Στις 7 Νοεμβρίου του 1979, ο Άρης έγραφε μία από τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του, αλλά και γενικότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνέτριβε με 3-0 την πανίσχυρη τότε Περούτζια του Πάολο Ρόσι, μέσα στο Ρενάτο Κούρι, ανατρέποντας όλα τα εις βάρος τους προγνωστικά πριν από την αναμέτρηση και έπαιρνε μια τεράστια πρόκριση για τον 3ο γύρο του τότε Κυπέλλου UEFA.
Η ομάδα του Πέπε Σασία, ανάγκασε την ιταλική ομάδα να υποκλιθεί με τον Τύπο της χώρας να αναφέρει πως ο Άρης δίδαξε ποδόσφαιρο και έγραψε ιστορία, η οποία θα μείνει με ανεξίτηλα γράμματα χαραγμένη στη μνήμη όλων! Ο Γιάννης Βένος, ένας από τους πρωταγωνιστές των «κιτρινόμαυρων» μίλησε στο BN Sports και θυμήθηκε όλα όσα έζησε στην Ιταλία.
- Όταν σκέφτεστε το έπος της Περούτζια ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό;
«Είναι από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στην καριέρα τη δική μου αλλά και των άλλων παιδιών που απαρτίζαμε την ομάδα. Ήταν ένας θρίαμβος κάτι αναπάντεχο απέναντι σε μια ομάδα όπως ήταν η Περούτζια που είχε 36 παιχνίδια να ηττηθεί τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ευρώπη, είχε μέσα αστέρια, τότε ήταν ο Παόλο Ρόσι, ο Μπάνι και οι δύο στην Εθνική Ιταλίας, ήταν μια ομάδα που όλοι γνώριζαν το μέγεθος της, ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη δική μας. Όμως ο Άρης ήταν μια ομάδα που έπαιζε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, πρεσάραμε πολύ καλά, είχαμε πολύ καλή αμυντική λειτουργία όλη η ομάδα, μπορούσε να βγει γρήγορα σε αντεπιθέσεις και να πετύχει ένα γκολ στην αντίπαλη ομάδα. Ήταν η μεγάλη ομάδα που είχε ο Άρης τότε που ήμασταν ένας κορμός 7-8 παικτών που ήμασταν για 7-8 χρόνια μαζί».
Σε εκείνο το παιχνίδι που πήγαμε στην Ιταλία παίζαμε το Σάββατο στα Γιάννενα κερδίσαμε 1-0 και από εκεί μετά φύγαμε για Ιταλία να παίξουμε το δεύτερο παιχνίδι με την Περούτζια, το πρώτο ήταν στο Χαριλάου που είχαμε έρθει 1-1. Άρα οι ελπίδες μας θεωρητικά και πρακτικά ήταν από λίγες ως ανύπαρκτες απέναντι σε μια ομάδα όπως ήταν η Περούτζια τότε και η οποία είχε βγάλει στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας ένα θετικό αποτέλεσμα που την ευνοούσε ακόμη και με 0-0 για να περάσει. Και πήγαμε τελικά εκεί και έγινε το θαύμα!»
- Πιστεύατε σ’ αυτή τη νίκη, σ’ αυτή την πρόκριση;
«Ο Ουρουγουανός προπονητής που είχαμε τότε ο Πέπε Σασία ήταν αισιόδοξος, υπέρμετρα αισιόδοξος θα έλεγα για την έκβαση του παιχνιδιού και μάλιστα εμείς προερχόμασταν από έναν άλλο μεγάλο αποκλεισμό της Μπενφίκα και ήταν το δεύτερο παιχνίδι που παίζαμε στην Ευρώπη και στη θεωρία που κάναμε στο ξενοδοχείο πριν ξεκινήσουμε για το γήπεδο μας λέει σήμερα θα κερδίσουμε και θα κερδίσουμε και 3-0. Και εμείς κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο και χαζογελούσαμε λέγαμε τι λέει ο τρελός, κι όμως έγινε».
