Ο ΑΡΗΣ κατάφερε να διασυρθεί από τον Ολυμπιακό , στο Καραϊσκάκη, με 4-1 , σκορ το οποίο αντικατοπτρίζει πλήρως την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων.
Θα ήταν περισσότερο από αισιόδοξο να περιμένει κάποιος η ομάδα, που ακόμα προσπαθεί να βρει βηματισμό, να κάνει εμφάνιση που θα της έδινε αποτέλεσμα , απέναντι σε έναν πολύ ποιοτικό αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός πέρα από ένα δεκάλεπτο , στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, επέβαλε τον ρυθμό του, έκανε το παιχνίδι του και πέτυχε μία ευρεία νίκη, κάτι που γέμισε πικρία όλους μας. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να παίξει , αλλά ήταν μακριά από τα στάνταρ του αντιπάλου του.
Δυστυχώς δεν βγαίνουν όλες οι ιδέες και αυτό φάνηκε από την τοποθέτηση του Σουλειμάνοφ πίσω από το Μορόν. Ο προπονητής προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την τεχνική του και την διεισδυτικότητα του δίνοντας του χώρο στον άξονα. Ήταν μια σκέψη που στην εφαρμογή της δεν λειτούργησε. Ο παίκτης βρέθηκε εγκλωβισμένος στους κεντρικούς του Ολυμπιακού, δεν είχε τη δυνατότητα να πασάρει στον κλεισμένο φορ και έμενε με τη μπάλα στα πόδια μέχρι να την χάσει. Το γεγονός ότι η πρώτη τελική προσπάθεια για τον ΑΡΗ, γίνεται στο 40ο λεπτο του πρώτου ημιχρόνου, δείχνει την αδυναμία να κρατήσει κατοχή και να αναπτυχθεί με οργανωμένο τρόπο.
Η πίεση του Ολυμπιακού με πέντε και έξι παίκτες κάτω από το κέντρο, ήταν αποτελεσματική και έκανε τον ΑΡΗ να μην μπορεί να βγάλει τη μπάλα σε χώρους όπου θα μπορούσε να ανεβάσει τις γραμμές του. Τα πολλά κλεψίματα που του έκαναν οι αντίπαλοι, δημιούργησε συνθήκες ασφυξίας στην άμυνα. Οι κινήσεις των επιθετικών του Ολυμπιακού εξέθεταν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Από αστοχία των αντιπάλων ο ΑΡΗΣ δεν βρέθηκε πίσω στο σκορ νωρίς στο παιχνίδι. Το αυτογκόλ με το οποίο προηγήθηκε ο Ολυμπιακός , προήλθε από προσπάθεια επίθεσης του ΑΡΗ και αργές επιστροφές στην άμυνα. Η διαφορά ταχύτητας των δύο ομάδων ήταν εμφανέστατη.
Παρόλο που το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε ελπιδοφόρα με την ισοφάριση και το δοκάρι του Νταρίντα, η συνέχεια ήταν καταστροφική. Κατέρρευσε όλο το οικοδόμημα της ομάδας, με μια άμυνα που δέχτηκε δύο γκολ από την μικρή περιοχή. Το παιχνίδι των αντιπάλων από τα πλάγια απέδωσε καρπούς , άνοιξε την άμυνα και οι προϋποθέσεις για να πετύχουν τέρματα πολλαπλασιάστηκαν. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ βρέθηκε να χάνει χωρίς να μπορεί να απαντήσει. Ο Μορόν έμεινε μακριά από την περιοχή, οι υπόλοιποι είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους, καμία πάσα δεν γινόταν απειλητική και λογικά ήρθε αυτό το κακό αποτέλεσμα.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι το μάθημα που υποχρεούται να πάρει η ομάδα. Έχει δρόμο να διανύσει για να φτάσει σε επίπεδα ομάδες σαν τον Ολυμπιακό. Ένας Φορτούνης έφτιαχνε με μία πάσα ευκαιρίες για την ομάδα του. Ο ΑΡΗΣ δεν έχει τέτοιους παίκτες. Δεν υπάρχει προφανώς αυτή η πολυτέλεια. Η βελτίωση του είναι το ζητούμενο αλλά κόντρα σε ομάδες που έχουν τον αέρα του πρωταθλητή είναι δύσκολο σ’ αυτή τη φάση να τις αντιμετωπίσει, ειδικά εκτός έδρας.
Ο διασυρμός δεν καταπίνεται, ακόμα κι αν υπάρχουν δικαιολογίες. Μπορούμε να βρούμε πολλές ίσως. Είναι προτιμότερο να δούμε την αλήθεια κατάματα παρά να ψάξουμε κουβέντες που δεν θα βοηθήσουν για τη συνέχεια. Ο ΑΡΗΣ προσπάθησε αλλά ήταν λίγος σ’ αυτό το παιχνίδι. Οι τακτικές σχεδιάστηκαν επί χάρτου, στο χορτάρι όμως δεν ήταν αρκετές.
Κακός ΑΡΗΣ, χωρίς τη δυνατότητα να αλλάξει τη μοίρα του στο ματς, αρκέστηκε να γίνει κομπάρσος σε ένα… αγωνιστικό πάρτι που ο αντίπαλος έπαιξε καλύτερα. Ας κοιτάξει να κερδίσει τα παιχνίδια που είναι στα μέτρα του και όταν παρουσιαστούν καλύτερες συνθήκες , να έχει την απαίτηση να ζητήσει το περισσότερο. Μέχρι τότε υπομονή και ηρεμία. Έχασε ένα παιχνίδι , που δεν δικαιούταν και πολλά, δεν ήταν και απ’ αυτά που περίμενες να κερδίσει οπωσδήποτε. Την Κυριακή ας ρεφάρει αυτή την ήττα με μια εμφάνιση που θα δείξει την βελτίωση της και την καλύτερη αγωνιστική της κατάσταση.
Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό πέρασε, πλήγωσε αλλά υπάρχει ο επόμενος.
