Ο Ντίνος Αγγελίδης, αρχηγός της ομάδας του ΑΡΗ η οποία κατέκτησε το 1998 το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, στο φάιναλ φορ που φιλοξενήθηκε στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Άρης για τα «μυστικά» εκείνης της τεράστιας επιτυχίας. Ταυτόχρονα, στέλνει το δικό του μήνυμα στους παίκτες του Αρη που την Κυριακή (09/02, 19:45), στο Ηράκλειο διεκδικούν έναν ακόμη τίτλο.
Αναλυτικά:
– Ήσασταν αρχηγός της ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο το 1998, εν μέσω τεράστιων οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων. Ποια είναι τα συναισθήματά σας σήμερα, γυρίζοντας πίσω τον χρόνο;
«Ξεκινήσαμε με μεγάλες βλέψεις και σε δύο περίπου μήνες άρχισαν σοβαρότατα προβλήματα. Η ομάδα έμεινε σχεδόν ακέφαλη διοικητικά και αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Την ομάδα αποτελούσαν κυρίως Έλληνες παίκτες, οι οποίοι λειτούργησαν σαν “οικογένεια”. Μάλιστα, είχαμε κάνει και “ρεφενέ” για να πληρωθεί ένας ξένος παίκτης και να μείνει στην ομάδα. Ο κορμός της ομάδας παρέμεινε τελικά και με τη βοήθεια του προπονητή μας, του Χρήστου Μαγκώτσιου, που ήταν της ίδιας νοοτροπίας, είχαμε πει “προχωράμε μπροστά και ό,τι βγει”. Με άδειες τσέπες ήμασταν, δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και ο καθένας μας έκανε την υπέρβασή του. Θεωρητικά και μόνο, ήμασταν το αουτσάιντερ, αλλά σαν αθλητής και σαν παλιός παίκτης, αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό πρέπει να το αποδεικνύεις μέσα στο γήπεδο».
– Θεωρείτε ότι θα μπορούσε να γίνει μία σύγκριση της ομάδας του τότε και του τώρα, αλλά και του μπάσκετ που παιζόταν πριν από 16 χρόνια σε σχέση με τη σημερινή του μορφή;
«Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση νομίζω. Έχουν αλλάξει οι εποχές, έχει αλλάξει το άθλημα, κάτι που είναι φυσιολογικό να συμβαίνει από εποχή σε εποχή. Άλλο μπάσκετ παιζόταν στην εποχή του Γκάλη και του Γιαννάκη, άλλο στην εποχή μας και άλλο μπάσκετ παίζεται τώρα. Θεωρώ ότι το άθλημα έχει χάσει βασικά στοιχεία του. Το μπάσκετ που έμαθα εγώ και που μας έμαθαν μεγαθήρια του αθλήματος, διαφέρει από αυτό που παίζεται σήμερα. Σήμερα αν είσαι δυνατός, σου λένε τρέχα, πήδα και βάλε την μπάλα στο καλάθι, αυτό που λέμε “run and gun”. Το μπάσκετ σήμερα εφαρμόζεται και προσαρμόζεται με κάποια στοιχεία του τότε και κάνουν τη διαφορά. Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, παίζει πιο κοντά στο παλιό στυλ μπάσκετ, ενώ ο Ολυμπιακός παίζει ένα τελείως ελεύθερο μπάσκετ, το οποίο του έχει αποφέρει δύο ευρωπαϊκούς τίτλους βέβαια, κάτι που αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Πάντως, έχει αλλάξει το στυλ παιχνιδιού και δεν μπορεί να γίνει σύγκριση».
– Πώς βλέπετε τον τελικό της Κυριακής;
«Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί και αυτό δε χωράει καμία αμφιβολία. Από την άλλη, ο ΑΡΗΣ είναι ομάδα που θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι της. Οι παίκτες πρέπει να παίξουν ελευθέρα και χωρίς άγχος. Ας μην ξεχνάμε ότι το μπάσκετ παραμένει ένα παιχνίδι κι ας είναι το επάγγελμά μας. Ο ΑΡΗΣ έχει το μειονέκτημα απέναντι στον ΠΑΟ, αλλά αυτός που πρέπει να αγχώνεται και να δείξει προσοχή, είναι ο αντίπαλος. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να κάνει τη ζημιά ανά πάσα στιγμή».
– Αν στέλνατε ένα μήνυμα στους αθλητές του ΑΡΗ, ποιο θα ήταν αυτό;
«Θα τους έλεγα “γερά και με τσαμπουκά”. Δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Έχουν κάνει αρκετές ζημιές σε αντιπάλους και πολλές υπερβάσεις. Και μόνο που έφτασαν στον τελικό και να διεκδικούν έναν τίτλο, είναι από μόνο του ένα γεγονός».