- Το παιχνίδι είχε «καθαρίσει» από νωρίς, είχε έρθει από πολύ νωρίς το γκολ πως πιστεύετε ότι τους επηρέασε;
«Δεν το περιμέναν αυτοί. Βγήκαν στο γήπεδο λίγο με ψηλά την μύτη, λίγο αλαζόνες σου λέει τώρα ο Άρης είναι, φέραμε και 1-1, ποιος είναι ο Άρης αλλά εμείς τους τρέξαμε πολύ, τους πρεσάραμε δεν τους αφήναμε να βγουν μπροστά, κάναμε και ένα γρήγορο γκολ και μετά τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για εμάς γιατί μπορούσαμε να αμυνθούμε πάρα πολύ καλά, να κλείσουμε διαδρόμους και να βγούμε στην αντεπίθεση, κάτι που κάναμε και το πετύχαμε και πολύ καλά. Ήταν ένας τρόπος παιχνιδιού που τον ξέραμε παίζαμε έτσι και στο ελληνικό πρωτάθλημα και έξω. Εκτός από τα 3 γκολ είχαμε και άλλες ευκαιρίες που δεν έγιναν γκολ. Μετά το 2-0 άρχισαν να τα χάνουν αυτοί, φοβήθηκαν, ο Ρόσι φώναζε σ’ όλους τους συμπαίκτες του «πάμε, πάμε, μπορούμε» αλλά δεν μπορούσαν τελικά».
- Σαν αντίπαλος πως ήταν ο Πάολο Ρόσι;
«Ήταν μεγάλος παίκτης, το είχε δείξει και μετά το καλοκαίρι στην Ιταλία που είχε βγει πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο το είχαν κατακτήσει κιόλας. Ήταν πολύ γρήγορος σέντερ φορ αλλά ήταν στα μέτρα τα δικά μας και εγώ και ο Γιώργος ο Φοιρός μπορούσαμε να τον παίξουμε πολύ καλά γιατί ήμασταν και οι δυο πολύ γρήγοροι. Το πλεονέκτημα του ήταν πως ήταν στα 2-3 μέτρα πολύ γρήγορος, με δύο βαριά σέντερ μπακ μπορούσε να κινηθεί πιο εύκολα, με εμένα και τον Φοιρό που παίζαμε και σε μια ευθεία γραμμή, ήμασταν γρήγοροι και μπορούσαμε να τον αφήσουμε ο ένας στον άλλο γιατί άλλαζε πλευρά αλλά μπορέσαμε να τον παίξουμε πάρα πολύ καλά και όχι μόνο σ’ αυτό το παιχνίδι αλλά και στο πρώτο στο Χαριλάου. Ήταν ένας πολύ καλός παίκτης όμως τον είχαμε διαβάσει, τον είχαμε μελετήσει και με τον προπονητή και μόνοι μας, όπως κάναμε για κάθε αντίπαλο, έτσι δουλεύαμε, μελετούσαμε όλη την εβδομάδα και τη Κυριακή πηγαίναμε να τους αντιμετωπίσουμε και τα καταφέρναμε περίφημα».
- Μετά τη λήξη του αγώνα ήρθε ο Ρόσι και οι συμπαίκτες του να σας συγχαρούν;
«Μας έδωσαν συγχαρητήρια, βέβαια μετά από μια τέτοια πανωλεθρία που παθαίνει μια ομάδα στο μυαλό της είναι να συγχαρεί τον αντίπαλο, τουλάχιστον έτσι ήταν εκείνα τα χρόνια τώρα κάπως έχει αλλάξει. Μετά τον αγώνα μου έδωσε ο Ρόσι συγχαρητήρια όπως και στον Γιώργο τον Φοιρό, αλλά ήταν σοκαρισμένοι. Ήταν πολύ υποτιμητικό το 3-0 για μια ομάδα σαν την Περούτζια. Όλες οι εφημερίδες στην Ευρώπη έγραφαν ο νέος Άγιαξ γεννιέται στη Θεσσαλονίκη και ονομάζεται Άρης».
- Το είχε σχολιάσει και ο προπονητής της Περούτζια ότι ο Άρης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ:
«Το είπαν πολλοί και το έγραψαν σε αρκετές χώρες. Έχω μια εφημερίδα κρατημένη σε φωτογραφία και έγραφε αυτό ακριβώς ότι ο νέος Άγιαξ της Ευρώπης γεννιέται στην Ελλάδα».
