Ο Μάκης Νάτσης έφυγε από την ζωή σαν χθες πριν από εννιά χρόνια, σε ηλικία 78 ετών από καρδιακό επεισόδιο με το χαμό του να συγκλόνισε όπως ήταν επόμενο άπαντες στην οικογένεια του αγαπημένου του Άρη για τον οποίο και κυρίως το τμήμα του μπάσκετ έδωσε και την ζωή του από τα 22 του χρόνια.
Ήταν ένας από τους αθόρυβους εργάτες του Άρη που έδωσε την ζωή του για τον σύλλογο.
Σε εκείνη την κηδεία βρέθηκαν παλιοί παίκτες του Άρη, μέλη από πλευράς των διοικήσεων Ερασιτέχνη, ΠΑΕ και ΚΑΕ αλλά και του παρελθόντος.
“Ο Μάκης Νάτσης είχε μεγάλη ιστορία στον Άρη“, είχε πει τότε ο Γιάννης Ιωαννίδης και συνέχισε θυμούμενος πως: “Πήγα 13 ετών να παίξω μπάσκετ στον Άρη στη σχολή τυφλών και ο Μάκης είχε το τσαγκάρικο απέναντι από το γήπεδο και μας έδινε τις μπάλες“.
Όσο για την μεταξύ τους σχέση; Ο Ιωαννίδης δεν έκρυψε πως: “Εμένα μoυ είχε αδυναμία και μου έδινε απευθείας την μπάλα“, για να αποκαλύψει πως: “Έχασε το μάτι του από οξυγονοκόλληση που έκανε στον Άρη. Όλη η ζωή του ήταν ο Άρης. Τραγουδούσε τον ύμνο της ομάδας συνεχώς και τον μάθαινε και στους ξένους να τον τραγουδάνε στα ταξίδια“, ενώ για την ζωή του Μάκη Νάτση είπε: “Μεγάλωσε στο Παπάφειο ορφανοτροφείο. Δεν δημιούργησε πρόβλημα σε κανέναν, ακόμη και στους αντιπάλους“.
Ο «Μπαρού», κατά κόσμον Μάκης Νάτσης, είναι ο συχωρεμένος (από τις 30 Ιουλίου του 2007) φροντιστής του Άρη, ο οποίος φορώντας πάντοτε τα σκούρα γυαλιά και έχοντας, σαν τον Λούκι Λουκ, διαρκώς ένα τσιγάρο στο στόμα του, έσπευδε μετά από κάθε μεγάλη νίκη, μέσα στα αποδυτήρια, να δώσει το σύνθημα για να τραγουδήσουν όλοι μαζί τον ύμνο που έγραψε ο Γεώργιος Κίτσος και μελοποίησε ο Σεκόντο Ποζέλι πριν από ενενήντα χρόνια…
