Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης είναι ένας από τους πλέον αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του και στο παλμαρέ του συγκαταλέγονται πολλές επιτυχημένες θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές. Αυτό που ίσως λίγοι γνωρίζουν είναι η σχέση του με τον Άρη, που χρονολογείται, μάλιστα, από την παιδική του ηλικία!
Δηλώνει φίλαθλος της ομάδας (έναν… “ρόλο” που παραδέχεται δεν θα απαρνηθεί ποτέ), αποκαλύπτει την άγνωστη… σχέση του με τον νυν τεχνικό διευθυντή του ΤΑΠ Άρης, Κώστα Χαριτωνίδη, αλλά και το γεγονός ότι είχε προσκληθεί να βρίσκεται στα τέλη του μήνα στην επίσημη παρουσίαση της ομάδας του βόλεϊ! Θέλει να είναι κοντά στην ομάδα, που του θυμίζει έντονα τα παιδικά του χρόνια, και γι΄ αυτό δίνει ραντεβού με τους φίλους του Άρη την 25η Μαρτίου του 2014, προκειμένου να γιορτάσουν όλοι μαζί τα 100 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου!
Απόφοιτος της δραματικής σχολής της Ρ. Πατεράκη, ο πετυχημένος ηθοποιός γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην περιοχή της Χαριλάου, όπου «κόλλησε» το «μικρόβιο» του Άρη. Ξεκίνησε από το παιδικό τμήμα μπάσκετ των «κίτρινων», πριν ασχοληθεί για κάποια χρόνια επαγγελματικά με το βόλεϊ, και εν συνεχεία μεταπήδησε στην υποκριτική, όπου μέχρι και σήμερα, παραμένει η μεγάλη του αγάπη!
Τέλος, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης στέλνει από την Αθήνα, όπου βρίσκεται, την ευχή του στο PRESSARIS με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων παρουσίας του στο διαδίκτυο: «Εύχομαι το PRESSARIS να συνεχίσει να ενημερώνει το κοινό του και να προάγει την ιδέα του αθλητισμού γενικώς και την… Αρειανή ιδέα ειδικότερα! Ο κόσμος να μείνει κοντά στον αθλητισμό, γιατί είναι υπέροχος και τα γήπεδα να σταματήσουν ν΄ αποτελούν χώρους συγκέντρωσης κάποιων χούλιγκαν…».
Οι αναμνήσεις από τη Χαριλάου και η κάθοδος στην Αθήνα
Ποιες είναι οι εικόνες των παιδικών σας χρόνων στην περιοχή της Χαριλάου, όπου γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
«Θυμάμαι πολύ έντονα το γήπεδο Χαριλάου, το κλειστό γυμναστήριο του Άρη, όπου κάναμε προπονήσεις, τα ατέλειωτα παιχνίδια μας στην αλάνα μπροστά από το γήπεδο, τον χωματόδρομο μπροστά από την Οσία Ξένη, το 15ο δημοτικό σχολείο, όπου πήγαινα και το οποίο είναι δίπλα στο γήπεδο του Άρη και πολλά άλλα φυσικά. Ωραία παιδικά χρόνια…».
Το ν΄ ασχοληθείτε με την υποκριτική, ήταν όνειρό σας από εκείνη την ηλικία;
«Όχι! Προέκυψε αρκετά χρόνια αργότερα. Λόγω της έντονης ενασχόλησής μου με τον αθλητισμό, ήθελα να γίνω γυμναστής. Στη συνέχεια, βέβαια, άλλαξαν οι προσανατολισμοί μου και βρέθηκα στο θέατρο!».
Θα σκεφτόσασταν το ενδεχόμενο να επιστρέψετε κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη για μόνιμη εγκατάσταση;
«Θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά, αλλά δυστυχώς μία θεατρική σεζόν στη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί ν΄ αντέξει για έξι μήνες. Μέσα σε ενάμιση, δηλαδή, δύο μήνες ένα θεατρικό έργο ‘κατεβαίνει’. Κάποια στιγμή, λοιπόν, η συμπρωτεύουσα θα πρέπει να κάνει βήματα παραπάνω…».