- Είχε έρθει κόσμος του Άρη στην Ιταλία να σας στηρίξει;
«Είχε πάρα πολύ κόσμο στην Ιταλία και γινόταν χαμός, και μέσα στα αποδυτήρια γιορτάζαμε όλοι μαζί και με τους παράγοντες και με όσους φιλάθλους κατάφεραν να πλησιάσουν και ιδιαίτερα όταν βγήκαμε από το γήπεδο δεν μπορούσαμε να μπούμε στο πούλμαν να φύγουμε».
- Σας υποδέχτηκε και πολύς κόσμος στο αεροδρόμιο «Μακεδονία»:
«Δεν έχει υπάρξει άλλη φορά που να έχει τόσο πολύ κόσμο σε υποδοχή, είχε πάνω από 15.000 κόσμο. κάναμε πάνω από 2 ώρες να φτάσουμε στο Χαριλάου. Είχαν μπει μέχρι και μέσα στο αεροδρόμιο που απαγορευόταν, ανεβαίναν πάνω στα γραφεία, ήταν στους δρόμους δεξιά και αριστερά και περιμέναν να μας χειροκροτήσουν. Ήταν κάτι αναπάντεχο για όλη την Ελλάδα, ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και γι’ αυτό ήθελαν να έρθουν να μας συγχαρούν».
- Στην περιγραφή του αγώνα τότε ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης ο οποίος πανηγύριζε κάθε γκολ σαν να έπαιζε ο ίδιος, χαρακτηρίζοντας άθλο και τη μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας στο εξωτερικό. Πόσο τιμητικό είναι αυτό το σχόλιο;
«Ο Γιάννης Διακογγιάννης ήταν μαζί μας και στο ξενοδοχείο. Ήταν πολύ τιμητικό να το λέει, όλοι ξέραμε ποιος ήταν και πόσο βάρος είχε η γνώμη του, η άποψη του, που γνώριζε πολύ καλά και ζύγιζε αυτά που έλεγε, ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη τιμή που αυτά τα σχόλια ακούστηκαν στον αέρα από εκείνον. Ήταν μαζί μας και στο γήπεδο και είχε έρθει και με το πούλμαν μας μαζί με την αποστολή».
- Ποιο ήταν το «κλειδί» της νίκης;
«Ήταν η πολύ καλή φυσική κατάσταση που είχαμε σαν ομάδα, διανύαμε μια πολύ καλή περίοδο που είχαμε φόρμα, ήμασταν μια γροθιά και παίζει ρόλο και η τύχη, όχι μόνο σ’ ένα παιχνίδι αλλά σε μια σειρά παιχνιδιών όπου είχαμε κερδίσει μέσα έξω 10 παιχνίδια».
- Θυμάστε κάποια ιστορία, κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό από το παιχνίδι με την Περούτζια;
«Όταν κερδίσαμε μετά τον αγώνα μπήκε ο Πέπε Σασία να μας φιλήσει να μας αγκαλιάσει και όπως ήμασταν τον άρπαξε ο Γιώργος ο Φοιρός, έναν άνθρωπο 90-100 κιλά και τον πήρε στον ώμο και τρέχαμε από τη μια πλευρά στην άλλη να χαιρετήσουμε τον κόσμο και εκείνος κουβαλούσε τον Πέπε Σασία στην πλάτη, ήταν κάτι που το λέγαμε τότε άλλα και τώρα όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί και να λέει ο Γιώργος «ούτε κατάλαβα πως τον έβαλα στον ώμο μου και έτρεχα πάνω κάτω».
- Πως σας φαίνεται η φετινή ομάδα του Άρη;
«Δεν ξεκίνησε καλά περιμέναμε να έχει τη φόρα από την περσινή σεζόν που έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο και όλη η Ελλάδα σχολίαζε τον Άρη, όμως ξεκίνησε άσχημα, πιστεύω έπαιξαν ρόλο οι πολλές μεταγραφές, μπήκαν νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα και χάλασε η χημεία της ομάδας και μέχρι να το αντιληφθεί ο Μάντζιος και να αλλάξει κάποια πράγματα και πρόσωπα χρειάστηκαν 3-4 αγωνιστικές όπου χάθηκαν πολύτιμοι βαθμοί χωρίς να παίζει και καλό ποδόσφαιρο».
