Η τύχη γύρισε την πλάτη στον Άρη την Δευτέρα στην Ξάνθη. Μαζί με την διαιτησία. Το γνωστό έλλειμμα ψυχολογίας παρουσιάστηκε μετά το 2-0 και η ομάδα πέταξε από το 75′ “λευκή πετσέτα”, αν και στο διάστημα 45′-60′ είχε καταιγισμό ευκαιριών.
Οι αδυναμίες του Άρη είναι πολλές και γνωστές, από τη στιγμή που με χρέη 32 εκατομμυρίων ευρώ, δεν πήρε αδειοδότηση και βαδίζει αγωνιστικά σε τεντωμένο σχοινί, με ρόστερ συγκεκριμένων δυνατοτήτων.
Η τελευταία θέση της βαθμολογίας με μόλις έναν βαθμό, το χειρότερο ξεκίνημα από την ίδρυση της Α’ εθνικής (από το 1959 κι έπειτα), οι τέσσερις ήττες σε πέντε αγώνες καθιστούν όχι απλά δύσκολο, αλλά εφιαλτικό το ξεκίνημα του Άρη, έχοντας, μάλιστα, δώσει παιχνίδια με αντιπάλους, όπου θεωρητικά θα έπρεπε να είχε μαζέψει πολύ περισσότερους πόντους.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η αποστολή του Άρη στον αγώνα της Κυριακής με τον Παναιτωλικό βαδίζει σε μονόδρομο: η πρώτη νίκη της χρονιάς πρέπει να έρθει, για να αναπνεύσει η ομάδα, να αποδράσει από την ασφυκτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση, περισυλλογή, προσοχή, δουλειά από όλους και φυσικά, ένα Κλεάνθης Βικελίδης που θα αποτελεί πραγματική έδρα, ικανή να κάμψει κάθε αντίπαλο.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να εγκαταλείψει την μάχη, ειδικά, όσο είναι ακόμη νωρίς και θεωρητικά υπάρχουν τα περιθώρια. Η ομάδα έδειξε στοιχεία, παρά την νέα ήττα, ικανά να στρέψουν τον κόσμο με θετική ενέργεια στο πλευρό της. Όσο κι αν είναι πικραμένος, όσο κι αν έχει πληγωθεί πολλές φορές.
