγήσει την απόφασή του: «Την πρόταση αυτή την έκανα γιατί τον εκτιμώ και τον σέβομαι σαν αθλητή και δεν θα ήθελα να τον υποτιμήσω με μια άλλου είδους πρόταση. πιστεύω ότι μίλησα καθαρά και ανοικτά και αυτό νομίζω το εξετίμησε και ο ίδιος ο Γκάλης. Δύο 35άρηδες δεν χωράνε στην ίδια ομάδα και ακόμα πιστεύω ότι τα ψηλά δέντρα πρέπει να μένουν όρθια και όχι να φθείρονται».
Η απάντηση του Γκάλη
Η απάντηση του Γκάλη ήταν άμεση. Δόθηκε την επόμενη μέρα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε με αφορμή την έναρξη του καμπ «Nick Galis» στη Χαλκιδική: «Σέβομαι την πρόταση του κ. Μητρούδη, όμως ο πρόεδρος σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρμόδιος ν’ αποφασίσει για τη δική μου καριέρα. Δόξα τω Θεώ, είμαι αρκετά γερός και πιστεύω ότι μπορώ να παίξω για 2-3 χρόνια ακόμη.
Έχω αγαπήσει τον Άρη και τον κόσμο και το ίδιο με έχει αγαπήσει κι αυτός. Δεν θέλω να φύγω από τον Άρη, κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα φύγω με το κεφάλι ψηλά, έχοντας στην πλάτη μου 14 τίτλους.
Από τη στιγμή που ο Άρης δεν με θέλει σαν παίκτη του και δεν είμαι αποφασισμένος να σταματήσω το μπάσκετ, θα πρέπει να ψάξω για άλλη ομάδα. Για λόγους δεοντολογίας είπα ότι δεν θα μιλήσω με καμία άλλη ομάδα πριν συζητήσω με τον Άρη. Όπως και έγινε παρά το ότι πολλές ομάδες θέλησαν μέσω τρίτων να με πλησιάσουν.
Αυτή τη στιγμή όμως, είναι πολύ νωρίς ακόμη να σκεφτώ οτιδήποτε, αφού δεν έχει σβήσει καν ο καπνός από τη φωτιά. Πρέπει να ολοκληρωθεί το θέμα με τον Άρη κι έπειτα θα έχω το χρόνο να σκεφτώ. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, αν φύγω από τον Άρη, ούτε και κάποιο πρόβλημα, αλλά θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα, αφού σαν έσχατη λύση υπάρχουν και προτάσεις από το εξωτερικό».
Η πλειοψηφία του κόσμου του Άρη τάχθηκε ανοικτά κατά της απόφασης Μητρούδη να δείξει την πόρτα εξόδου στον Γκάλη, την ίδια ώρα που το ρεπορτάζ ανέφερε πως είχε επέλθει συμφωνία για την παραμονή του Παναγιώτη Γιαννάκη στην ομάδα με τριετή συνεργασία (δεν υπήρχαν συμβόλαια ακόμα) έναντι 540 εκατ. δραχμών (180 εκατ. δρχ. ετησίως), αλλά και τη συμφωνία πως εφόσον σταματούσε μετά την τριετία, θα γινόταν προπονητής του Άρη για δύο χρόνια! Την επομένη των δηλώσεων Γκάλη πραγματοποιήθηκε συνάντηση επιφανών Αρειανών που οργάνωσε ο Λάκης Ιωαννίδης με θέμα συζήτησης τους τρόπους εκείνους που θα κρατούσαν τον Γκάλη στην ομάδα, αλλά τελικώς δεν άλλαξε κάτι.
Η συγκλονιστική επιστολή Τσιλιγκαρίδη
Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Γκάλης τελείωσε από τον Άρη από τους πρώτους που αντέδρασαν ήταν ο Γιώργος Τσιλιγκαρίδης, ο άνθρωπος που τον είχε πείσει 13 χρόνια πριν, να αφήσει την Αμερική και να υπογράψει στους κίτρινους.
