Γνώριμος του ελληνικού μπάσκετ από την θητεία του στον Αρη, την περίοδο 1997-98, βασικό στέλεχος της Εθνικής Ρωσίας με τρεις συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ Ανδρών και έχοντας κατακτήσει ένα ασημένιο (93) και ένα χάλκινο μετάλιο (97), ο τεχνικός της ρωσικής ομάδας U20, Μιχαήλ Μιχαήλοφ, είναι η πιο αναγωρίσιμη φυσιογνωμία στον Δ΄ όμιλο που φιλοξενείται στο Ρέθυμνο.
Ο πρώην σέντερ του Αρη θυμάται ακόμα αρκετές ελληνικές φράσεις, γιατί εκτός από την παραμονή του στην Θεσσαλονίκη, είχε σπουδάσει την ελληνική γλώσσα, ως δεύτερη επιλογή στο πανεπιστήμιο της Μόσχας.
Στον Μιχαϊλοφ, η δίοικηση της ρωσικής ομοσπονδίας έχει εμπιστευτεί την νέα γενιά του μπάσκετ που αποτελεί την συνέχεια της ομάδας U18 που κατέκτησε την 4η θέση στο περσινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Η Ελλάδα και φυσικά οι καλοκαιρινοί μήνες αρέσουν στον Μιχαήλ Μιχαήλοφ, γιατί όπως λέει ο ίδιος: «Οταν έχεις μεγαλώσει μέσα στο κρύο, η ζέστη δεν σε στενοχωρεί! Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη χώρα και οι άνθρωποι σε αντιμετωπίζουν με οικειότητα. Στην Κρήτη έχω έρθει και οικογενειακώς για διακοπές, δυο φορές στο παρελθόν».
–Ποια είναι η εκτίμηση που έχετε για την ομάδα σας και το επίπεδο του Ευρωμπάσκετ Νέων;
“Για το επίπεδο του τουρνουά είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε, πριν δούμε τις περισσότερες ομάδες. Αναμένω να δω ταλαντούχους παίκτες που είναι ακόμα άπειροι, λόγω ηλικίας και παραστάσεων, αλλά ουσιαστικά απ αυτό το επίπεδο, ηλικιακά, αρχίζουν την καριέρα τους και ξεκαθαρίζουν οι σπουδαίοι παίκτες απ αυτούς που δεν έχουν μεγάλες προδιαγραφές και απ αυτούς που ίσως να μην φτάσουν ποτέ σε ανδρικό επίπεδο και να “χαθούν” στο άμεσο μέλλον. Για την δική μου ομάδα, ο επόμενος στόχος είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση. Και ο μεθεπόμενος στόχος είναι τα προημιτελικά. Από κει και πέρα, θα μιλήσουμε ξανά για την φιλοσοφία των νοκ αουτ αγώνων που θέλουν, κυρίως, ψυχολογική διαχείρση. Πιστεύω ότι έχουμε προετοιμαστεί για να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο μακριά, γιατί αυτό το Ευρωμπάσκετ είναι αγώνας αντοχής και όχι ταχύτητας”.
–Ποιές είναι οι κύριες εντολές στους παίκτες σας, καθώς σ αυτή την ηιλικία, υπάρχει η αγωνιστική διαπαιδαγώγηση;
“Σωστά. Κάθε παίκτης στις ομάδες U20, θεωρείται ότι έχει μάθει τα βασικά στοιχεία του μπάσκετ, τα καλλιεργεί σ αυτή την ηλικία και πρέπει να μάθει να νικά ομαδικά. Με τους αριθμούς δεν είχα ποτέ σχέσεις… στοργής. Γι αυτό και απεχθάνομαι τη στατιστική. Και όταν ήμουν παίκτης δεν με ενδιέφερε αν θα σκόραρα πολλούς πόντους ή θα μάζευα πολλά ριμπάουντ. Αυτό λέω και τώρα στους παίκτες μου. Μην ασχολείστε με την στατιστική και ποιοί σκάουτ είναι στην κερκίδα για να σας παρακολουθήσουν. Ειδικά, τώρα που είμαι προπονητής και έχω αναλάβει αυτή την γενιά Ρώσων παικτών, η ομαδικότητα είναι η αρχή και το τέλος.
–Το ρωσικό μπάσκετ, κατά παράδοση, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, είναι επιθετικό και στην άμυνα, δίνεται δευτερεύουσα σημασία και προσοχή. Έχετε την ίδια φιλοσοφία;
«Κατ αρχήν η σκέψη χρειάζεται να είναι συγκεντρωμένη στη νίκη. Μετά πρέπει να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματά σου για να την πετύχεις. Το πρωταρχικό είναι η καλή άμυνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αμερικανοί, οι οποίοι ανακάλυψαν το άθλημα, δίνουν έμφαση στον αμυντικό τομέα. Στο ρωσικό μπάσκετ δεν είχαμε συνήθως επιθετικό πρόβλημα, γιατί επιτυγχάναμε εύκολα πολλούς πόντους, αλλά η κακή άμυνα, μας στέρησε νίκες που ήταν “δικές” μας”.
