Αρειανός από… κούνια το ελληνικό “μυαλό” που ανακάλυψε το νέο φάρμακο για το Αλτσχάιμερ!
Άρης παντού, Άρης στα ανώτατα κλιμάκια σε όλα τα επίπεδα. Από επιστήμη, μέχρι τέχνες και γράμματα. Τον γύρο του κόσμου έκανε η είδηση για τους Έλληνες ομογενείς που βρίσκονται στο τιμόνι της αμερικανικής εταιρείας Biogen, που αλλάζει το παιγνίδι στη μάχη κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.
Mισέλ Βουνάτσος, Στέλιος Παπαδόπουλος. Οι δύο ομογενείς που βρίσκονται στο τιμόνι της Biogen της αμερικανικής εταιρείας που αλλάζει το παιγνίδι στην μάχη κατά της νόσου Αλτσχάιμερ. Ο πρώτος από την θέση του CEO, ο δεύτερος ως πρόεδρος του ΔΣ της εταιρείας. Η αμερικανική ρυθμιστική αρχή φαρμάκων (FDA) ενέκρινε το σκεύασμα αντουκανουμάμπη της εταιρείας Biogen Inc για τη νόσο Αλτσχάιμερ, το πρώτο φάρμακο εδώ και σχεδόν 20 χρόνια που λαμβάνει έγκριση, παρά την αντιπαράθεση με αφορμή τα ανάμικτα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών. «Η έγκριση αυτή είναι σημαντική από πολλές πλευρές», τόνισε η FDA στην ανακοίνωσή της. Το φάρμακο, που θα κυκλοφορήσει με την ονομασία Aduhelm, «είναι η πρώτη θεραπεία που εγκρίνεται για το Αλτσχάιμερ από το 2003», πρόσθεσε.
Διαβάζοντας πιο προσεκτικά και σε ότι αφορά τον Στέλιο Παπαδόπουλο αναφέρονται τα εξής:
“Ενας Αρειανός πατριάρχης της βιοτεχνολογίας στις ΗΠΑ!
Στην ηγεσία της Biogen, και µάλιστα στη θέση του προέδρου του διοικητικού συµβουλίου, βρίσκεται όµως και ένας άλλος Ελληνας, ο Στέλιος Παπαδόπουλος Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Biogen. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας από το 2008 και διορίστηκε πρόεδρος τον Ιούνιο του 2014. Ο Παπαδόπουλος είναι ένας πρώην τραπεζίτης επενδύσεων που ειδικεύεται στις εταιρείες βιοεπιστήμης. Ήταν μέλος του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ενώ πλέον είναι αναπληρωτής καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είναι μέλος της Ελεγκτικής Επιτροπής, της Επιτροπής Οικονομικών και της Επιτροπής Επιστήμης και Τεχνολογίας.
Ο Δρ Παπαδόπουλος είναι ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Exelixis Inc., μιας εταιρείας ανακάλυψης και ανάπτυξης φαρμάκων που συν-ίδρυσε το 1994. Ίδρυσε την Anadys Pharmaceuticals Inc. το 2000, και ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της μέχρι την εξαγορά της από την Hoffman-La Roche το 2011, όπου ήταν Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά το έτος 2011. Στον μη-κερδοσκοπικό τομέα, ο Δρ Παπαδόπουλος είναι συν-ιδρυτής και πρόεδρος του Fondation Santé, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Visitors of Duke Medicine και μέλος της Παγκόσμιας Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Duke για την Καινοτομία στην Υγεία.
Ο Δρ Παπαδόπουλος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ως Αντιπρόεδρος της Cowen & Co., LLC, μιας εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών το 2006, μετά από έξι χρόνια με την εταιρεία, όπου ως τραπεζίτης επενδύσεων, επικεντρώθηκε στην βιοτεχνολογία και τον φαρμακευτικό τομέα. Είναι Πόντιος από την πλευρά του πατέρα του και Μικρασιάτης από την πλευρά της μητέρας του. Γεννήθηκε το 1948 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, στο Χαριλάου, και είναι οπαδός του Άρη. Παρότι πέρασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ο Στέλιος Παπαδόπουλος φοίτησε μόλις τρεις μήνες και έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου ξεκίνησε τις σπουδές του στη Δυτική Βιρτζίνια. Εκεί ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα Μαθηματικά, τη Φυσική και τη Βιολογία, έκανε μεταπτυχιακό στο Πίτσμπουργκ και μετά στράφηκε στη Βιοφυσική. Με επιπλέον σπουδές στα Οικονομικά, σύντομα μεταπηδά από τον ακαδημαϊκό χώρο στον τομέα των επενδύσεων, ως αναλυτής μετοχών βιοτεχνολογίας στη Γουόλ Στριτ. Από τότε, η πορεία του είναι διαρκώς ανοδική.
Σε συνέντευξή του στην «Κ» εξηγούσε τους λόγους που έφυγε από την Ελλάδα: «Κάτι με έτρωγε, μάλλον η ανάγκη να δω τον υπόλοιπο κόσμο. Η Ελλάδα με στένευε. Ηξερα ποιο θα ήταν το μέλλον μου εδώ: θα είχα μια κοπέλα, θα παίρναμε πτυχίο, θα αρραβωνιαζόμασταν, θα πήγαινα στον στρατό, θα έπαιρνα απολυτήριο, θα παντρευόμασταν, θα κάναμε παιδιά, την μια Κυριακή θα τρώγαμε με τη μάνα μου, την άλλη με τη δική της, end of story. Tα είδα όλα αυτά σαν φιλμ στο μυαλό μου και δεν μου άρεσαν. Με μια μικρή υποτροφία και με διακόσια δολάρια –αυτή ήταν η προίκα μου–, στις 31 Δεκεμβρίου 1966 μπήκα στο τρένο για Παρίσι. Από εκεί θα έπαιρνα το αεροπλάνο γιατί έτσι θα ήταν φθηνότερο το ταξίδι. Στη διάρκεια της πτήσης μας σέρβιραν φαγητό, αλλά επειδή δεν ήξερα αν θα με χρέωναν δεν άγγιξα τίποτα. Τόσο άβγαλτος ήμουν!» Σήμερα ο Δρ Στέλιος Παπαδόπουλος θεωρείται ο «πατριάρχης» της βιοτεχνολογίας στις Ηνωμένες Πολιτείες”.
