Ο Παναγιώτης Γιαννάκης τόνισε πως για τον Νίκο Γκάλη θα ερχόταν… τρέχοντας στην εκδήλωση που θα κάνει ο Άρης προς τιμήν του στις 7 Μαϊού στο Αλεξάνδρειο.
Ο “Δράκος” μίλησε στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Αναλυτικά το κείμενο της συνέντευξης του:
“Όλοι έχουμε μείνει με την εντύπωση πως η σχέση του Νίκου Γκάλη με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ήταν σαν ένα νόμισμα με δυο όψεις. Από τη μία «κορώνα», αυτή που φορούσαν κάθε φορά που κατακτούσαν έναν τίτλο. Μαζί μεγαλούργησαν στο παρκέ με την φανέλα του Άρη και της Εθνικής ομάδας, προσφέροντας στιγμές σπάνιας μπασκετικής ομορφιάς και συγκίνησης. Κι από την άλλη «γράμματα», σε αμέτρητους συνδυασμούς, να σχηματίζουν λέξεις που λίγα έλεγαν και περισσότερα εννοούσαν για να αποδώσουν τις ψυχρές σχέσεις που είχαν έξω από το γήπεδο. Τελικά τι από τα δυο ήταν αυτό το δίδυμο: αχτύπητο ή αταίριαστο; Ή μήπως και τα δυο μαζί;
Τελευταία φορά που συναντήθηκαν, τυχαία, ήταν στο παρκέ της «Madrid Arena” της Μαδρίτης, λίγο μετά από μια εύκολη νίκη της Εθνικής με την Πορτογαλία στην β’ φάση του Ευρωμπάσκετ του 2007. Για πέντε λεπτά μοιράστηκαν τον αέρα της κρατικής τηλεόρασης που πιστώθηκε την μεγάλη επιτυχία. Ο Γκάλης ήταν εκεί για να γίνει, με δόξα και τιμή,μέλος του FIBA Hall of Fame. O Γιαννάκης ως προπονητής της «γαλανόλευκης» που προερχόταν από το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου (2005) και το ασημένιο του Μουντομπάσκετ στην Σαϊτάμα (2006).
Αν όλα πάνε καλά, θα ξανασυναντηθούν στις 7 Μαΐου στο παρκέ του Αλεξάνδρειο στην εκδήλωση που ετοιμάζει ο Άρης για να τιμήσει τον Γκάλη. Η Γαλλική Λιμόζ, που προπονεί φέτος ο «δράκος», προορίζεται να είναι η αντίπαλος της νυν ομάδας του Άρη. Τι συνδυασμός!!! «Για τον Νικ θα ερχόμουν και τρέχοντας. Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη» σχολιάζει από την άλλη άκρη της γραμμής, λίγο πριν μπει στο «Μπομπλάν» για να κάνει την χθεσινή προπόνηση, ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Τώρα εσείς που προσπαθείτε να βγάλετε άκρη, γιατί το μυαλό σας έχει μείνει στον πρόλογο, κάντε λίγο υπομονή. Υπάρχει και συνέχεια: «Ευτυχώς ή δυστυχώς κάθε παίκτης, όταν μπαίνει στο γήπεδο, νιώθει υποχρεωμένος να υπερασπιστεί τον εγωισμό του. Όταν κάποια στιγμή καταφέρεις αυτόν τον εγωισμό να τον κάνεις στην άκρη, τότε δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν δύσπιστο ή κακοπροαίρετο ότι σέβεσαι τον συμπαίκτη σου περισσότερο από τον καθένα» υπογραμμίζει ο 54χρονος πια Γιαννάκης, με το γνωστό ύφος του, που άλλοτε παραπέμπει σε συμβουλή και άλλοτε σε εξομολόγηση.
Προφανώς θα εννοεί τον Γιαννάκη της Νίκαιας και των 73 πόντων, που έγινε, δίπλα στον Γκάλη , ο Γιαννάκης της άμυνας και της «πάσας που κάνει δυο ευτυχισμένους» (φράση που εκφράζει την προπονητική του φιλοσοφία). «Κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του. Όταν βρίσκονται μαζί, κρίνονται για τον τρόπο που συνεργάζονται για να πετύχουν τον κοινό στόχο. Τώρα αν πιστεύει κανείς ότι, μετά από μια τόσο έντονη συνύπαρξη, δυο συμπαίκτες, τουλάχιστον βαθιά μέσα τους, δεν ξέρουν πόσο σημαντικός υπήρξε ο ένας για τον άλλον, τότε ίσως δεν μπορέσουν ποτέ να αντιληφθούν ποτέ την ουσία της έννοιας «ομάδα».
