Είναι Θεσσαλονικιός και Αρειανός. Ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τον Άρη, παρότι θα μπορούσε να το κάνει, για επαγγελματικούς λόγους. Παρόλο που ζει στην Αθήνα, εδώ και χρόνια, δεν ξεχνάει τη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε, αναπολεί τα βιώματά του και παράλληλα θυμάται με συγκίνηση τους φίλους του, που τον έκαναν Αρειανό!
Ο πετυχημένος τραγουδιστής Αντύπας, από μικρό παιδί αγαπούσε το ποδόσφαιρο, στο οποίο ήταν και πολύ καλός. Μάλιστα, έπαιζε για πολύ καιρό, ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής του Άρη. Τελικά όμως, φάνηκε πως το ποδόσφαιρο, δεν ήταν το μεγάλο του πάθος, αφού εξέφρασε την αδυναμία του για τη μουσική και το τραγούδι. Έτσι, αυτά τον “κέρδισαν”.
–κ. Αντύπα, γνωρίζετε την κατάσταση που βρίσκεται ο Άρης, αυτή τη στιγμή;
«Δε γνωρίζω με λεπτομέρειες την κατάσταση. Πάντως, σίγουρα ξέρω πως τελευταία, η ομάδα πέρασε δύσκολες στιγμές διοικητικά, κάτι που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τους παίκτες. Είναι μεγάλη ομάδα ο Άρης και δε πειράζει που στο τέλος, «με την ψυχή στο στόμα», θα κρατηθούμε στην κατηγορία. Έχει λαό, έχει πολύ κόσμο και δεν του αρμόζει, να πέσει κατηγορία».
-Παρακολουθείτε τις εξελίξεις;
«Όχι, δεν παρακολουθώ καθημερινά τις εξελίξεις, λόγω του περιορισμένου χρόνου μου και της απόστασης. Ενημερώνομαι από φίλους. Ξέρω, ότι πριν λίγες μέρες ανέλαβε ο Σκόρδας και τα πράγματα, πιστεύω θα είναι διαφορετικά».
-Δεν έχετε κρύψει ποτέ τα συναισθήματά σας για τον Άρη, ίσως λόγω πολιτικής, για το μουσικό κοινό σας. Αντιθέτως, το “φωνάζετε” παντού.
«Καμία πολιτική. Εγώ είμαι Άρης, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με κοντό παντελονάκι, που έπαιζα στις γειτονιές της Χαριλάου, μαζί με τον Μπαλλή, τον Βερνή, τον Χατζάρα, τον Φουλατσικλή σε ομάδες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Επίσης, έπαιξα στα εφηβικά του Άρη και σε ηλικία 17 χρονών, ξεκίνησα το τραγούδι και έμεινα εκεί»
-Αγαπούσατε το ποδόσφαιρο; Γιατί, τελικά σας… κέρδισε το τραγούδι.
«Μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Ήμουν καλός παίκτης και μάλιστα γκολτζής, έβλεπα συνέχεια δίχτυα, με πολύ καλές κεφαλιές. Η εποχή εκείνη ήταν διαφορετική και πιστεύω πως αγάπησα το τραγούδι, πιο πολύ από το ποδόσφαιρο. Αγωνιζόμουν δεξιά και στα χαφ, αλλά στη γειτονιά, κυρίως στην άμυνα».
-Πως γίνατε Άρης;
«Το σπίτι μας ήταν Γραβιάς και Κρήτης γωνία. Πήγαινα στο γήπεδο του Μ. Αλεξάνδρου και μετά ανηφόριζα στο Χαριλάου. Έγινα Άρης, λόγω των φίλων μου και όχι λόγω της οικογένειάς μου. Ο πατέρας μου ήταν ΠΑΟΚ, η μητέρα μου Άρης. Είχα ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά μου στον πατέρα μου και δεν υπήρχαν ιδιαίτερες κόντρες στο σπίτι».
-Πότε ήρθατε τελευταία φορά στο «Κλεάνθης Βικελίδης»;
«Ήμουν στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, στη θύρα 2. Είχα σχεδόν δύο χρόνια να έρθω στο γήπεδο. Τρελάθηκα με την ατμόσφαιρα και είδα πολλούς φίλους. Σκέφτηκα πως είναι αμαρτία, αυτή η ομάδα, με τέτοιο λαό, να παίζει τις τελευταίες αγωνιστικές για τη σωτηρία της. Δεν επιτρέπεται αυτό».
-Ποια πιστεύετε, ότι ήταν τα καλύτερα χρόνια του Άρη, αγωνιστικά;
«Τα καλύτερα χρόνια ήταν σίγουρα από το 1970 μέχρι το 1990 περίπου. Αυτά τα χρόνια θυμάμαι, με Χρηστίδη, Πάλλα, Σπυρίδων, Ναλμπάντη, Κεραμιδά, Αλεξιάδη, Συρόπουλο. Πήγαιναν στην Τούμπα και κέρδιζαν».
