Ο δημοσιογράφος Άκης Κατσούδας, μίλησε στο Yellow Radio 101,7 για το κρυμμένο “παράρτημα” του Άρη Θεσσαλονίκης, Άρη Μαλεσιάδας και την ιστορία του.
Η ομάδα δημιουργήθηκε περίπου στις αρχές του 1980 και πήρε το όνομα αυτό με την πεποίθηση ότι εκπροσωπούσε τον θεό του πολέμου, εκείνη την εποχή βέβαια ανέβαινε και το μπάσκετ, αν και δεν έχει να κάνει με την παρούσα ομάδα, διότι μιλάμε για μία ποδοσφαιρική, αλλά εκεί ανέβαινε ο Γκάλης και έτσι πήραμε το κίνητρο να δημιουργήσουμε την ομάδα.
Εκείνη την εποχή ο Άρης ήταν όλη η Ελλάδα. Θυμάμαι ότι ο παππούς μου πήγαινε στο καφενείο με φίλους του να δουν τον Άρη, δεν υπήρχε άλλη ομάδα.
Ο Άρης Μαλεσιάδας φοράει κιτρινόμαυρα, κρατάει την παράδοση.
Έπαιζε στα τοπικά πρωταθλήματα της περιοχής, είχαμε φτάσει στα τέλη του 1980 να παίζουμε στην Β κατηγορία, ήταν τρεις οι κατηγορίες της Αιτωλοκαρνανίας τότε. Στις αρχές του 2000 ήμασταν μία ανάσα από την Δ Εθνική. Δεν καταφέραμε να φτάσουμε, αποκλειστήκαμε, αλλά ήταν η μεγαλύτερη διάκριση που είχαμε σαν χωριό.
Για την επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη: Για αρχή, υπάρχει μία ιστορία. Την εποχή που η ομάδα πάλευε να αγωνιστεί στην Δ Εθνική, υπήρχε μία φανέλα του Άρη Θεσσαλονίκης, η οποία είχε φορεθεί σε κάποια ματς και έχει χρησιμοποιηθεί στα χαρτάκια της Πανίνι. Έφτασε μέσω ενός γνωστού χωριανού που είχε επαφές με τον Άρη Θεσσαλονίκης και μας παραχώρησαν την φανέλα. Ξεκινήσαμε να παίζουμε με αυτή και με αυτή φτάσαμε στην Δ Εθνική. Πήραμε αυτή την φανέλα λοιπόν. Ήρθαμε στην Θεσσαλονίκη για να μπούμε στο γήπεδο από όπου ξεκίνησαν όλα.
Για την φανέλα που ξεκίνησε την ιστορία του συλλόγου: Μιλάμε για μία εμφάνιση της ομάδας, εμείς καταφέραμε να δούμε μόνο μία. Δεν καταφέραμε να βρούμε κάποια άλλη από τους υπόλοιπους παίκτες. Αυτή έχει κανονικά το σήμα του Άρη ραμμένο, είναι πολύ καλή ποιότητα.
Ήρθαμε να επισκεφθούμε το Κλεάνθης Βικελίδης για να φωτογραφηθούμε με την φανέλα που τα ξεκίνησε όλα. Αυτή την περίοδο δεν αγωνίζεται ο Άρης στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το γήπεδο ήταν άδειο και ήταν Σάββατο το μεσημέρι, είχε ανοίξει εκείνη την ώρα το καφέ του γηπέδου και μας εξυπηρέτησε ένας πολύ ευγενικός κύριος εκεί. Μας ξενάγησε, μας έδειξε τις κερκίδες και μείναμε με το στόμα ανοιχτό, είναι ένα πολύ ωραίο γήπεδο, αν και παλιό. Μετράει πολλά χρόνια, αλλά ήταν φοβερό γήπεδο.
Μακάρι να καταφέρναμε να είχαμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε με εμφάνιση παρόμοια με αυτή του Άρη, η ομάδα έχει διαχρονικά πολύ ωραίες εμφανίσεις. Είναι πραγματικά φοβερές.
Δεν έχουμε κάποια επαφή με την ΠΑΕ, αλλά έχουμε φοβερή στήριξη από τους οπαδούς του Άρη, γιατί με το που ανεβάσαμε την φωτογραφία στα social media, ήταν αρκετοί που έγραψαν ότι ήθελαν να έρθουμε σε αγώνα και να μας υποδεχθούν. Εμείς απαντήσαμε ότι ευχαρίστως και θα θέλαμε και εκείνοι να έρθουν για να παρακολουθήσουν δικό μας φιλικό παιχνίδι, θα ήταν φανταστικό.
Θα ήταν ότι καλύτερο να έχουμε κάποια άμεση σύνδεση με τον Άρη Θεσσαλονίκης, είμαστε και εμείς ένα κομμάτι του.
Η επαρχία έχει ερημωθεί λίγο, έχουμε μείνει 200-400 άτομα, αλλά το παλεύουμε να ξαναχτίσουμε την ομάδα. Είχε σταματήσει να λειτουργεί για κάποια χρόνια, αλλά τώρα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε φιλικά με τις ομάδες της περιοχής, να πείσουμε τα υπόλοιπα παιδιά, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο Άρης, κάτι που είναι πολύ δύσκολο. Πρώτον γιατί δεν έχουμε πολλά παιδιά που έχουν μείνει στην επαρχία και ζούμε σε εποχή κορωνοϊού, άρα δεν είναι το πιο εύκολο να βρεις τα χρήματα για να κατέβεις σε πρωτάθλημα, ακόμα και στο τοπικό της Αιτωλοκαρνανίας.