- Υπάρχει και το -6 στη βαθμολογία που επηρέασε την ομάδα:
«Έπαιξε σίγουρο ρόλο στην ψυχολογία στο ξεκίνημα, ναι μεν λέμε ότι θα τους πάρει πίσω αυτούς τους βαθμούς ο Άρης γιατί έχει το δίκιο με το μέρος του αλλά στην βαθμολογία φαινόταν και φαίνεται. Αν είχε τους 6 βαθμούς θα ήταν μέσα στην 5αδα και τώρα είναι περίπου στη μέση. Όμως ο Άκης Μάντζιος άλλαξε κάποια πράγματα, έβαλε βασικό τον Τζέγκο που είναι βασικός μοχλός, επανέφερε τον Κουέστα και η ομάδα άρχισε να παίζει καλύτερα, να παίρνει αποτελέσματα και τώρα είναι σε έναν καλό δρόμο για να διεκδικήσει πρωτάθλημα και Κύπελλο, έχει τον τρόπο να το κάνει, ελπίζουμε στο τέλος να πανηγυρίσουμε κάποια διάκριση».
- Ο κόσμος του Άρη έχει σίγουρα ανάγκη μια κατάκτηση, όμως παρόλο που δεν έχει έρθει κάποιος τίτλος και έχουν περάσει δύσκολες συνθήκες με τον υποβιβασμό της ομάδας η οικογένεια του Άρη μεγαλώνει:
«Αυτό είναι πραγματικά πολύ ευχάριστο φανταστικό θα έλεγα η ομάδα να μην έχει κάποιο τίτλο όμως η αγάπη του κόσμου να είναι τέτοια που να μεγαλώνει σε αριθμό ο κόσμος που αγαπάει την ομάδα, να πηγαίνει στο γήπεδο και να την χειροκροτεί. Πρέπει να φανταστούμε πόσος περισσότερος θα ήταν ο κόσμος του Άρη αν είχε πάρει και έναν τίτλο.
Είχε υποστεί και ο κόσμος την ταλαιπωρία αυτή με τον υποβιβασμό, ψυχική κόπωση για κάθε φίλαθλο του Άρη, συντριβή της ψυχολογίας όταν για 2-3 χρόνια έπαιζε η ομάδα Γ’ και Β’ Εθνική, ώσπου να ανέβει ο κόσμος είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ και όμως συνόδευε την ομάδα σε γήπεδα που ούτε κατά διάνοια είχαμε φανταστεί ότι θα πάμε, χωρίς να υποτιμάμε καμία κωμόπολη εδώ στη βόρεια Ελλάδα και όχι μόνο, αλλά η αλήθεια αυτή είναι. Όμως αυτό το ξεπεράσαμε ο κόσμος ήταν και είναι κοντά στην ομάδα και από εδώ και πέρα πιστεύω θα έχουμε μόνο διακρίσεις και χαρές».
- Ο κόσμος του Άρη είναι στενά δεμένος με το «Κλεάνθης Βικελίδης» και τώρα γίνεται μια προσπάθεια για το νέο γήπεδο σε άλλη περιοχή, πως σας φαίνεται αυτή η προοπτική;
«Η ομάδα πρέπει να βαδίσει μ’ ένα σύγχρονο τρόπο, πρέπει να κάνει ένα νέο γήπεδο. Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με το γήπεδο Χαριλάου, το «Κλεάνθης Βικελίδης» με την καινούργια του ονομασία, όμως ένα καινούργιο γήπεδο, με νέες υποδομές και με νέες παροχές στον «πελάτη», τον φίλαθλο δηλαδή, είναι απαραίτητο για να έρθουν τα ανάλογα έσοδα στην ομάδα που θα την στηρίξουν και θα την κάνουν ανεξάρτητη οικονομικά και θα της δώσουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει οικονομικά στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει μια σύγχρονη ομάδα που έχει υποχρεώσεις και βλέψεις για να πάει ψηλά».
