Η αρχή και το τέλος της Αρμάνι, αλλά και η ευχή και η κατάρα της είναι και φέτος ο Αλεσάντρο Τζεντίλε. Είναι ο αρχηγός, είναι ο σταρ, είναι ο ηγέτης της Αρμάνι, αλλά όλο αυτό γυρίζει μπούμερανγκ και κάνει την ιταλική ομάδα και προβλέψιμη και αποτυχημένη βάσει των αποτελέσματων.
Ο διεθνής Ιταλός γκαρντ, γιος του Νάντο Τζεντίλε που είχε περάσει και από τον Παναθηναϊκό και είχε παίξει αντίπαλος του Άρη, σκοράρει 20 πόντους στην Ευρωλίγκα και 15 πόντους στο ιταλικό πρωτάθλημα κατά μέσο όρο. Είναι ο παίκτης που έχει περισσότερη ώρα από οποιονδήποτε άλλον την μπάλα στα χέρια, παίρνει τις περισσότερες προσπάθειες, πολλές τραβηγμένες, αλλά… είναι ο σταρ του Μιλάνου και κανείς δεν μιλάει.
Ο Κροάτης τεχνικός της Αρμάνι, Γιάσμιν Ρέπεσα έφερε μαζί του φέτος τρεις “δικούς” του παίκτες, δύο συμπατριώτες του (Σίμον, Μπάρατς) και τον… εξ αγχιστείας Κροάτη (Λαφαγιέτ), αλλά η ιταλική ομάδα δεν είδε καμία πρόοδο.
Οι Αμερικανοί Μακ Λιν και Τζένκινς έχουν ποιότητα, αλλά δεν την έδειξαν στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκα, παραμένουν όμως καλοί παίκτες, ενώ οι υπόλοιποι Ιταλοί δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, με εξαίρεση τον έμπειρο Τσιντσιαρίνι.
Η στατιστική εικόνα της Αρμάνι στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας
