Oι εξελίξεις σε διοικητικό επίπεδο στον Άρη είναι ραγδαίες και ο Γιάννης Ιωαννίδης* επιστρέφει με νέο blog. Τοποθετείται για τις διοικητικές εξελίξεις, χωρίς μισόλογα….
Τελικά, ο Άρης έχει το διχασμό στο DNA του. Ακόμα και στη Γ΄ εθνική, καταφέρνει να αυτοδιασπάται αντί να πορεύεται ενωμένος. Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών (με αποκορύφωμα τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών) αποδεικνύουν ότι ο σύλλογος διακατέχεται ακόμα από τα εμμονικά σύνδρομα του παρελθόντος. Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν, αλλά η νοοτροπία μένει ίδια κι απαράλλαχτη…
Στην προσπάθειά να παρακάμψω τη ‘γραμμή των μονομάχων’, θα επιχειρήσω να αποτυπώσω συνοπτικά τις απόψεις των φιλάθλων. Όσα θα διαβάσετε είναι η αίσθηση του κόσμου και δεν υιοθετούνται από τον αρθρογράφο. Ο λόγος της δημοσίευσης έγκειται στο δημοκρατικό πνεύμα, που επιτάσσει την κοινοποίηση όλων των προσεγγίσεων. Ακόμα κι αν είναι λάθος, δεν παύουν να αποτελούν τον φερόμενο σφυγμό της κοινής γνώμης. Όπως και να το κάνουμε, αυτά φαίνεται να πιστεύει ο κόσμος:
Η πλειοψηφία εκλαμβάνει την κατάσταση που βιώνει ο σύλλογος ως ‘προβληματική’. Όπως είναι λογικό, μία ‘προβληματική’ κατάσταση δημιουργείται από ‘προβληματικούς’ πρωταγωνιστές που διακατέχονται από σχέσεις αμοιβαίας καχυποψίας…
Ο…‘προβληματικός’ Γαλανός
Εξ’ αρχής αυτοπροσδιοριζόταν ως ‘επενδυτής’ και συμπεριφερόταν ως ‘πρόεδρος’, ενώ στην πραγματικότητα είναι έφορος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Μοιάζει απίστευτο αλλά, παρότι διαθέτει εξαιρετικό νομικό επιτελείο, δεν προέβη σε ενέργειες συμβατικής διαφύλαξης των συμφερόντων του (πχ. υπογραφή ‘μνημονίου συνεργασίας’ με τον ΑΣ στη ΄μετά Παπαγεωργίου’ εποχή). Αμελώντας την αναγκαιότητα επισημοποίησης του θεσμικού ρόλου που δικαιούνταν να έχει στην ομάδα, υποτίμησε την ισχύ των ‘αποδείξεων’ και κατέληξε να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι…ελέφαντας. Έπεσε, δηλαδή, στην ‘τρύπα’ που ο ίδιος έσκαψε!
Κατά πάσα πιθανότητα, διαθέτει τη μεγαλύτερη ρευστότητα από τους παράγοντες που ασχολούνται ενεργά με τον Άρη. Δεν έπεισε, όμως, για το διοικητικό πλάνο. ‘Συμβιβάστηκε’ με περιστατικά που τον υπέσκαψαν, ‘ανέχτηκε’ πρόσωπα που τον εξέθεσαν, δεν προσέλκυσε άφθαρτους συνεργάτες που θα τον προστάτευαν από ενδεχόμενες ‘ερασιτεχνικές μονομερείς ενέργειες’.
Η αδυναμία αποτελεσματικής επίλυσης διαφωνιών, τα ‘εκβιαστικά διλήμματα’ του τύπου «ή εγώ ή αυτός» και η ‘ανώριμη’ διαχείριση της δημοσιότητας μετέτρεψαν τα εμπόδια σε…παγόβουνα. Πλέον υπάρχει η αίσθηση ότι ο κόσμος δεν τον εμπιστεύεται, ως ηγέτη με ΄ειδικό βάρος’ να οδηγήσει άμεσα την ομάδα σε καλύτερες μέρες. Αυτό φαινεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, ασχέτως αν έβαλε 5 δραχμές ή αν έκανε… ‘διαχείριση’.
Ο…‘προβληματικός’ Καλαϊτζίδης
Εξ΄ αρχής αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, λόγω ‘διαμάχης’ με τους υπεύθυνους των ακαδημιών (Οικονομίδη-Πασσιαλή) και συνοπτικών διαδικασιών ‘ξεκαθαρίσματος’ νεαρών ποδοσφαιριστών. Εν συνεχεία, εκτέθηκε από την αθέτηση υποσχέσεων της διοίκησης Στεφανίδη ενώ βίωσε στο πετσί του την ανασφάλεια ως απόρροια των δικαστικών αποφάσεων. Προς τιμήν του, ‘κράτησε΄ την ομάδα όταν δεν υπήρχε κανένας υπεύθυνος στο αγωνιστικό τμήμα και ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο της παραμονής στον πάγκο.
Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι ίσως υιοθέτησε εγωκεντρισμό στη μέθοδο ενίσχυσης / διαχείρισης του roster. Η φερόμενη εμμονή στον πολυσυζητημένο ρόλο του προπονητή-μάνατζερ, ο κυνισμός και η συχνότητα δημόσιων τοποθετήσεων προκάλεσαν την αντίδραση των ‘αγανακτισμένων’ από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Οι απώλειες βαθμών ήταν ο άσος στο μανίκι όσων τον επικρίνουν για έλλειψη διάθεσης συνεργασίας με τους… ‘συνεργάτες’ του.
Αυτό, όμως, που μοιάζει να ενόχλησε περισσότερο είναι η ‘δήθεν τάση’ να ξεπεράσει το ρόλο του. Η ‘δήθεν αίσθηση’ ότι δεν είναι μόνο προπονητής-μάνατζερ αλλά εμμέσως συμπεριφέρεται ως προπονητής-μανατζερ-‘wanna be president’ μέσω της εικαζόμενης ανεπιβεβαίωτης εμπλοκής του Alex Kalas στα τεκτενόμενα του συλλόγου. Ίσως όλα αυτά να φοβίζουν τους φιλάθλους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αρνητισμός. Όχι αναφορικά με το ΄πρόσωπο Καλαϊτζίδη’, αλλά με τις εξαιρετικά πολυσύνθετες αρμοδιότητες που λένε ότι θα επωμισθεί. Αυτό φέρεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, ασχέτως αν κέρδισε ή έχασε ή ‘ μάλωσε’ ή ‘δε μάλωσε’…
Ο… ‘προβληματικός’ ΑΣ
Οι επικείμενες καταστατικές αλλαγές στη σύνθεση του ΑΣ, σε συνδυασμό με την αίσθηση έλλειψης ‘αυτόφωτων’ προσωπικοτήτων, καθιστούν ηθικά αμφισβητήσιμη οποιαδήποτε απόφαση. Άλλωστε, στο παρελθόν η ‘μάνα του συλλόγου’ έχει αλλάξει άποψη επί εξαιρετικά σημαντικών θεμάτων (πχ. ΄Β ‘η ‘Γ Εθνική) αφαιρώντας ‘ειδικό βάρος’ από τις εκάστοτε τοποθετήσεις της. Ως αποτέλεσμα, φέρεται να έχει χάσει την ‘ηθική νομιμοποίηση’ στα μάτια του κόσμου. Αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο πρόβλημα, ασχέτως ποιος θα είναι πρόεδρος σήμερα, αύριο ή μεθαύριο…
Ποιος θα λύσει το ‘γόρδιο δεσμό’;
Θεσμικά, είναι αρμοδιότητα του Α.Σ. Ηθικά, ίσως θα έπρεπε να είναι στη δικαιοδοσία αξιόλογων ανθρώπων που ζυγίζουν το σφυγμό του κόσμου (όπως αποτυπώθηκε στο άρθρο) και αξιολογούν τα πραγματικά γεγονότα που μόνο εκείνοι γνωρίζουν. Η ευθύνη είναι τεράστια και το βάρος σηκώνεται δύσκολα.
Χρειάζεται νηφαλιότητα (που δεν υπάρχει στο σύλλογο ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφορικά), ψυχραιμία και συναίσθημα. Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιος θα πάρει την τελική απόφαση. Όποιος κι αν είναι, όμως, θα του πρότεινα (πριν καταλήξει στον ‘εκλεκτό’) να πάει σε μία απόμερη παραλία και να κοιτάζει μόνος του το νερό για ώρες…Οι ψυχολογικές μελέτες δείχνουν ότι παρατηρώντας εν ησυχία το υγρό στοιχείο, προσεγγίζεις την απόλυτη ηρεμία ώστε να πάρεις μία κρίσιμη απόφαση.
Καλή φώτιση…
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