-Στην Αθήνα, που ζείτε εδώ και χρόνια, πως σας αντιμετωπίζουν ως Αρειανό;
«Όπως αντιμετωπίζω κι εγώ τους οπαδούς του Ολυμπιακού και τον Παναθηναϊκού. Τους λέω, πως είμαι Θεσσαλονικιός και Άρης. Μεγάλωσα στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, δε μπορώ να υποστηρίζω ομάδα της Αθήνας».
-Παρόλο που δεν παρακολουθείτε στενά τις εξελίξεις της ομάδας, γιατί νομίζετε ότι έφτασε ο Άρης σε αυτό το σημείο;
«Φαντάζομαι, πως φταίνε τα διοικητικά και τα οικονομικά θέματα. Επίσης, λείπουν οι μεγάλες μεταγραφές από τον Άρη. Χρειάζεται έναν ισχυρό πρόεδρο, που να μπορεί να αντεπεξέλθει».
-Ποιους παίκτες ξεχωρίσατε από την φετινή ομάδα;
«Μου αρέσει πάρα πολύ ο Τάτος. Επίσης, ο Διούδης δείχνει πως έχει μέλλον και ο Κοέλιο, φαίνεται να προσπαθεί αρκετά. Ο Γιαννιώτας έχει ταχύτητα κι άλλα καλά στοιχεία. Αν έχει μυαλό, θα έχει και πορεία. Παρ όλα αυτά, ο Άρης χρειάζεται και πιο έμπειρους παίκτες, για να τον στηρίξουν».
-Σας επισκέπτονται φίλοι του Άρη, στα μαγαζιά που τραγουδάτε;
«Είχα μία έξτρα εμφάνιση στην Κρήτη και με επισκέφθηκε στο μαγαζί ο Σκόρδας, μαζί με κάποια άλλα διοικητικά μέλη. Μάλιστα, τους τραγούδησα και τον ύμνο του Άρη, παρόλο που βρισκόμουν στην Κρήτη. Το έχω κάνει πολλές φορές και στο παρελθόν. Γενικά, με επισκέπτονται πολλοί αρειανοί, είτε είναι παλιοί ποδοσφαιριστές, είτε φίλαθλοι».
-Θα τραγουδούσατε εκ νέου, τον ύμνο του Άρη;
«Βέβαια! Μάλιστα, ήθελα να μιλήσω και με τον Σκόρδα για να ξαναγράψω τον ύμνο, για τα 100 χρόνια του Άρη. Θέλω να τον κάνω λίγο πιο σύγχρονο. Μακάρι, να μου δώσουν την άδεια, να γίνει σύντομα, για να τον τραγουδήσω πρώτη φορά στη γιορτή του Γκάλη».
-Να περάσουμε λίγο και στα του επαγγέλματός σας. Βιώνετε την οικονομική κρίση; Βλέπετε διαφορές, ως προς την διασκέδαση του κόσμου;
«Αρχικά, οι μέρες δουλειάς ήταν πενθήμερο, μετά μειώθηκε σε τετραήμερο και τώρα πλέον, είναι διήμερο. Ακόμα κι έτσι, είναι δύσκολα. Ο κόσμος που βγαίνει είναι σχεδόν ίδιος και η κατανάλωση μικρή. Ο Έλληνας θα βγει να διασκεδάσει, όχι όμως τόσο συχνά. Άλλωστε, αυτό του έμεινε μόνο. Τα μπάτζετ των μαγαζιών είναι μικρά, οπότε και τα μεροκάματα».
-Θα σκεφτόσασταν ποτέ, να ασχοληθείτε με τα διοικητικά του Άρη;
«Αυτό δε θα μπορούσα να το κάνω άμεσα, παράλληλα με το τραγούδι. Πιστεύω σε 3-4 χρόνια, που θα σταματήσω να τραγουδώ, θα μπορούσα να το σκεφτώ. Σίγουρα το θέλω».
-Οι επιτυχίες σας είναι πολλές και γνωστές. Ποια απ? όλες, θα θέλατε να αφιερώσετε στον Άρη;
«Είμαι στα χάι μου, με τον Άρη πλάι μου (Γέλια…)».
-Μία ευχή, για την ομάδα της καρδιά σας….
«Αρχικά, εύχομαι να περάσει νικηφόρα και από το τελευταίο παιχνίδι στην Ξάνθη, να φύγει μακριά το άγχος. Του χρόνου, η ομάδα να βρίσκεται εκεί που της αξίζει, να αγωνιστεί στα play off και όχι εκεί που τον κατάντησαν».
-Ποιοι νομίζετε, πως τον “κατάντησαν”, όπως λέτε;
«Αυτό είναι μία μεγάλη κουβέντα. Χωρίς αμφιβολία, φταίνε οι προηγούμενες διοικήσεις και άλλα πράγματα, τα οποία ο κόσμος δε μπορεί να τα ξέρει και ρίχνει όλο το βάρος στους ποδοσφαιριστές. Ο Σκόρδας μπορεί να τα καταφέρει. Ο Άρης θα επανέλθει και θα είναι δυνατός».
Πηγή: metrosport.gr