Στην Αθήνα ζείτε τα τελευταία 27 χρόνια. Σας γοήτευε από πάντα η πρωτεύουσα ή απλά έτυχε;
«Η αλήθεια είναι πως είχα πάει να δω έναν φίλο μου και θα έμενα στην Αθήνα μία εβδομάδα. Τελικά, κάθισα δυόμιση χρόνια, για να επιστρέψω μία χρονιά στο Κρατικό Θέατρο και αισίως πλέον να συμπληρώνω 26-27 χρόνια, που βρίσκομαι μακριά από την πόλη μου».
H σχέση του με τον αθλητισμό και η κάθοδος στην Αθήνα
Ποια είναι η σχέση σας με τον αθλητισμό;
«Σήμερα, καμία! Εγώ φροντίζω για την προσωπική μου εκγύμναση, όμως, από εκεί και πέρα, λόγω του πολύ φόρτου εργασίας, δεν μου δίνεται η ευκαιρία συχνά να παρακολουθώ στενά τα αθλητικά γεγονότα».
Συγκαταλέγεστε στους διάσημους φιλάθλους του Άρη. Πώς προέκυψε αυτή η σχέση;
«Καταρχήν, έγινα Αρειανός χάρη στο γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην περιοχή της Χαριλάου. Από εκεί και μετά, όμως, ξεκίνησα ν΄ αθλούμαι στο παιδικό τμήμα μπάσκετ του Άρη τη δεκαετία του ΄70 και κάναμε, μάλιστα, προπονήσεις στο Παλέ…. Αυτές τις σκάλες στις κερκίδες του Αλεξανδρείου τις έχω ανεβοκατέβει άπειρες φορές! Τότε φανταστείτε ότι έπαιζαν στον Άρη ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Χάρης Παπαγεωργίου! Η ενασχόλησή μου, όμως, με το μπάσκετ δεν κράτησε πολύ, αφού γρήγορα με κέρδισε το βόλεϊ!».
Από το μπάσκετ στο βόλεϊ, λοιπόν, όπου φτάσατε μέχρι την ανδρική ομάδα!
«Πράγματι! Ξεκίνησα και στο βόλεϊ από τα τμήματα υποδομής, αλλά γρήγορα ανήλθα στην ανδρική ομάδα, όπου συμπαίκτες μου ήταν ο Κώστας ο Χαριτωνίδης και ο Σάκης Μουστακίδης (σ.σ. νυν τεχνικός του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, που είναι ο πρώτος αντίπαλος του Άρη στο φετινό πρωτάθλημα της Volleyleague!). Μάλιστα, έχω παίξει ως αντίπαλος με μεγάλους παίκτες της εποχής εκείνης, όπως ο Γόντικας και ο Τεντζέρης!».
Διατηρείτε κάποιους δεσμούς φιλίας από εκείνη την εποχή, που να σας θυμίζουν και τον Άρη;
«Φυσικά! Διατηρώ σχέσεις με τον Κώστα τον Χαριτωνίδη, ο οποίος μ΄ ενημέρωσε και προσφάτως για την αναγέννηση, που επιχειρείται αυτό το διάστημα στο τμήμα βόλεϊ του συλλόγου και χάρηκα πολύ. Το καλοκαίρι, που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, είχαμε την ευκαιρία για μία ακόμα φορά να θυμηθούμε τα παλιά, αλλά και να παρακολουθήσουμε μαζί έναν αγώνα μπιτς βόλεϊ. Μάλιστα, στο πλαίσιο των συζητήσεών μας, μου έγινε πρόταση πριν από λίγο καιρό να παραβρεθώ στην εκδήλωση, που θα γίνει για την επίσημη παρουσίαση της ομάδας βόλεϊ του Άρη, κάτι, όμως, που τελικά δεν είναι εφικτό, λόγω επαγγελματικών μου υποχρεώσεων».
Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε κάποια στιγμή στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ή στο Αλεξάνδρειο;
«Δεν ξέρω αν θα με δείτε στο ‘Κλ. Βικελίδης’ ή στο Αλεξάνδρειο, το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω να είμαι παρών στις εκδηλώσεις, που θα γίνουν τον Μάρτιο, με αφορμή τον εορτασμό 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Είναι κάτι που το θέλω πολύ και πιστεύω ότι θα γίνει…. Και πού ξέρετε; Μπορεί να μου δοθεί η ευκαιρία να χτυπήσω και καμιά μπάλα!».
Μετανιώσατε κάποια στιγμή στη ζωή σας, που δεν ασχοληθήκατε επαγγελματικά με το βόλεϊ, αλλά αντ΄ αυτού με το θέατρο;
«Όχι, καμία στιγμή και το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια αυτό! Και τα δύο, το θέατρο και ο αθλητισμός, δηλαδή, χρειάζονται αφοσίωση. Συνεπώς, θα κάνεις είτε το ένα είτε το άλλο. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται…».
Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχουν στοιχεία, που ‘αποκτήσατε’ όντας αθλητής και τα οποία ‘κουβαλάτε’ μαζί σας και στο θέατρο;
«Το γεγονός ότι σαν αθλητής ήμουν εξοικειωμένος με το κοινό, με τους φιλάθλους και με ό,τι αυτό συνεπάγονταν, με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου στο θέατρο. Έβγαινα, δηλαδή, στο σανίδι και δεν είχα τρακ! Δεν φοβόμουν την έκθεση στο κοινό. Επίσης, κρατάω σαν ‘φυλαχτό’ την πειθαρχία, που μου έμαθε ο αθλητισμός. Το να προσπαθώ πολύ και να δουλεύω σκληρά για ένα αποτέλεσμα…».
Τα σχέδια του για τον χειμώνα και η… οικονομική κρίση
Η οικονομική κρίση έχει ‘χτυπήσει’ και το χώρο της υποκριτικής. Πώς το βιώνετε εσείς όλο αυτό;
«Αναμφισβήτητα, υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην καθημερινότητά μας. Οι δείκτες της ανεργίας έχουν ‘χτυπήσει’ κόκκινο, δουλειές στο χώρο μας δεν γίνονται και σίγουρα όλο αυτό το σκηνικό συνθέτει ένα αβέβαιο μέλλον. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και κάποιοι, που έχουν ασχοληθεί πολλά χρόνια με το θέατρο, μεταξύ αυτών και εγώ, και η αλήθεια είναι πως δεν την έχουμε νιώσει τόσο πολύ την κρίση. Το θέατρο παραμένει στυλοβάτης ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές…».
Πολλοί συνάνθρωποί μας επιλέγουν τη μετανάστευση ως λύση στο οικονομικό αδιέξοδο. Είστε από αυτούς, που θα σκεφτόσασταν να τα αφήσετε όλα πίσω σας και να φύγετε;
«Θεωρώ ότι από το μυαλό όλων των Ελλήνων πολιτών έχει περάσει το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να φύγουν για το εξωτερικό, από την στιγμή που η χώρα τους δεν μπορεί να τους προμηθεύσει με αυτά, που χρειάζονται. Αντίθετα, τους πλήττει συνεχώς με μία… φοροκαταιγίδα».
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τον φετινό χειμώνα;
«Θα συμμετέχω σε μία καινούρια σειρά, που θα προβληθεί από την τηλεόραση του Alpha και λέγεται ‘Μην αρχίζεις την μουρμούρα’. Παράλληλα, θα υποδυθώ για έβδομη χρονιά τον ‘Caveman’ και μάλιστα στις 16-17 Νοεμβρίου θα βρεθώ για παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη».
