Την απόσυρσή του από την εθνική ομάδας της Γαλλίας ανακοίνωσε ο Ούγκο Γιορίς. O 36χρονος τερματοφύλακας αποχωρεί από τους «τρικολόρ» έπειτα από 14 χρόνια παρουσίας, έχοντας κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 και πολλές ακόμη προσωπικές διακρίσεις. Μάλιστα, ήταν ο αρχηγός και ο ρέκορντμαν συμμετοχών, με 145!
Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, έφτασε σε δύο ακόμη τελικούς, το 2016 με την Πορτογαλία και πριν μερικές εβδομάδες κόντρα στην Αργεντινή, ενώ «έγραψε» με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία των «πετεινών».
«Κάποτε φτάνει η στιγμή που πρέπει να παραδώσεις τα σκήπτρα σε κάποιον άλλον. Ποτέ δεν το θεώρησα δεδομένο και πάντα το έλεγα και το επαναλάμβανα πως η Γαλλία δεν ανήκει σε κανέναν. Και όλοι πρέπει να είμαστε σίγουροι για αυτό, και πρώτος εγώ. Πιστεύω πως η ομάδα είναι έτοιμη να συνεχίσει και υπάρχει και ένας τερματοφύλακας που είναι έτοιμος για την πρόκληση, ο Μάικ Μενιάν» ήταν τα λόγια του στη γαλλική Equipe.
Ένας τεράστιος κύκλος της Εθνικής ομάδας και του Γιάννη Μπουρούση ολοκληρώθηκε με το «αντίο» του 36χρονου σέντερ από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα!
Ο μέχρι πρότινος αρχηγός της «επίσημης αγαπημένης» μέτρησε 174 συμμετοχές με την Εθνική Ανδρών έχοντας πετύχει 1.644 πόντους. Με τη φανέλα της Εθνικής κατέκτησε το Eurobasket του 2005 στο Βελιγράδι, όπως επίσης και στο χάλκινο μετάλλιο το 2009 στο πανευρωπαϊκό της Πολωνίας.
Η ανακοίνωση της αποχώρησής του: «Πριν από 20 χρόνια, όταν αμούστακο ακόμη παιδάκι, έφευγα από την Καρδίτσα και κατέβαινα στην Αθήνα, με πολλά προβλήματα και σοβαρά χειρουργεία στα γόνατά μου, αλλά και χωρίς καλά-καλά να έχω κατασταλάξει ότι θα ασχοληθώ με το μπάσκετ, ποτέ δε φανταζόμουν, όχι ότι θα παίξω 15 χρόνια στην Εθνική ανδρών, αλλά ούτε καν ότι θα φορούσα την γαλανόλευκη φανέλα!
Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι, το οποίο με «έσπρωχνε» να δουλεύω συνεχώς περισσότερο για να μπορώ να είμαι «μέλος του» και μου χάρισε πολλές χαρές και λύπες αλλά και τρομερές εμπειρίες, μέσα από τις οποίες έκανα πολλούς φίλους, ωρίμασα σαν άνθρωπος και σαν αθλητής, δίνοντας παράλληλα όλη μου την ψυχή και παίζοντας πολλές φορές και τραυματίας, για να εκπροσωπήσω επάξια την πατρίδα μου για 15 συνεχόμενα καλοκαίρια.
Επειδή όμως, όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή έχουν πάντα ένα τέλος, έφτασε η ώρα για να πω το δικό μου «αντίο» στην «επίσημη αγαπημένη» όλων των Ελλήνων, που για σχεδόν δύο δεκαετίες, ήταν η δεύτερη μου οικογένεια. Αποχαιρετώ την Εθνική ομάδα με ανάμικτα συναισθήματα.
Χαρούμενος και γεμάτος για όλες τις στιγμές που σημάδεψαν την διαδρομή μου στο καράβι της, αλλά και στενοχωρημένος και άδειος για τις τελευταίες αποτυχημένες προσπάθειες να την επαναφέρουμε στον δρόμο των μεγάλων επιτυχιών. Θέλω να πιστεύω ότι η νέα φουρνιά των παικτών, θα ξεπεράσει τις προηγούμενες και πολύ σύντομα θα ξαναδούμε την αγαπημένη μας ομάδα στο βάθρο των επιτυχιών.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου, αλλά και τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές με τους οποίους συνεργάστηκα για όλα αυτά τα χρόνια και να δηλώσω παντοτινός «στρατιώτης» και «οπαδός» της Εθνικής Ελλάδας, έξω από τις τέσσερις γραμμές πλέον…
