Ο Γιάννης Ιωαννίδης* επιστρέφει με μία τριλογία άρθρων του στο PRESSARIS που θα…ταρακουνήσει όσους… επαναπαύτηκαν. Επιστρέφει δριμύτερος αποδίδοντας «τα του Καίσαρος τω Καίραρι», με μια αρθρογραφία που δεν χαϊδεύει αυτιά. Το μήνυμα του; «Καλά παιδιά τέλος…μείνετε συντονισμένοι»
«Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα κρατίδιο που λεγόταν Αρηστάν. Ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα, εξ΄ αιτίας του πρωτοφανούς τρόπου λειτουργίας: ήταν το μοναδικό κρατίδιο που τα ζώα διοικούσαν τους ανθρώπους!
Για να πάρετε μια πρώτη γεύση της κωμωδίας, επί σειρά ετών ο ‘αγράμματος ΤΑΖ’ ήταν υπεύθυνος για τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών με άλλα κρατίδια χωρίς να γνωρίζει ούτε μία ξένη γλώσσα! Κι αυτό είναι πταίσμα μπροστά στα υπόλοιπα…
Πρωθυπουργός του Αρηστάν διετέλεσε επανειλημμένα μια “κουκουβάγια”! Μία φαιδρή φυσιογνωμία που διακατεχόταν από εμμονική εγωπάθεια, την οποία οι επιστήμονες ονόμασαν ‘σύνδρομο του Ναπολέοντα’.
Παρότι είχε βλεφαρόπτωση, νόμιζε ότι έβλεπε τα πάντα καλύτερα από τον καθένα. Αυτός, μόνο, ήξερε την αλήθεια και κανένας άλλος…Επί της θητείας του, όμως, το Αρηστάν θυσίασε άσκοπα στρατιώτες και συρρικνώθηκε σε κακουργηματικό βαθμό. Από κράτος ολόκληρο, έγινε μία κουκίδα στον ωκεανό.
Η μοναδική φορά που τα ζώα επέτρεψαν σε κάποιο άνθρωπο να ηγηθεί του κρατιδίου, ήταν όταν εντόπισαν ένα… ‘μουγκό’! Έχοντας διαγνώσει αδυναμία δημόσιας έκφρασης, τον τοποθέτησαν ως ΄γλάστρα’ στον πρωθυπουργικό θώκο. Κατ’ αυτό τον τρόπο, συνέχιζαν να ασκούν υποχθόνια διοίκηση χωρίς να φθείρουν την εικόνα τους στην κοινωνία.
Την εποχή που ο ‘μουγκός’ έκανε τον πρωθυπουργό υπογράφοντας αδιαμαρτύρητα τα ‘συμβόλαια θανάτου’, η ‘κουκουβάγια’ ασκούσε αντιπολίτευση συνεπικουρούμενη από το εξαπτέρυγό του: μία ‘κενόδοξη πάπια’. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν. Η πάπια’ βρήκε άλλους συμμάχους στο ζωικό βασίλειο και νόμισε ότι αυτονομήθηκε. Τελικά, κατάφερε κι αυτή να αναρριχηθεί. Κάπως έτσι, ανέτειλε η εποχή της πάπιας: δηλαδή, το Αρηστάν διαλυόταν ενώ όλοι έκαναν την πάπια καθ’ εικόνα και ομοίωση του παπιοπρωθυπουργού.
Τα ζώα μπορεί, φυσικά, να μάλωναν μεταξύ τους για την εξουσία αλλά είχαν ένα άγραφο κώδικα τιμής. Κανένα ζώο δεν καθάριζε τις κοπριές του προηγούμενου. Μοιραία, λοιπόν, το Αρηστάν μετατράπηκε σε βόθρο με τις ‘ευλογίες’ όλων όσων το κυβέρνησαν διαχρονικά.
Η παραπάνω φανταστική ιστορία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Τα ζώα, οι παρομοιώσεις και τα ονόματα που επιλέχθηκαν είναι απολύτως τυχαία, όπως τα ανέφερε ο αφηγητής στον αρθρογράφο που τα δημοσίευσε για να ‘σπάσει’ η καθημερινότητα και να διασκεδάσουμε τη μίζερη πραγματικότητα.
Αρκετά σας κούρασα, όμως, με άσχετα θέματα.
Πάμε στα του Άρη…
Δεν υπάρχει τίποτα…
Μου ζήτησαν κάποιοι παρατρεχάμενοι να μην αρθρογραφήσω για ένα μήνα, ώστε να μην αποτελέσω εμπόδιο στην υλοποίηση των υποσχέσεων της διοίκησης. Το σεβάστηκα για το ‘καλό του Άρη’ και άφησα ανενόχλητους τους opinion makers να παραπληροφορούν τους φιλάθλους. Μετά λύπης μου, όμως, διαπιστώνω ότι…ή στραβά πάει ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Αυτή τη στιγμή, ο Άρης είναι μία εικονική πραγματικότητα που συντηρείται με σωληνάκια αποκλειστικά και μόνο για να ‘βολεύεται’ ο μικρόκοσμος ορισμένων.
Διαπιστώνω, επίσης, ότι οι ‘υπεύθυνοι’ είναι λαλίστατοι. Μιλάνε σε φίλους, γνωστούς, φυτά, μαϊντανούς. Μόνο στο περιοδικό «Κυνήγι και Ψάρεμα» δεν έχουν αναλύσει τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους. Φυσικά, ερωτήσεις δεν υπάρχουν. Ούτε πράξεις. Μόνο σοφιστείες, λαϊκισμοί και…φωτογραφίες. Φλας, λόγια και κανένα έργο.
Από την πλευρά μου, τηρώ την υπόσχεσή που έδωσα. Περιμένω ακόμα λίγες μέρες, όπως μου ζήτησαν. Εάν, όμως, συνεχιστεί η παραπλάνηση τότε θα ασχοληθώ εκτενώς με τους…περαστικούς. Εκτός αν αποφασίσουν να αλλάξουν στρατηγική, πράγμα το οποίο εύχομαι αλλά δε προβλέπω ότι θα συμβεί.
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
