Πώς να περιγράψεις τι σημαίνει για έναν οπαδό η ομάδα του; Πώς να εξηγήσεις τι μπορεί να κάνει γι’ αυτή; Και πώς να χωρέσεις σε λέξεις την απόφαση ν’ αναβάλλει ευθανασία για να τη δει τελευταία φορά;
Ο Μπιλ Σάνκλι είχε πει κάποτε ότι «το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα παιχνίδι ζωής ή θανάτου, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό».
Πού να ήξερε ότι θα βρισκόταν κάποιος -πολλά χρόνια μετά- να αποδείξει ότι δεν υπερέβαλε καθόλου.
Ταλαιπωρημένος όσο δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος, ο Λορέντζο Σόνμπερτ αποφάσισε ότι (έπειτα από 37 επεμβάσεις τα τελευταία 20 χρόνια που εξάντλησαν τις ελπίδες των γιατρών ότι μπορεί να σωθεί) ήθελε να βάλει ένα τέλος στη ζωή του. Και η τελευταία επιθυμία του δεν θα μπορούσε παρά ν’ αφορά αυτό που ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του: Την αγαπημένη του ομάδα.
Λίγες ώρες λοιπόν πριν υποβληθεί σε ευθανασία, σκέφτηκε ότι θα ήθελε μια ακόμα μέρα πριν φύγει. Για να δει μια τελευταία φορά την Κλαμπ Μπριζ (σ.σ. ομάδα του Σωκράτη Διούδη, ο οποίος ήταν εκτός αποστολής σε αυτό το παιχνίδι που έληξε με νίκη 3-0 της Μπριζ)…
Έτσι, το παιχνίδι με τη Μουσκρόν μετατράπηκε σε μια γιορτή προς τιμήν του. Οι περίπου 20.000 που βρέθηκαν στις εξέδρες του χάρισαν ένα ανεπανάληπτο standing ovation όταν μπήκε στο γήπεδο με την 7χρονη κόρη του. Οι οργανωμένοι οπαδοί τον ξεπροβόδισαν μ’ ένα πανό που έγραφε «You ‘ll never walk alone».
Κι ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από θέμα ζωής ή θανάτου λέγοντας απλά: «Το τελευταίο μου όνειρο έγινε πραγματικότητα. Μπορώ να πεθάνω ήσυχος τώρα. Θα πανηγυρίζω από τον παράδεισο»…
Πηγή: sport-fm.gr
