Με όλα όσα έγιναν την εβδομάδα που πέρασε, ήταν γρίφος τι θα βλέπαμε στο ντέρμπι. Δεν ήμουν καθόλου σίγουρος ότι η ομάδα θα είχε την απαραίτητη ψυχολογία και συγκέντρωση για ένα τέτοιο παιχνίδι. Τελικά η εμφάνιση ήταν κάτι σε «παίζω για να μη χάσω και αν κερδίσω όλα καλά». Η ισοπαλία απλώς δεν δημιουργεί επιπλέον συζητήσεις και δίνει χρόνο για να παρθούν οι αποφάσεις για τη στελέχωση του ΑΡΗ.
Φυσικά με το αποτέλεσμα δεν μπορεί κανένας να είναι χαρούμενος. Πόσο μάλλον όταν δόθηκε η ευκαιρία του πέναλτι που έχασε ο Γκρέι. Ούτε βέβαια είδαμε κάτι συναρπαστικό. Οι αντίπαλοι έπαιξαν για να κλέψουν το παιχνίδι και παραλίγο να πετύχαιναν τέρμα στην μοναδική αξιοσημείωτη ευκαιρία τους. Το έσωσε ενστικτωδώς ο Κουέστα και εκεί τελείωσε η επιθετική προσπάθεια τους. Γνωστή η τακτική τους σ’ αυτό το γήπεδο, δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Τόσο ξέρουν , τόσο παίζουν. Ελπίζω κάποτε να παράγουν ποδόσφαιρο.
– Το θέμα μας είναι τι διαφορετικό είδαμε μετά την απομάκρυνση του Μπούργος. Η αλήθεια είναι ότι φάνηκε το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Τερζής για να νικήσει. Το πρόβλημα είναι ότι κομμάτια του δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Γι’ αυτό και είδαμε δύο διαφορετικά ημίχρονα του ΑΡΗ. Το σχέδιο είχε να κάνει με το «άπλωμα» της ομάδας σε όλο το πλάτος του γηπέδου ώστε να υπάρχουν μονομαχίες ένας με έναν, εκεί που υπερτερούσε η ομάδα. Να κρατήσει τον αντίπαλο πίσω γιατί θα έπρεπε να παίξει με καλύψεις, για να έχει τη μπάλα στην κατοχή του και να ορίζει το ρυθμό. Στο πρώτο ημίχρονο η εφαρμογή του σχεδίου απέτυχε. Έπρεπε να πάρει τη μπάλα ο Ντιοπ, να βρει πάσα προς τον Γκαρθία και να αναπτυχθούν Μαντσίνι, Ματέο και ένας πλάγιος μπακ για να σπάσει η άμυνα. Η πίεση των αντιπάλων στην πρώτη πάσα εξέθεσε τον Ντιοπ, ο οποίος δεν μπορούσε να βγει από τα μαρκαρίσματα και έκανε συνεχώς λάθη. Αποτέλεσμα να κοπεί η ομάδα στη μέση και να μην αξιοποιηθεί ουσιαστικά ο Γκαρθία. Οι ατομικές προσπάθειες των πλάγιων δεν έδιναν λύσεις, παρότι δημιουργήθηκαν ένα δύο ευκαιρίες. Ο ΑΡΗΣ έκλεινε χώρους και είχε μία σχετική πίεση στην άμυνα των αντιπάλων. Αυτή η πίεση δυσκόλευε την ανάπτυξη των αντιπάλων και περιόριζε την κυκλοφορία της μπάλας. Το πολυπληθές κέντρο τους είχε σκοπό να μην αφήσει τον ΑΡΗ να αναπτυχθεί και να κλέψει μπάλες κοντά στην περιοχή για να απειλήσουν άμεσα. Κατάφεραν να απομονώσουν τον Γκρέι ,ο οποίος δεν φάνηκε στο ματς.
– Στο δεύτερο ημίχρονο έγινε η επιβεβλημένη αλλαγή του Ντιόπ με τον Νταμπό και άλλαξε το στήσιμο της ομάδας. Οι πλάγιοι άφησαν την γραμμή και έγιναν εσωτερικοί μέσοι, ο Νταμπό είχε μεγαλύτερη ευκολία να κινηθεί στο χώρο και να περάσει τη μπάλα στην επίθεση, ενώ Μαζικού και Εμπακατά ανέβηκαν στην επίθεση για να υπάρχει υπεραριθμία στα πλάγια. Αμέσως ο Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς βρήκαν συρτές σωστές πάσες κάτω από το κέντρο, και η κυκλοφορία της μπάλας βελτιώθηκε. Ο ΑΡΗΣ έγινε απειλητικός και οι αντίπαλοι κλείστηκαν στην άμυνα τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο παίχθηκε η φάση που κέρδισε η ομάδα το πέναλτι. Το τάιμινγκ ήταν εξαιρετικό για ένα γκολ σ’ εκείνο το σημείο. Θα άνοιγε τις γραμμές του ο αντίπαλος και οι χώροι που θα άφηνε θα ήταν βούτυρο στο ψωμί των παικτών του ΑΡΗ. Δυστυχώς ο εκτός παιχνιδιού Γκρέι εκτέλεσε το πιο κακό πέναλτι που έχω δει ποτέ. Χάθηκε η ευκαιρία, χάθηκε η νίκη.
– Ο προπονητής λειτούργησε με την λογική , γνωρίζοντας τις δυνατότητες των παικτών. Δεν βάφτισε κάποιον αμυντικό χαφ. Έβαλε δύο για να έχει κέντρο. Δεν ονόμασε άλλον σέντερ φορ. Έβαλε πίσω από τον έναν, τον Γκαρθία για να τροφοδοτεί το σέντερ φορ ή τους πλάγιους όταν έκαναν τις κινήσεις τους. Έβαλε τον πολύ καλό Μαζικού στη θέση του Πίρσμαν , που μέχρι τώρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Με τις αποφάσεις του δημιούργησε πάγκο με σέντερ φορ τον Πάλμα, με πλάγιους τον Καμάτσο με τον Ιτούρμπε, με κεντρικό αμυντικό , αν χρειαζόταν , τον Πίρσμαν και δεύτερο σέντερ φορ τον Ζερβίνιο. Αλλαγές των κεντρικών χαφ , τους Νταμπό και Σγουρό. Λογική ενδεκάδα, με λογικό πάγκο και καθαρή τακτική.
-Ο ΑΡΗΣ κατάφερε να μπει μόνος του σε μπελάδες. Μπορεί να τελείωσε η τρίτη αγωνιστική μόλις, αλλά δείχνει ότι δεν έχει βρει το δρόμο του. Ο χρόνος που χρειάζεται για να το πετύχει λειτουργεί εις βάρος του. Χρειάζονται νίκες για πάρει η ομάδα ψυχολογία, μία θα ήταν αυτή του ντέρμπι, αλλά με συζητήσεις ακόμα για νέες μεταγραφές, χωρίς προπονητή, λείπει έτσι κι αλλιώς η συνοχή, ο δρόμος φαίνεται μακρύς και πάρα πολύ δύσκολος.
Οι λάθος επιλογές των παικτών και οι αποφάσεις που πήραν μέσα στο παιχνίδι, δείχνουν την έλλειψη της επικοινωνίας που υπάρχει και πρέπει να βελτιωθεί για να αρχίσει να γίνεται ομάδα. Ίδωμεν.
