O παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Άρη, Κώστας Δράμπης μίλησε στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης, θυμήθηκε το παιχνίδι με την Ίπσουϊτς, αναφέρθηκε στο… απωθημένο και σχολίασε πώς έφτασε η ομάδα στην κρίση…
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92.8:
Αρχικά για το παιχνίδι με την Ίπσουιτς ανέφερε:
Ήταν ένα καταπληκτικό παιχνίδι, στο πρώτο παιχνίδι στο Ίπσουιτς χάσαμε 5-1 αλλά από το πρώτο ημίχρονο είχαμε μια αποβολή και 3 πέναλντι, αυτό ήταν λίγο άδικο για εμάς και μας αιφνιδίασε.
Στο δεύτερο ημίχρονο και με παίκτη λιγότερο πετύχαμε και το γκολ, αν είχαμε πετύχει άλλο ένα θα είχαμε περάσει.
Εδώ πέρα το σκορ ήταν 3-0, το παιχνίδι ήθελε 12 λεπτά για να τελειώσει το παιχνίδι, πιέζαμε πάρα πολύ και ήμασταν όλοι μπροστά.
Τότε το παιχνίδι ήταν στο Καυτατζόγλειο, το γεμίζαμε, κάναμε καταπληκτικό παιχνίδι, είχαμε πετύχει ένα γκολ απέναντι στον καλύτερο τερματοφύλακα στην Αγγλία, ένα απίθανο γκολ.
Παίζαμε όμως με μια ομάδα που είχε 7 διεθνείς, που ήταν αήττητη στην έδρα της και πήρε και το κύπελλο Uefa.
Νομίζω πως η δεκαετία που είχα την τύχη να παίξω ήταν ότι καλύτερο έδειξε ο Άρης όλα τα χρόνια.
Είχαμε μια καταπληκτική ομάδα, από τα 10 χρόνια στα 7 παίξαμε Ευρώπη, ήμασταν κοντά και στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο αλλά τότε αποφασιζόταν από την αρχή ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα.
Για την δική του παρουσία στην ομάδα:
Για πέντε χρόνια πρόλαβα την ομάδα του κυπέλλου, με Σπυρίδωνα, Αλεξιάδη, Πάλλας, Ναλμπάντη, Χρηστίδη, Παπαιωάνου και όταν έγινε η ανανέωση το 74-75 που μπήκαν 9 πιτσιρικάδες έπαιξα με την δεύτερη μεγάλη ομάδα, την ομάδα με τα «δισύλλαβα» Κούης, Φοιρός, Πάλλας, Μπαλής, Δράμπης.
Για το νούμερο 10 που…είχε πάρει σπίτι του:
Τότε το νούμερο αντιπροσώπευε και την θέση που έπαιζε καλύτερα, τώρα αυτό τα 30,40,50 στην πλάτη δεν μου λένε τίποτα.
Για την σχέση του με τον Θόδωρο Πάλλα:
Με τον Θόδωρο τον Πάλλα έμενα στο δωμάτιο τα 8 από τα 10 χρόνια που ήμασταν στο δωμάτιο, ήμασταν και φοιτητές, οπότε από την Πέμπτη που μας κλείδωναν στα δωμάτια καθόμασταν, διαβάζαμε και κάναμε παρέα.
Άλλοι προπονητές ήθελαν να μας βάζουν και με τις θέσεις στα ξενοδοχεία, αλλά και πάλι με τον Θόδωρο τον Πάλλα παίζαμε σε κοντινές θέσεις οπότε και έτσι μαζί ήμασταν.
Για το απωθημένο του από τα χρόνια που έπαιζε στον Άρη:
Το απωθημένο μου ήταν που δεν μπορέσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα στον Βόλο, ήταν ένα μεγάλο κρίμα για εμάς, δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί χάθηκε, η ιστορία τα έχει γράψει αυτά, ήμασταν μισή ώρα από ένα πρωτάθλημα, θα το έγραφε η ιστορία.
Για το τι σημαίνει «Άρης» και το τι συνέβαινε τα παλαιότερα χρόνια:
Ένα σωματείο είναι ένα είδος θρησκείας, ένας ολόκληρος λαός χτίζει την καθημερινότητα του, έχει μια αγάπη στην μπάλα ή στο μπάσκετ, δεν είναι τυχαίο που ο Άρης είναι ο «Αυτοκράτορας», ήταν η Αυτοκρατορία.
Πλέον με τα λεφτά είναι αλλιώς, το να φορέσεις την φανέλα ήταν αυτό που θέλαμε, λέγαμε απλά να μας πάρουν σε μια δουλειά, και όσοι είχαν δουλειά δεν ζητούσαν τίποτα.
Η αναγνωρισιμότητα που έχεις είναι απίστευτη, εγώ εισπράττω αγάπη σε όλη την Ελλάδα σαν να ήμουν παίκτης της ομάδας τους.
Για το πως έφτασε ο Άρης εδώ που είναι σήμερα:
Από κακοδιαχείριση δικών του ανθρώπων έφτασε σε αυτήν την θέση, ο Άρης είχε την ευκαιρία να βάζει λεφτά στην άκρη στα «καλά χρόνια», ο Άρης ήθελε σωστούς ανθρώπους και όχι απλά δεν θα έπεφτε αλλά θα ήταν από τις καλύτερες ομάδες.
Για το ότι στον Άρη υπήρχε η αίσθηση ότι δεν θα κινδυνεύσουμε ποτέ:
Έπεσαν ομάδες όπως η Juventus, η Fiorentina, και εμείς πιστεύαμε ότι θα είμαστε στο απυρόβλητο, δεν γίνονται αυτά.
Δεν γίνετε η λειτουργία της ομάδας να γίνεται με την παλιά συνταγή.
Για το εάν παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας:
Πηγαίνουμε στο γήπεδο, η ΠΑΕ μας έχει δώσει μια σουίτα στην άκρη και βλέπουμε τα παιχνίδια από εκεί.
Για το αγωνιστικό:
Από ότι διαβάζω η ομάδα δεν έκανε τα περσινά λάθη, περιμένουμε να την δούμε σε 2-3 παιχνίδια για να βγάλουμε συμπεράσματα.
