Δυστυχώς για τον Άρη το χθεσινό αποτέλεσμα δεν προήλθε μόνο από την κακή μέρα του Άρη. Θα διαφωνήσω με τον αρχηγό της ομάδας, Αντώνη Ασημακόπουλο, που υπογράμμισε πως ήταν θέμα ημέρας. Όχι ότι δεν ήταν, αλλά σίγουρα δεν ήταν μόνο αυτό. Είναι και πολλά άλλα…
Ο Άρης έχασε χθες από τον Πανιώνιο εύκολα καταρχήν γιατί οι παίκτες του Πανιωνίου ήταν στο παρκέ μία και δύο φορές ταχύτεροι και πιο εκρηκτικοί από τους κίτρινους. Ταχύτεροι και πιο εκρηκτικοί στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στις… χαμένες μπάλες, στον τρόπο εκτέλεσης, στον τρόπο αντίδρασης γενικότερα. Στους κίτρινους πήρε περίπου 25 λεπτά για να αντιδράσουν και να βγάλουν λίγο νεύρο. Στον Πανιώνιο πήρε ένα τετράλεπτο για να επιβάλλει και πάλι τον δικό του “νόμο” στο παιχνίδι.
Οι κίτρινοι πάσχουν σε ένα βασικό στοιχείο του μπάσκετ. Στο παιχνίδι “ένας εναντίον ενός”. Δεν υπάρχει κανένας παίκτης στην ομάδα του Βαγγέλη Αγγέλου που να μπορεί να φτιάξει παιχνίδι για τον εαυτό του, να πάει μέχρι το καλάθι και να σκοράρει. Ίσως ο Μιχάλης Πελεκάνος να είναι αυτός, αλλά προς το παρόν δεν το έχει δείξει μέσα στο γήπεδο. Ο Καραποστόλου έχει μάθει να εκτελεί από την περιφέρεια. Ο Πάσαλιτς το ίδιο. Ο Βεργίνης επίσης. Δεν είναι παίκτες του “ένας εναντίον ενός”, με αποτέλεσμα ο Άρης να γίνει προβλέψιμος στην περιφέρεια και ως συνέπεια να μην έχει ούτε σημείο αναφοράς στην ρακέτα. Και εκεί υπάρχει πρόβλημα, είτε γιατί δεν αξιοποιούνται όπως πρέπει ο Κώστας Χαρίσης και ο Ζήσης Σαρικόπουλος, είτε γιατί δεν μπορούν να αξιοποιήσουν οι ίδιοι τις μπάλες που παίρνουν.
Αποτέλεσμα; Ο Άρης γίνεται μονοδιάστατος, ελπίζει μόνο αν του μπουν τα σουτ. Του μπήκαν με τον Πανελευσινιακό και κέρδισε, δεν του μπήκαν με τον Πανιώνιο, με το Ρέθυμνο, με την Κηφισιά και έχασε εύκολα.
Ουδείς αμφισβητεί ότι ο Πανιώνιος βρέθηκε χθες σε εκπληκτική μέρα. Με 20/27 σουτ εντός παιδιάς στο πρώτο ημίχρονο μέσα στο Παλέ πως να μην κερδίσεις; Αντίδραση δεν υπήρξε από τον Άρη. Αυτό που είπε χθες ο Σαρικόπουλος περί απάθειας που έδειξε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αυτό “σκοτώνει”.
Ο Αγγέλου πήρε την ευθύνη πάνω του. Ορθώς έπραξε. Ορθώς και στη συνέντευξη Τύπου στήριξε τους παίκτες του. Έκανε και ο ίδιος λάθη (τάιμ άουτ στο “νεκρό” διάστημα στις αρχές της β’ περιόδου) χθες, άλλωστε μια ομάδα μαζί χάνει και μαζί κερδίζει. Ήταν κάτι που είχε ξεχαστεί στον Άρη τα τελευταία χρόνια, γιατί η “ευθύνη” ήταν μπαλάκι. Δεν υπάρχει άνθρωπος μέσα στην ομάδα που να μην πιστεύει στην δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις από τη μέρα που ανέλαβε ο Αγγέλου. Από τους διοικούντες μέχρι τους ίδιους τους παίκτες. Το γιατί δεν βγαίνει αυτή η δουλειά στο γήπεδο είναι κάτι που αφορά τον Αγγέλου και τους παίκτες πρωτίστως. Αυτοί έχουν τις απαντήσεις στα ερωτηματικά και την απογοήτευση με την οποία έφυγε χθες ο κόσμος από το Παλέ.
ΥΓ: Σε συνέντευξή του στο περιοδικό “Κ” της κυριακάτικης Καθημερινής, ο Αμερικανός φωτογράφος Ρόμπερτ Μακ Κέιμπ, που έχει παντρευτεί Ελληνίδα και ζει στην χώρα μας ρωτήθηκε αν ως φιλλέληνα τον πείραξαν οι πρόσφατες τοποθετήσεις του Μιτ Ρόμνεϊ για την Ελλάδα, την οποία έφερε ως παράδειγμα προς αποφυγή. Η απάντησή του; “Ο Ευρυπίδης λέει κάπου ότι ο θυμός εναντίον των γεγονότων δεν ωφελεί, γιατί τα γεγονότα δεν αλλάζουν”. Εξομοιώστε αυτή τη φράση στα του μπασκετικού Άρη. Οφείλουν να το κάνουν και οι παίκτες με τον Αγγέλου, αλλά και οι φίλαθλοι και ο δημοσιογραφικός κόσμος.
