Πριν από ενάμιση χρόνο, στο Βασίλη Πολιανίδη τέθηκε το ερώτημα «Άρης ή ΠΑΟΚ» και εκείνος έδωσε την… σωστή απάντηση! Ο 18χρονος δεξιός μπακ πανηγύρισε πέρσι τον τίτλο με την Κ-20 όντας ο νεότερος παίκτης της ομάδας και φέτος, στη δεύτερη χρονιά του στα κίτρινα, έχει στόχο να ξανασηκώσει το τρόπαιο! Παράλληλα, έχει ήδη χριστεί διεθνής και σκόρερ με την Εθνική Νέων και εκμυστηρεύεται στο PRESSARIS πως ονειρεύεται τη μέρα που θα πανηγυρίσει ένα γκολ μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης»… Ένα ακόμα αστέρι γεννιέται στις ακαδημίες των «κίτρινων».
Βασικό στέλεχος της Κ-20, με 12 συμμετοχές και 1 γκολ στους συνολικά 14 αγώνες που έχει δώσει η ομάδα του, ο Βασίλης Πολιανίδης κέντρισε το ενδιαφέρον ακόμα του ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής Νέων. Ο Κώστας Τσάνας τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το φιλικό τουρνουά που διεξήχθη το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου στη Ρωσία και Ο Βασίλης, στις τέσσερις εμφανίσεις του με τη «γαλανόλευκη» (δύο ως βασικός) πέτυχε αυτό που ονειρεύεται κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής, να χριστεί δηλαδή σκόρερ με το εθνόσημο στο στήθος.
Τα καθημερινά δρομολόγια από την Ηλιούπολη στην οποία μένει, για τις προπονήσεις της ομάδας, δεν φαίνεται να ταλαιπωρούν ιδιαίτερα τον 18χρονο μπακ, ο οποίος πρόπερσι είχε δεχθεί κρούσεις τόσο από τον Άρη όσο και από τον ΠΑΟΚ, αλλά φυσικά επέλεξε να ζήσει από μέσα τη φανταστική ατμόσφαιρα του «Κλεάνθης Βικελίδης»…
Πότε εντάχθηκες στην οικογένεια του Άρη;
Το καλοκαίρι του 2010. Αν και ήμουν ο πιο μικρός ηλικιακά, είχα 14 συμμετοχές στο περσινό πρωτάθλημα.
Πού έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;
Γεννήθηκα και έχω καταγωγή από τα Τρίκαλα. Στα επτά μου ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις με μια ομάδα στο χωριό, χωρίς βέβαια να βγάλω δελτίο. Βλέποντας όμως ότι ο προπονητής δεν με έπαιρνε στους αγώνες, αναρωτιόμουν «γιατί δεν με παίρνει και δεν με βάζει;», αγνοώντας το γεγονός ότι εγώ ήμουν επτά και οι άλλοι 17!
Μετά, ήρθαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα να παίζω στο εφηβικό τμήμα του Βορρά Αμπελοκήπων, όπου παρέμεινα για δύο χρόνια. Στη συνέχεια πέρασα από τους Κανονιέρηδες στον Εύοσμο με τους οποίους έπαιξα στον τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα (ηττηθήκαμε 2-0), ενώ αγωνιζόμουν παράλληλα στη Μικτή της ΕΠΣΜ. Εκείνο το καλοκαίρι μου έγιναν δύο προτάσεις, η μια από τον ΠΑΟΚ, με τον οποίο είχα παίξει ως αντίπαλος, και η άλλη από τον Άρη. Τελικά, αποφάσισα να έρθω στους «κίτρινους».
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το «ναι» στην πρόταση του Άρη;
Είναι διαφορετικό το να παίζεις στον Άρη. Μου άρεσε ο Άρης, μου άρεσαν οι φίλαθλοί του, η ατμόσφαιρα που δημιουργούν στο γήπεδο. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα στο «Βικελίδης», είχα ανατριχιάσει! Σκεφτόμουν: «Πώς γίνεται αυτό; Δε γίνεται να παίξω εδώ πέρα»;» Και να τελικά που έγινε…
Ποιος ήταν αυτός που σε έπεισε να έρθεις στην ομάδα;
Ο κόουτς, ο Νίκος Πασσιαλής. Με είχε δει σε κάποιους αγώνες με την Μικτή ΕΠΣΜ και ενδιαφέρθηκε για να έρθω στην ομάδα. Και δεν μετανιώνω που βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι.
