Τι να πρωτοσημειώσει κανείς για όσα είδαμε χθες στο Παλέ… Από τη μία η ολοφάνερη πρόθεση και προτίμηση των γκρι για να ευνοηθεί μία ομάδα και από την άλλη μια ομάδα χωρίς επιθετική λογική στο παιχνίδι της.
Ας πιάσουμε πρώτα το αγωνιστικό κομμάτι, γιατί στον τομέα που αφορά τη διαιτησία η ανακοίνωση της ΚΑΕ Άρης κάλυψε σε μεγάλο ποσοστό τις σκέψεις πολύ κόσμου. Και η αλήθεια είναι πως πρέπει να κοιτάμε πρώτα το τι έκανε στο παρκέ η ομάδα που, όπως σημειώνει μεταξύ άλλων η ΚΑΕ Άρης, «δεν είχε την επιθυμητή εικόνα σε μεγάλο διάστημα του ματς», ενώ ο Σάββας Καμπερίδης έκανε λόγο για λανθασμένη νοοτροπία.
Εκ προοιμίου οι απουσίες των Ντραγκίτσεβιτς και Μίλόσεβιτς ήταν γνωστές, συνεπώς και το κενό που θα δημιουργούταν στη ρακέτα του Άρη ήταν δεδομένο. Ο Άρης προετοιμαζόταν χωρίς τους δύο ψηλούς του καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, καθώς ακόμα κι αν έπαιζε ο Μιλόσεβιτς, θα είχε πολύ περιορισμένο χρόνο συμμετοχής.
Οι αδυναμίες στο «ζωγραφιστό» φάνηκαν ήδη από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ, με τον Άρη να μην μπορεί να απειλήσει ουσιαστικά κοντά στο καλάθι, ενώ και αμυντικά αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα στον συγκεκριμένο χώρο.
Ο Άρης έπρεπε να παρουσιαστεί πιο διαβασμένος κόντρα στους Ροδίτες. Από το ξεκίνημα η έλλειψη συγκέντρωσης ήταν ξεκάθαρη, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Στην άμυνα ο Τζόρνταν Γκόινς μπορεί και να σκοράρει ακόμα στο Παλέ… Σταμάτησε στους 34 πόντους με 5/6 βολές, 7/7 δίποντα, 5/6 τρίποντα. Κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει; Να του κόψει τον ρυθμό, να τον περιορίσει;
Τα ίδια και ο Άρτις (20π., 7ρ., 5ασ.). Και ο Καντέρ στη ρακέτα, όποτε έπαιρνε μπάλα κάτι κέρδιζε με τον έναν ή… τον άλλο τρόπο. Ο Χαριτόπουλος που ήταν; Γιατί ο πιο δυνατός παίκτης του Άρη, εκείνος στον οποίο θα μπορούσε να περάσει η μπάλα στη ρακέτα, έστω και μία φορά παραπάνω, έπαιξε μόλις 6’34’’; Τη στιγμή που έλειπαν μάλιστα και οι δύο βασικοί ψηλοί. Στην τελική ο Άρης πήρε 14 από τους 74 πόντους στο «ζωγραφιστό», ενώ αντίστοιχα ο Κολοσσός είχε 40 από τους 84.
Ακόμα και αν οι διαιτητές ήταν άλλοι, με αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο ο Άρης πολύ δύσκολα θα κέρδιζε έτσι όπως έπαιζε. Ανορθολογικά. Στο δεύτερο ημίχρονο κατέγραψε 3/8 δίποντα και 10/23 τρίποντα! Η μπάλα επί μονίμου βάσεως έξω από τα 6,75, σουτ και… βοήθα Παναγιά. Με τις εμπνεύσεις των Κουζέλογλου και Τσάλμερς προσπαθούσε να βρει σκορ η ομάδα. Πάντα με αφετηρία την περιφέρεια…
Σούλερ άφαντος. Στο 0 με δύο άστοχα (το ένα σχεδόν έρμπολ) τρίποντα όλα κι όλα.
Πάμε και στη διαιτησία. Σφαγή χωρίς αναισθητικό. Χωρίς βαμβάκι. Απροκάλυπτη. Ανέγγιχτη. Εδώ θα είναι πάλι και θα σφυρίζουν, είτε κανονικά, είτε αδιάφορα, είτε επί τούτω. Έγιναν πάρα πολλά στο ματς και η αλήθεια είναι πως είχε χρόνια να συμβεί κάτι τέτοιο, σε τόσο μεγάλο βαθμό, εις βάρος του Άρη. Και τα… καλύτερα έγιναν στην τελευταία περίοδο. Ας δούμε τα τρία Highlights…
Το κορυφαίο σφύριγμα: Με το σκορ στο 58-67 (35’) ο Τσάλμερς κλέβει, σκοράρει παίρνει και το φάουλ, όμως η κ.Τσαρούχα βλέπει επιθετικό φάουλ και αποβάλει τον Αμερικανό, πρώτο σκόρερ του Άρη, με 5ο φάουλ.
Αποβολή… ρεκόρ: Λίγο μετά (64-73 στο 37’) ο Κουζέλογλου χρεώνεται με αντιαθλητικό φάουλ σε μια απλή πίεση στον αντίπαλο στο κατέβασμα της μπάλας. Ξανά φάουλ στον ίδιο παίκτη 5’’ μετά. Και ξανά τεχνική ποινή στον ίδιο 19’’ μετά και αποβολή για τον δεύτερο καλύτερο παίκτη του Άρη. Έτσι απλά, σε 24’’ τρία προσωπικά φάουλ…
Κερασάκι στην τούρτα: Στο 39’ με το σκορ στο 72-82 το φάουλ που κάνει ο Ξανθόπουλος με καθαρή πρόθεση να κόψει την γρήγορη επίθεση του Άρη χρεώνεται, και μάλιστα μετά από έλεγχο στο βίντεο, ως απλό φάουλ. Έτσι απλά γιατί, όπως φαίνεται, η διαφορά έπρεπε να μην πέφτει κάτω από τους δέκα πόντους.
Έγιναν κι άλλα, αλλά μην κουράσουμε… Οι βολές, 14 υπέρ του Άρη, 26 υπέρ του Κολοσσού και η ένσταση από το νησί πιθανότατα πάει πλέον για… βρούβες.
