Ένας αποκλεισμός, ειδικά οδυνηρός, έχει πάντα μία εξήγηση, καθώς ο χθεσινός Άρης δεν τιμωρήθηκε από κανέναν… άγραφο κανόνα του ποδοσφαίρου, αλλά από την δική του ανετοιμότητα.
Χθες αργά το βράδυ πάρθηκε η απόφαση να λυθεί η συνεργασία του Άρη με τον Μίχαελ Ένινγκ, ο οποίος σήμερα θα αποτελέσει κι επίσημα παρελθόν από την ομάδα, αφού πρώτα ολοκληρωθούν οι απαραίτητες συζητήσεις, στο σκέλος της αποζημίωσης.
Αρχικά, επειδή το μόνο εύκολο είναι τα βέλη να πέσουν όλα στον προπονητή που αποφασίστηκε να αποχωρήσει, καθώς κρίθηκε αναγκαία αυτή η αλλαγή, ας ξεκαθαρίσουμε πως άμοιροι των ευθυνών τους δεν μπορούν να είναι οι παίκτες του Άρη. Με εξαίρεση κάποιους λίγους, κανείς δεν έδειξε αποφασιστικότητα για την πρόκριση χθες το βράδυ. Νωχελικοί, με λάθη που δεν γίνονται ούτε σε ερασιτεχνικό επίπεδο, χωρίς τσαγανό και πείσμα, επέτρεψαν στην παγκοσμίως άγνωστη Κοβαλίβκα να τους πετάξει εκτός Ευρώπης, με μία ανέλπιστα εύκολη νίκη. Το ζητούμενο δεν είναι να έχει θίξει ο αποκλεισμός αυτός τον ποδοσφαιρικό τους εγωισμό, αλλά να το δείξουν στην πράξη, στις εγχώριες διοργανώσεις. Δεν μιλάμε για τρεξίματα και αντοχές, γιατί καμία ομάδα δεν μπορεί είναι πλήρως έτοιμη τέτοια περίοδο. Αλλά για χαρακτήρα, διάθεση και προσήλωση. Τίποτα δεν υπήρχε από αυτά.
Ο Άρης δεν είχε πλάνο στο παιχνίδι του, σε ένα ματς που θα έπρεπε να είναι από κάθε άποψη έτοιμος να αντιμετωπίσει τα όποια ατού μπορεί να έχουν ως ομάδα οι Ουκρανοί. Αντιθέτως, πέρα από μία φλύαρη πρωτοβουλία κινήσεων δεν είχε εναλλακτικό πλάνο απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνά τους, ενώ έδειχνε τόσο ευάλωτος αμυντικά, λες και είχε απέναντί του μία ομάδα πολύ ανώτερή του.
Έπεσαν στην παγίδα της Κόλος, που για πρωτάρα στην διοργάνωση έδειξε πόσο καλά κατάφερε να διαβάσει το παιχνίδι του Άρη, να “εξουδετερώσει” τα “βαριά χαρτιά” των “κιτρινόμαυρων”, ώστε να εξασφαλίσει αυτή την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Europa League. Δεν χρειάστηκε, μάλιστα, να ανησυχήσει ιδιαίτερα για κάποιο plan b από πλευράς Άρη, γιατί όπως αποδείχθηκε δεν υπήρχε…
Ο Ένινγκ χρεώθηκε πως για μία ακόμα φορά οι “αλχημείες” του δεν λειτούργησαν, καθώς η επιλογή του Λούκας Σάσα στο δεξί άκρο της άμυνας, αποδυνάμωσε την μεσαία γραμμή, ειδικά από την στιγμή που ο Ματίγια -όπως αποδείχθηκε ξανά- είναι ανέτοιμος να βοηθήσει, ενδεχομένως επηρεασμένος ακόμα από τον τραυματισμό που είχε στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Άρης δεν αντέδρασε μετά το δεύτερο γκολ που δέχθηκε απέδειξε πως ήταν αβοήθητος από τον πάγκο. Ακόμα και η στιγμή της ισοφάρισης, προήλθε από μία κόντρα, που έδωσε την δυνατότητα στον Μπερτόγλιο να φέρει την μπάλα στην μικρή περιοχή. Ακολούθησε μία ακόμα και από εκεί και πέρα η ποιότητα του Γκάμα. Οι καλές στιγμές του Άρη, μετά το 1-2 στο 63; Ελάχιστες. Πιο πιθανό ήταν να δεχθεί και τρίτο γκολ, παρά να ισοφαρίσει μήπως και πάει έστω στην παράταση το ματς.
Υ.Γ. Σε μία αποτυχία όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, όπως αντίστοιχα έχουν το ανάλογο μερίδιό τους και στις επιτυχίες. Κανόνας στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε κάθε ομαδικό άθλημα. Αυτό που πέρα από τα προαναφερθέντα επίσης ενόχλησε και μέτρησε επιπρόσθετα στην τελική απόφαση για το “διαζύγιο” ήταν και οι δηλώσεις του Γερμανού προπονητή. Εμφανέστατη η διάθεσή του να ρίξει όλες τις ευθύνες στους παίκτες. Ακόμα κι αν ήταν εν θερμώ η τοποθέτησή του, από την απογοήτευση του αποκλεισμού, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Υ.Γ.1. Η απόφαση του Θοδωρή Καρυπίδη να “τελειώσει” τον Μίχαελ Ένινγκ, είχε την συγκατάθεση του Άγγελου Χαριστέα. Όπως από κοινού είναι και η απόφαση ο Άρης να αντικαταστήσει τον Γερμανό με Έλληνα προπονητή.
Υ.Γ.2. Ο Άρης κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται αυτό που έγινε) να διαγράψει τον έναν από τους τρεις στόχους της φετινής σεζόν. Υπάρχουν, όμως, ακόμα δύο. Άκρως σημαντικοί και δύσκολοι. Πολύ περισσότερο και από πέρσι. Επομένως, καμία χρονιά δεν “τελείωσε” χθες…