Τι ήταν αυτό που αποκόμισες προσωπικά από την κατάκτηση του περσινού τίτλου; Ποια συναισθήματα σου «γέννησε» αυτό το επίτευγμα;
Εγώ, ως ο πιο μικρός πέρσι, κοιτούσα τους μεγαλύτερους, όπως τον Μπουγαΐδη, το Γιαννιώτα, το Γιαννίτση. Από αυτούς έπαιρνα εμπειρία, μάθαινα πράγματα στην προπόνηση, και όλο αυτό με έχει κάνει φέτος να είμαι πιο ψύχραιμος μέσα στο γήπεδο, να μην έχω άγχος. Επίσης, άλλο είναι να είσαι πρωταθλητής και να ξέρεις ότι όλες οι άλλες ομάδες σε κυνηγούν κι άλλο να παίζεις για την τέταρτη, πέμπτη ή έκτη θέση.
Φέτος η Κ-20 ξεκίνησε με το δεξί στο πρωτάθλημα, αλλά στην συνέχεια έχασε κάποια σημαντικά παιχνίδια, όπως αυτό στην Τρίπολη, αλλά και τα δύο ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Πιστεύεις ότι η κατάκτηση της πρώτης θέσης είναι εφικτή;
Σίγουρα. Αν πάρουμε τις νίκες στα εκτός έδρας ματς με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό μπορούμε να χτυπήσουμε το πρωτάθλημα, μια και απέχουμε μόλις τέσσερις βαθμούς από την κορυφή.
Ποιον από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου θεωρείς ως τον πιο δυνατό;
Φέτος πολύ δυνατοί είναι ο Παναθηναϊκός αλλά και ο Ολυμπιακός, ο οποίος έχει δύο παιχνίδια λιγότερα από εμάς. Πιστεύω ότι θα κοντραριστούμε για τον τίτλο με τον Ολυμπιακό.
Φέτος, στη δεύτερη χρονιά σου στον σύλλογο, κατάφερες να χριστείς και σκόρερ, χαρίζοντας μάλιστα τη νίκη στην ομάδα σου στο Καπανδρίτι με 2-3 επί της ΑΕΚ. Ήταν μάλιστα ένα γκολ που πανηγύρισες έξαλλα…
Το να βάζεις γκολ είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα, ειδικά όταν δίνεις τη νίκη στην ομάδα σου. Μόνο χαρά αισθάνεσαι.
Πριν από λίγες μέρες σου δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία να πάρεις συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής Νέων στο τουρνουά που συμμετείχατε στη Ρωσία. Μάλιστα, στο 4-0 επί της Λετονίας πέτυχες το πρώτο σου τέρμα. Πώς ένιωσες εκείνες τις στιγμές;
Μια μέρα που κάναμε προπόνηση στα ΤΕΦΑΑ με τον Άρη, με ενημέρωσε ο κόουτς ότι ήρθε χαρτί από την Εθνική, και είπα μέσα μου «Τι μου λέει τώρα; Πλάκα μου κάνει;». Είναι μεγάλη χαρά να φοράς το εθνόσημο, και ειδικά όταν δεν το περιμένεις. Προφανώς φάνηκε η δουλειά που κάνουμε στον Άρη και το αποτέλεσμα αυτής. Το τουρνουά στη Ρωσία ήταν πολύ δύσκολο, με καλές ομάδες. Θυμάμαι ότι ανατριχιάσαμε όλοι στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου. Όσον αφορά το γκολ, ακόμα και τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πώς το έβαλα. Από μικρό παιδί ήθελα να παίξω στην Εθνική, αν και δεν πίστευα ότι θα μπορούσε αυτό ποτέ να γίνει, κι ακόμα περισσότερο επιθυμούσα να βάλω και γκολ. Ένα παιδικό όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ δεν μπόρεσες να δώσεις το «παρών», μια και βρισκόσουν στην αποστολή της Εθνικής Νέων. Πώς πανηγύρισες αυτή τη μεγάλη νίκη που πέτυχαν οι συμπαίκτες σου;
Εκείνη την ώρα βρισκόμασταν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και περιμέναμε την πτήση της επιστροφής μας στη Θεσσαλονίκη. Ήμασταν με το κινητό στο χέρι και παρακολουθούσαμε στο ίντερνετ κάθε λεπτό του παιχνιδιού. Μόλις ενημερωθήκαμε για το γκολ, σηκωθήκαμε όρθιοι με τον συμπαίκτη μου, τον Πάρη Παλιάτσιο, με τον οποίο ήμασταν μαζί και στην Εθνική, και πανηγυρίσαμε. Ήταν μεγάλη η χαρά μας. Από την Ρωσία ακόμη συζητούσαμε πάρα πολύ γι αυτό το ματς και υπήρχε μια μικρή κόντρα με τον συμπαίκτη μας στην Εθνική, Κώστα Παναγιωτούδη, που ανήκει στον ΠΑΟΚ!
Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι ο λόγος που τη φετινή σεζόν η ανδρική ομάδα -στην οποία όλοι σαφώς θα θέλατε κάποια στιγμή να αγωνιστείτε- δεν έχει την καλύτερη δυνατή ψυχολογία, αλλά και τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Τα κακά αποτελέσματα στην αρχή του πρωταθλήματος δημιούργησαν το όλο κλίμα, γι’ αυτό και οι ποδοσφαιριστές δεν καταφέρνουν να δείξουν αυτό που μπορούν μα κάνουν. Η υπάρχουσα κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Η ομάδα έχει πολύ καλούς παίκτες, οι οποίοι μπορούν να τη βοηθήσουν. Στο χέρι τους είναι.
Πιστεύεις ότι εσύ ή κάποιος άλλος από τους συμπαίκτες σου θα μπορούσε να τα καταφέρει και στην πρώτη ομάδα, ακολουθώντας το πρόσφατο παράδειγμα του Γιαννιώτα αλλά και του Κατίδη;
Σίγουρα, όλοι οι ποδοσφαιριστές που αγωνιζόμαστε στην Κ-20 αυτό έχουμε στο μυαλό μας, να παίξουμε στην πρώτη ομάδα, σε αυτή την έδρα. Τους βλέπουμε, παίρνουμε το παράδειγμα από αυτούς, και γιατί να μην καταφέρουμε και εμείς κάποια στιγμή να σκοράρουμε με τον Άρη, όπως έκανε και ο Γιάννης (Γιαννιώτας)! Μακάρι να πραγματοποιηθεί, αυτό θέλουμε όλοι.
Ποιον παίκτη της ανδρικής ομάδας έχεις ως πρότυπό σου;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο Χαβιέρ Ουμπίντες. Είναι πάρα πολύ γρήγορος, δυνατός στις μονομαχίες, παίζει με πάθος, τα δίνει όλα στο γήπεδο. Είναι ο παίκτης που ξεχωρίζω φέτος από τον Άρη.
Ποιον παίκτη από το εξωτερικό θαυμάζεις και γιατί;
Ο Ντάνι Άλβες. Είναι το είδωλό μου. Στόχος μου είναι να γίνω σαν αυτόν μια και αγωνιζόμαστε και στην ίδια θέση. Μου αρέσει το στιλ παιχνιδιού του, το πώς παίζει, το ότι είναι επιθετικό μπακ.
Να υποθέσω ότι αγαπημένη σου ομάδα είναι, δηλαδή, η Μπαρτσελόνα;
Όχι, η Ρεάλ! Δηλώνω… φόλα Ρεάλ!
Σε ποιες άλλες θέσεις έχεις αγωνιστεί, εκτός από αυτή του δεξιού μπακ, στην οποία παίζεις σήμερα;
Στη θέση που αγωνίζομαι τώρα, είμαι δύο χρόνια μόνο. Έπαιζα από το κέντρο και μπροστά, δεξί χαφ, δεκάρι, αριστερό χαφ ακόμα και σέντερ φορ. Στη Μικτή ΕΠΣΜ με έκαναν δεξί μπακ, σε αυτή τη θέση με είδε ο κόουτς και από τότε αγωνίζομαι εκεί. Δύο χρόνια τώρα έχω συνηθίσει και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πιο πολύ.
Δεδομένου ότι είσαι μαθητής της Γ’ Λυκείου, πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις το σχολείο με τις ποδοσφαιρικές σου υποχρεώσεις;
Είναι πολύ δύσκολο , γιατί δεν μπορείς ενώ παίζεις ποδόσφαιρο και έχεις το μυαλό σου σε αυτό, να σκέφτεσαι ταυτόχρονα και το σχολείο. Κάποιες μέρες η αλήθεια είναι ότι λόγω προπονήσεων και μαθημάτων δεν προλαβαίνω ούτε να φάω.
Επόμενος προσωπικός σου στόχος;
Να παίξω στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και να καταφέρω να πετύχω ένα γκολ. Και φυσικά, να φτάσουμε την ομάδα εκεί που την φτάσαμε πέρσι: Στην κορυφή.
Δείτε τη φωτογράφηση του Βασίλη Πολιανίδη για το PRESSARIS:
{gallery}karaoglanidis/polianidis{/gallery}
