Πέρασαν πέντε μήνες με διοίκηση στην ΠΑΕ του Πάνου Στεφανίδη… Πέρασαν 14 μήνες από τότε που ο Στεφανίδης ανέλαβε θεσμικό ρόλο ως πρόεδρος-ελεγκτής-μεγαλομετόχος της ΠΑΕ, έχοντας την προεδρία στην ΚΜΑ… Πέρασαν 26 μήνες από τότε που ο ίδιος μπήκε επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής για τη σωτηρία του Άρη.
Πέρασαν πάνω από τρία χρόνια όταν εμφανίστηκε ως η “άλλη πρόταση” στα κοινά του Άρη, όντας μέλος του “ΑΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑ”. Είχε δύσκολη αποστολή, βαρύ χρέος. Και δυστυχώς δεν το εκπλήρωσε…
Είναι πολύς χρόνος πράγματι για να μπορεί να του ασκηθεί καλοπροαίρετη (πάντα) κριτική. Χρόνος πολύς στα όρια της αφέλειας, της αγνότητας, της ελπίδας… Όπως θέλετε μπορείτε να το πάρετε…
Και η κριτική θα μπορούσε να είναι σε συγκεκριμένα πράγματα. Όπως πχ. ότι:
Ήταν συμμέτοχος θεσμικά πια των τραγικών διοικήσεων των τελευταίων χρόνων, από τη στιγμή που δεν τις απέτρεψε να μικρύνουν τον Άρη και να τον φέρουν πιο κοντά στον γκρεμό. Ήταν συμμέτοχος στο “έγκλημα”, όχι απλός θεατής!
Ή… πιο πρόσφατα ότι γέμισε με… πυροτεχνήματα τον κόσμο του Άρη μιλώντας για “σίγουρες” χορηγίες ενώ π.χ. άφησε για 15.000 ευρώ να χαθεί ένα περιουσιακό στοιχείο του συλλόγου ο Μανιάς, την ώρα που π.χ. ο Σανιά έπαιρνε μεγαλύτερη προκαταβολή… Στην αρχή ζήτησε 10 μέρες (τον Δεκέμβριο) για να παρουσιάσει πρόταση, μετά ξεκίνησε το γαϊτανάκι από τον Φεβρουάριο στον Μάρτιο, στις “10 μέρες” μέχρι τον Μάιο και μετά στις 15 Ιουνίου, 20 Ιουλίου και φτάσαμε στα τέλη Αυγούστου για να παραδεχθεί ότι μέχρι τον Νοέμβριο η ΠΑΕ θα μείνει από… λάστιχο!
Ίσως δεν χρειάζονται τόσες “λεπτομέρειες” προς το παρόν. Υπάρχει χρόνος να αναφερθούν αναλυτικά για να μάθει ο κόσμος τι συνέβει. Αρκεί να υπάρχει Άρης!
Ένα είναι σίγουρο…
Ο Στεφανίδης βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις να μικρύνει τόσο ο Άρης, ώστε να “καταφέρει” να γίνει πρόεδρος, να κάτσει στην… καρέκλα. Και όταν έφτασε εκεί, αντί για πράξεις προτίμησε να “κλέψει” ίσως μια από τις τελευταίες ελπίδες ενός ολόκληρου λαού! Αυτό δύσκολα μπορεί να διαγραφεί! Θα τον κρίνει κι αυτόν η ιστορία…
