Βουρκωμένος έμπαινε στη συνέντευξη Τύπου στις 25 Μαϊου για να δώσει την δική του εξήγηση για τη νίκη του Άρη επί της ΑΕΚ, χωρίς τρεις Αμερικανούς και χωρίς τον κόσμο στις κερκίδες. “Ο καλύτερος επαγγελματίας είναι ο αισθηματίας”, είχε πει. Έτσι είναι οι αισθηματίες, Δημήτρη Πρίφτη…
Με το ζόρι συγκρατούσε τα δάκρυά του βλέποντας τους παίκτες του λίγη ώρα πριν να αφήνουν κάθε ικμάδα δύναμης και αποθεμάτων στο άδειο Παλέ. “Με συγκίνησε η προσπάθεια των παικτών, γενικά η ομάδα μας είναι πολύ συναισθηματική. Ότι έχουμε καταφέρει, έχει το χαρακτηριστικό του συναισθήματος. Προσωπικά πιστεύω ότι ο καλύτερος επαγγελματίας είναι ο αισθηματίας, έτσι μεταφράζεται για μένα ο όρος επαγγελματισμός, ειδικά όταν μιλάμε για ομάδα”, ήταν τα λόγια του. Ο Πρίφτης ό,τι λέει το εννοεί.
Εδώ και μια βδομάδα ήταν μπερδεμένος. Απολύτως λογικό, γιατί είναι υπέροχο συναίσθημα να βλέπει κανείς την δουλειά του να αναγνωρίζεται και να εκτιμάται σε όλη την Ευρώπη και την ίδια στιγμή να υπάρχει από την άλλη πλευρά αυτό που έχει χτίσει μια διετία.
Η Άλμπα Βερολίνου, η Μπάνβιτ, η Καντού και άλλη μία ισπανική ομάδα έδειξαν ενδιαφέρον, άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο, ίσως γιατί δεν είχαν και τον απαιτούμενο χρόνο να το εκφράσουν. Έμπρακτο, όχι μόνο στα λόγια, με προτάσεις.
Και από την άλλη πλευρά ο Νίκος Λάσκαρης και ο Άρης. Η συνέχεια του έργου που ανεβαίνει εδώ και δύο χρόνια στο Παλέ και κάνει τον κόσμο του χιλιοταλαιπωρημένου Συλλόγου να έχει λόγο για ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ο αισθηματίας Πρίφτης σκεφτόταν έντονα το ενδεχόμενο να αλλάξει χώρα. Όχι εξαιτίας του Άρη, αλλά εν μέρει και για το καλό του Άρη. Σημειώστε το αυτό και κρατήστε το, θα αναλυθεί προσεχώς, γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία.
Οι δύο οικογένειές του τον κράτησαν στην Θεσσαλονίκη. Η δική του οικογένεια και αυτή που απέκτησε εδώ και δύο χρόνια. Χωρίς ίχνος υπερβολής.
Ο Πρίφτης έχει δεθεί με αυτήν την ομάδα. Την έχει νιώσει στο πετσί του και τα δύο χρόνια που είναι πρώτος προπονητής και την “μαρτυρική” χρονιά που ήταν βοηθός του Κατσικάρη και του Μπλατ. Την αγαπάει και την πονάει. Και το κάνει με τον δικό του τρόπο, χωρίς να το διατυμπανίζει.
Οι προτάσεις που είχε από το εξωτερικό ήταν με περισσότερα χρήματα, ίσως και με μεγαλύτερη προοπτική, μακριά από Καρακατσούνηδες, Τζαφλέρηδες, την απαρχαιωμένη ΚΕΔ, το “σάπιο σύστημα”. Τις άκουσε, τις μελέτησε. Και κατέληξε. Άρης. Γιατί έτσι είναι οι αισθηματίες, γιατί έτσι θα είναι και ο νέος Άρης του Πρίφτη.
Με τα καλά του, την σοβαρότητα, τη μεθοδικότητα, την σωστή κατανομή ρόλων, την αρχή-μέση-τέλος μέσα στο γήπεδο, την επιμονή στη λεπτομέρεια, την αγωνιστική βελτίωση και το όμορφο μπάσκετ.
Με τα στραβά του, την υπερβολική επιμονή του σε συγκεκριμένα πράγματα, τα λάθη του και τις πιθανές “αδικίες” σε στιγμές αγώνων.
Ο καλός επαγγελματίας είναι ο αισθηματίας. Ο Πρίφτης έβαλε τόνους συναισθημάτων δύο χρόνια και έτσι θα συνεχίσει να πορεύεται, με προσεκτικές επιλογές, με εμπιστοσύνη σε αυτές και πάντα στην δική του… μέση οδό, η οποία είναι ίσως το μεγαλύτερο “δώρο” του στον Άρη.