Είναι συγκλονιστική η επιστολή του αείμνηστου Τσιλιγκαρίδη: «Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά όταν πληροφορήθηκα την πρόταση «σοκ» του δ.σ. του Άρη. Στην αρχή πίστεψα ότι δεν άκουσα καλά την είδηση. Όταν όμως τη διασταύρωσα, τότε αισθάνθηκα θλίψη για τη συμπεριφορά ενός συλλόγου προς έναν μεγάλο του παίκτη. Κανένας δεν δικαιούται να φέρεται έτσι σ’ έναν θρύλο. Ο Γκάλης είναι ένας θρύλος, δεν είναι ένας απλός παίκτης, είναι μια ολόκληρη εποχή, είναι ο παίκτης που συνένωσε τους μόνιμα διχασμένους Έλληνες το 1987 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, είναι ο παίκτης που έδωσε διεθνές διαβατήριο στην εθνική μας ομάδα μπάσκετ και μαζί με τα άλλα πανάξια παιδιά, περιέφεραν τα ελληνικά χρώματα σε όλον τον κόσμο.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ν’ απαριθμήσει κανείς τη μεγάλη προσφορά του στο μπάσκετ, αλλά και στην ελληνική νεολαία, που την απέσπασε από τους βλαβερούς χώρους και την οδήγησε στα γήπεδα. Ο Γκάλης έδωσε πολλά και θα συνεχίσει να δίνει, διότι η φυσική του αντοχή και ο συνετός τρόπος ζωής του επιτρέπουν να επιμηκύνει το χρόνο παραμονής του στα γήπεδα. Κανείς δεν δικαιούται να τον σταματήσει από την ενεργό δράση. Αυτό το δικαίωμα ανήκει μόνο στον ίδιο. Αν τώρα άλλοι λόγοι υπαγορεύουν αυτή τη συμπεριφορά, τότε να μας τους πουν. Εμείς δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα δούμε τον Νίκο Γκάλη, τη «σημαία» του Άρη, με άλλη φανέλα και άλλα χρώματα. Ας ξανασκεφθούν οι διοικούντες του Άρη την όλη υπόθεση, γιατί αν επιμείνουν στην πρόταση, τότε θα κινδυνεύσουν να μείνουν στην ιστορία του συλλόγου ως άνθρωποι που σκότωσαν τον θρύλο».
Ανακοίνωση εξέδωσε τότε και η διοικούσα επιτροπή της υπό σύσταση ανώνυμης εταιρείας, ΦΙΛΑΡ (Φίλοι Άρη) που είχε σκοπό την υποστήριξη του μπασκετικού Άρη, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως «πρεσβεύει ότι ο μεγάλος αθλητής πρέπει να τελειώσει την αγωνιστική του καριέρα στον Άρη. Μέσα στο περιβάλλον που τον λάτρεψε σαν θεό. Ο Γκάλης πρέπει να κρεμάσει, όταν έρθει η ώρα, την κίτρινη φανέλα με το Νο 6 αφού όμως προηγουμένως δώσει το τελευταίο δείγμα γενναιότητος και ανταπόδοσης της αγάπης του προς τον λαό μας. Με μετριοπάθεια και ευγενική διάθεση να σταθεί σαν πατέρας στα νέα παιδιά και να πρωτοστατήσει με μεράκι στην προσπάθεια χτισίματος της νέας ομάδας που επιχειρείται για τη συνέχιση της ιστορίας του Άρη. Έτσι, αυτός για πάντα θα είναι το φωτινό παράδειγμα ενός μεγάλου ηγέτη και ενός ιδανικού αθλητή».
Πολύ κοντά στην επιστροφή του, αλλά…
Στις 14 Ιουλίου 1992, ο Γκάλης ήταν παίκτης του Παναθηναϊκού. Ανακοινώθηκε επίσημα για συμβόλαιο τριών ετών με αποδοχές ενός δισεκατομμυρίου δραχμών και ο πρώτος τίτλος που κέρδισε εκτός Άρη ήταν… κόντρα στον Άρη, στον τελικό του Κυπέλλου στο ΣΕΦ (15/5/1993), όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε με 96-89 με τον ίδιο να σκοράρει 36 πόντους. Μετά από σχεδόν 4,5 χρόνια τέθηκε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο Γκάλης στον Άρη, έχοντας ολοκληρώσει με τον γνωστό, άδοξο τρόπο, την παρουσία του στον Παναθηναϊκό. Συναντήθηκε με τον τότε (1996-97) χορηγό του Άρη, Ζαφείρη Σαμολαδά και ουσιαστικά συμφώνησαν για την επιστροφή του στην ενεργό δράση! Τελικώς δεν συνέβη ποτέ αυτό και ο ίδιος ο Γκάλης με γραπτή του δήλωση άφησε να εννοηθεί ότι δεν επιθυμούσε κάτι τέτοιο ο τότε προπονητής των κίτρινων και πρώην συμπαίκτης του, Λευτέρης Σούμποτιτς.
«Για πρώτη φορά επίσημα, πρόεδρος της παλιάς μου ομάδας με παρακάλεσε να παίξω για να βοηθήσω τον Άρη, γιατί πίστευε ότι μπορώ. Και τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Μετά όμως τη συνάντησή μας αυτή, γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Ο Άρης άλλαξε προπονητή και από τις δηλώσεις του νέου προπονητή είδα καθαρά ότι το όνομά μου δημιουργεί πρόβλημα στην ομάδα και στον παλιό μου συμπαίκτη και φίλο. Είπε ότι θέλει όλους τους παλιούς συμπαίκτες κοντά του. Άρα δεν με θέλει σαν παίκτη. «Δημιουργείται πρόβλημα στον αριθμό των παικτών», είπε. Άρα δεν χωράω στην ομάδα. «Δεν μπορεί, είπε, να του εγγυηθεί κανείς ότι θα βγάλουν δελτίο στον Γκάλη». Θα έπρεπε γι’ αυτό να ρωτήσει τον πρόεδρο του Άρη. Επειδή, λοιπόν, δεν θέλω να δημιουργώ πρόβλημα, πολύ περισσότερο στη παλιά μου ομάδα, δηλώνω πως ο Νίκος Γκάλης δεν επιστρέφει στην ενεργό δράση».
