Η εθνική Ισπανίας δεν γράφει ιστορία μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και στα… αποδυτήρια, χάρη στα ξεχωριστά παρατσούκλια των Ισπανών διεθνών. Απρόβλεπτα και μερικές φορές αθυρόστομα, τα προσωνύμια που «γεννήθηκαν» από τους ίδιους τους συμπαίκτες τους, φανερώνουν ότι η «ρόχα» αποτελεί μια παρέα από μεγάλα παιδιά.
Ίκερ Κασίγιας: Για τους περισσότερους είναι ο «Άγιος Ίκερ», χάρη στις απίστευτες αποκρούσεις του, αλλά οι στενότεροι φίλοι του τολμούν να τον αποκαλούν… «κ**όφαρδο», για τον ίδιο ακριβώς λόγο!
Ο Τσάβι, πάντως, τον φωνάζει «κουνάβι», από τότε που οι δυο τους ήταν συμπαίκτες στις «μικρές» εθνικές ομάδες, ισχυριζόμενος ότι ο Κασίγιας… άφηνε αέρια σε δημόσιους χώρους!
Ζεράρ Πικέ: Απαντά στο… μάλλον άκυρο «Πικενμπάουερ», που αποτελεί μίξη του επωνύμου του με εκείνο του Φραντς Μπεκενμπάουερ.
Ραούλ Αλμπιόλ: Στα αποδυτήρια της «ρόχα» είναι γνωστός ως «λουκάνικο», επειδή είναι ψηλόλιγνος.
Σέρχιο Ράμος: Όσο είχε μακριά μαλλιά τον αποκαλούσαν «Ταρζάν» (όπως και τον απόντα από το Euro 2012, Κάρλας Πουγιόλ), «ινδιάνο» ή και «τσιγγάνο». Με τις ασταμάτητες γκάφες που κάνει, είναι βέβαιο ότι σύντομα θα του βρουν νέο παρατσούκλι.
Άλβαρο Αρμπελόα: Είναι μονίμως αφηρημένος, γι’ αυτό κέρδισε το προσωνύμιο «καμένος»…
Σεσκ Φάμπρεγας: Κι αυτός γυρίζει το κεφάλι στην προσφώνηση «καμένος», για τον ίδιο λόγο. Όταν όμως θέλουν να τον… ψηλώσουν, τον φωνάζουν «αρχιτέκτονα», προτάσσοντας την ποδοσφαιρική αξία του.
Τσάβι Ερνάντεθ: Ο συμπαίκτης του στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, Μιγκέλ Άνχελ Λοθάνο, τον είχε βαφτίσει… «π***ότριχα»! Έχουν περάσει 15 χρόνια, αλλά ακόμα το «κουβαλάει»…
Τσάμπι Αλόνσο: Τον φωνάζουν «Ντέξτερ», επειδή έχει «κόλλημα» με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά και (υποτίθεται ότι) μοιάζει εμφανισιακά στον πρωταγωνιστή, Μάικλ Σι Χολ.
Νταβίντ Σίλβα: Είναι το «πόνι» της εθνικής Ισπανίας, επειδή είναι κοντός…
Σάντι Καθόρλα: Εξίσου μικρόσωμος, γι’ αυτό και αποκαλείται «νάνος». Ωστόσο, το επικρατέστερο παρατσούκλι του είναι «Ζλάταν», επειδή παλιότερα έπαιρνε πάντοτε τον Ιμπραΐμοβιτς στην ομάδα του στο Playstation και ήταν ανίκητος!
Φερνάντο Τόρες: Εκτός από «παιδί» («Ελ Νίνιο»), στα αποδυτήρια τον φωνάζουν και «ποντικάκι», εξαιτίας μιας παλιότερης κόμμωσής του που θύμιζε… τρωκτικό.
Πέπε Ρέινα: Συνηθίζει να βγάζει παρατσούκλια στους άλλους, αλλά δεν έχει πρόβλημα κι όταν εκείνοι τον αποκαλούν «χοντρό»…
